“รักและปกป้อง”

เมื่อวันที่ ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ก่อนที่ศาลรัฐธรรมนูญจะออกนั่งบัลลังก์อ่านคำวินิจฉัยคำร้องร่างแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญมาตรา ๒๙๑ เข้าข่ายล้มล้างการปกครองหรือไม่? และในระหว่างที่กลุ่มกองทัพปลดแอกประชาชน จะให้สื่อมวลชนบันทึกภาพในพิธีอัญเชิญพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ มาร่วมในการบันทึกภาพ ได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อมีหญิงสูงอายุคนหนึ่ง ได้เดินฝ่าฝูงชนเข้ามาตรงไปยังผู้ที่อัญเชิญพระบรมฉายาลักษณ์ ก่อนที่จะกระทำการอันมิบังควรกับพระบรมฉายาลักษณ์ซึ่งผู้ถือได้ชูอยู่เหนือศีรษะ สร้างความไม่พอใจให้กับกลุ่มผู้ชุมนุมที่เห็นเหตุการณ์เป็นอย่างมาก…

 

                -  สายรัดข้อมือ “เรารักพระเจ้าอยู่หัว”    “LONG  LIVE  THE  KING” 

                -  เสื้อตราสัญลักษณ์สีต่าง ๆ

 

สิ่งเหล่านี้หากมีเต็มแขนและเต็มตู้อยู่มากมาย

 

               -   การเปล่งวาจาและตะโกนก้องสุดเสียง  “ทรงพระเจริญ”

               -   การลงนามถวายพระพรในวโรกาสต่าง ๆ

ฯลฯ

 

        การกระทำเหล่านี้เพียงพอแล้วเหรอสำหรับการถูกบุคคลต่าง ๆ รอบข้างยกยอปอปั้นใน “ความจงรักภักดี” ให้กับเรา 

                                        หากในเมื่อ

      เรายังมีพฤติกรรมที่นิ่งเฉยละเลย ไม่ยินดียินร้ายในสิ่งที่เกิดขึ้น ที่มีบุคคลและกลุ่มบุคคลบางกลุ่มที่มีพฤติกรรม จาบจ้วง ล่วงละเมิด และ มีทัศนคติที่อันตราย  ต่อบุคคลที่เรา “เคารพ เทิดทูน บูชา” ในฐานะ ทรงเป็น ธ ผู้สถิตย์ในดวงใจคนไทยทั่วหล้า

 

       หากว่าเราเฉย ละเลย มิเท่ากับเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มเสมือนเป็นการไปตีตราประทับรับรองให้กับพฤติกรรมอันจาบจ้วงล่วงละเมิดของพวกนั้น ให้มันมากลายเป็นสิ่งที่ถูกต้องไปหรอกเหรอ ?

 

         “…วันที่  19  สิงหาคม  พ.ศ.2489-วันนี้ถึงวันที่เราจะต้องจากไปแล้ว!  พอถึงเวลาก็ลงจากพระที่นั่งพร้อมกับแม่   ลาเจ้านายฝ่ายใน  ณ  พระที่นั่งชั้นล่างนั้น  แล้วก็ไปยังวัดพระแก้ว  เพื่อนมัสการลาพระแก้วมรกต  และพระภิกษุสงฆ์  ลาเจ้านายฝ่ายหน้า  ลาข้าราชการทั้งไทยและฝรั่ง  แล้วก็ไปขึ้นรถยนต์
     พอรถแล่นออกไปได้ไม่ถึง  200  เมตร  มีหญิงคนหนึ่งเข้ามาหยุดรถ  แล้วส่งกระป๋องให้เราคนละใบ  ราชองครักษ์ไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรอยู่ในนั้น  บางทีจะเกิดเป็นลูกระเบิด!  เมื่อมาเปิดดูภายหลัง  ปรากฏว่าเป็นทอฟฟี่ที่อร่อยมาก  ตามถนนผู้คนช่างมากมายเสียจริงๆ  ที่ถนนราชดำเนินกลาง  ราษฎรเข้ามาใกล้จนชิดรถที่เรานั่ง  กลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเราจะไปทับแข้งทับขาใครเข้าบ้าง  รถแล่นฝ่าฝูงคนไปได้อย่างช้าที่สุด  ถึงวัดเบญจมบพิตร  รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง  ตามทางที่ผ่านมา  ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆ  ว่า

  "อย่าละทิ้งประชาชน" 

 อยากจะร้องบอกเขาลงไปว่า  ถ้าประชาชนไม่  "ทิ้ง"  ข้าพเจ้า  แล้ว  ข้าพเจ้าจะ  "ละทิ้ง"  อย่างไรได้    แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว...”

 

ตลอดระยะเวลากว่า ๖๐ ปีที่ทรงครองราชย์ เป็นที่ประจักษ์ไปทั่วทั้งโลกแล้วว่าพระองค์ทรงงานหนักเพื่อประชาชนชาวไทย พระองค์ไม่ทรงเคยที่จะละทิ้งประชาชน

 

  แต่ ในขณะที่มีกลุ่มคนบางกลุ่มที่มีทัศนคติและพฤติกรรมไม่บังควรต่อสถาบันแล้ว หากว่าเรายังคงนิ่งเฉยทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับจะเป็นพวกเราต่างหากที่ละทิ้งพระองค์

 

          เราเป็นพสกนิกรที่มีความจงรักภักดี “เคารพ เทิดทูน บูชา”  อย่างเต็มเปี่ยมอยู่ในหัวใจ แต่เราจะไม่สามารถปลื้มปีติได้อย่างเต็มความภาคภูมิใจได้เลย หากว่าเรายังคงเฉยเมยละเลยต่อพฤติกรรมของกลุ่มบุคคลดังกล่าวอยู่

 

ลุง ก. ที่อยู่ชนบทห่างไกลความศิวิไลซ์ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก สบาย เหมือนคนในตัวเมือง มีแต่เพียงปฏิทินภาพพระบรมฉายาลักษณ์ขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นที่พึ่งและหล่อเลี้ยงชโลมจิตใจในการดำเนินชีวิตตามรอยพ่อ บนวิถีแห่งความพอเพียง ไม่เดียงสาต่อพฤติกรรมและทัศนคติที่อันตรายต่อสถาบันของกลุ่มบุคคลบางกลุ่มดังกล่าว อันเป็นที่ “เคารพ เทิดทูน บูชา” ของลุง เกี่ยวเนื่องจาก ความจำกัดทางด้านองค์ความรู้และการเข้าถึงในข้อมูลทีแท้จริง

        ในขณะที่เราสวมสายรัดข้อมือ “เรารักพระเจ้าอยู่หัว” สวมใส่เสื้อที่มีตราสัญลักษณ์ มีภาวะแวดล้อมที่อุดมไปด้วยแหล่งข้อมูลข่าวที่สามารถเข้าถึงได้ง่าย สามารถนำมากลั่นกรองและวิเคราะห์ได้ดีกว่า แต่กลับเฉยเมยละเลยต่อพฤติกรรมของกลุ่มคนที่จาบจ้วง ล่วงละเมิดสถาบัน แล้วจะตอบลุง ก. อย่างไรหากถูกถามถึงความจงรักภักดีที่มีต่อสถาบัน

 

“ทุกคนถึงแม้มีหน้าที่ที่พึงรับผิดชอบต่อส่วนตน (อาชีพ) ที่แตกต่างกันไป แต่หน้าที่สำคัญที่พึงมีร่วมกันของคนไทยหัวใจกว่า ๖๐ ล้านดวง คือ การปกป้องสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์”