ความมหัศจรรย์ผ่านตัวอักษรใน GTK.... :R2R ครั้งที่ 5
ผมมาถึงงานประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากงานประจำสู่งานวิจัย (R2R) ครั้งที่ 5 ...
“วิถี R2R: เรียบง่าย คุณภาพ ครบวงจร”
ในวันที่สองของการจัดงาน คือ วันที่ 11 กรกฎาคม 2555
ณ ศูนย์การประชุม อิมแพ็ค ฟอรั่ม เมืองทองธานี
ช่วงประมาณแปดโมงเช้า...ผู้คนยังไม่มาก มีเพียงพนักงานที่ดูแลห้องและเครื่องเสียง
ผมเดินชมนิทรรศการผลงาน R2R ซึ่งทุกงานมีความน่าสนใจอย่างมาก
เดินไปดูห้องย่อยแต่ละห้อง ที่มีรูปแบบในการจัดงานที่สวยงามไม่เหมือนกัน
และเดินผ่านเวทีใหญ่ ที่มีความยิ่งใหญ่และอลังการอย่างมาก
ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาในงานเรื่อยๆ...
แต่ละคน...เลือกที่จะเรียนรู้ตามห้องย่อยและห้องใหญ่ตามใจชอบ
ผมก็เช่นเดียวกัน...สนใจหลายห้องหลายผ่านงานหลายวิทยากร
จึงต้องเดินเข้าไปเข้าออกหลายห้อง...รับประทานอาหารว่าง...เข้าห้องน้ำ
หลังจากผมออกจากห้องน้ำ...เพื่อจะเดินเข้าห้อง Grand Diamond Ballroom:
"ใครๆ ก็ทำ R2Rกัน" ...อาจารย์กะปุ๋ม ท่านเป็นผู้นำสนทนา
วิทยากร: ปราชญ์พ่อสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ อำเภอสตึก จ.บุรีรัมย์
อาจารย์วิเชียร ไชยบัง ผู้อำนวยการโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา จ.บุรีรัมย์
แค่เห็นรายชื่อของวิทยากร...ผมแอบกลืนน้ำแล้ว
ผมมีความรู้สึกว่า...มีใครสักคนเดินตามผมของหลัง
ก่อนที่จะหันหลังกลับไป...ผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียก....
“น้องทิมดาบค่ะ”
ผมเองก็ตกใจ เพราะไม่มีคนที่จะเรียกชื่อผมอย่างนี้...เพราะเป็นชื่อของลูกชายของผม
พี่ผู้หญิงจึงรีบบอกว่า...ชื่อพี่เล็ก...สมศรี ไชยภารมณ์...จากศูนย์บำบัดรักษายาเสพติด แม่ฮ่องสอน
พี่เล็กยื่นวารสารหมออนามัยที่มีรูปของผมหราบนปก...บอกว่า...ช่วยเซนต์ชื่อให้หน่อย...เพราะปลื้มผมมาก
และมอบหนังสือฉบับกะทัดรัด...สรุปงาน R2R ของพี่เล็ก
“ถนนชีวิต...เส้นทางสู่ความสุขของผู้ป่วยสุรา”
ไม่ต้องรีบเซนต์ชื่อก็ได้...เพราะเราจะขึ้นเวทีเดียวกันภาคบ่ายอยู่แล้ว
... “ธรรมะ ทำมา R2R จากศรัทธาสู่ปัญญา จากการเยียวยาคน สู่การเยียวยางาน”
แต่หนังสือเล่มเล็ก...ต้องอ่านนะ...โดยเฉพาะกิตติกรรมประกาศ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางกันไปตามเส้นทางของตนเอง
จนจะขึ้นเวทีภาคบ่าย....ผมเห็นพี่เล็กมานั่งรอ...เลยไปทักทายอีกรอบ
แต่ผมยังไม่ได้เซนต์ชื่อในวารสาร และยังไม่อ่านหนังสือเล่มเล็กเลย
ผมเลยนำหนังสือขึ้นบนเวทีด้วย...
ผมได้เปิดอ่านคร่าวๆ...เล่มนี้คือผลงาน R2R ที่ได้รับรางวัลปีนี้ด้วย
และจากการเล่าบนเวทีของพี่เล็ก...ปีที่แล้วก็ได้รางวัลมาแล้ว....สองปีซ้อน
เป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาเลย...
แต่ที่ผมต้องโฟกัสคือหน้ากิตติกรรมประกาศของพี่เล็ก
พี่เล็กชอบมาอ่านงานของท่านอาจารย์หลายท่านรวมทั้งผม
หรือ “ทิมดาบ” เอง
ผมรู้สึกว่า...ตื้นตันและอิ่มเอมใจเหมือนเช่นเดียวกับถ้อยคำเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ของพี่เล็ก....
ตรงที่ว่า...บันทึกของผมใน GTK หรือโกทูโนว์...ยังมีคนติดตามอ่าน
และสามารถหล่อเลี้ยงความสุขเล็กๆ ให้คนที่เข้ามาอ่านบ้าง
อย่างน้อย “พี่เล็ก” คนหนึ่ง...
ผมรู้ตัวว่า...ผมขอบพระคุณพี่เล็กช้าเกินไป
พี่เล็ก...เป็นคนมุ่งมั่นและเสียสละชีวิต ครอบครัว เพื่อช่วยเหลือคนอื่น
ผ่าน R2R...ชีวิตของพี่เล็กสมควรที่ได้รับความยกย่อง และให้กำลังใจ
ผมมีความเชื่อเช่นเดียวกันกับพี่เล็ก และผมเชื่อว่า...
R2R และการเขียนบันทึกใน GTK หรือโกทูโนว์
คือ ความศรัทธาจากภายใน จึงเชื่อมั่นและรับรู้ว่า...
บนเส้นทางสายเปลี่ยว...
ไม่ได้เดินตามลำพังเดียวดาย...
ใจจึงรู้จักพอ...พอใจ...พอดี...พอเพียง....และพอเพียร....
พี่เล็ก...ผู้หญิงตรงกลาง...ขอบพระคุณภาพจากอาจารย์กะปุ๋มครับ
กิตติกรรมประกาศของพี่เล็ก...พี่เล็กชอบมาอ่านงานของท่านอาจารย์หลายท่านรวมทั้งผม
ความเห็น (12)
การทำR2R เป็นการงานวิจัย ที่เกิดประโยชน์สูงสุด เกิดคุณภาพกับงานประจำดีที่สุด สามารถแก้ปัญหาได้ "ตรงจุด" ที่สุด ลงทุนน้อยที่สุด เกิดประสิทธิผล + ประสิทธิภาพ "ที่สุด" ==> คุ้มค่า ที่สุดนะคะ
ขอบคุณ บทความดีดีนี้ค่ะ
- ดีใจมากค่ะที่ได้พบทุกท่านในภาพ
- เสียใจที่นำของฝากไปไม่ครบ
- เซ็งที่โดนหลอกว่า เราเป็นพี่ อิ อิ อิ
- ท่านทิมดาบ เห็นหน้าก็รู้แล้ว ageing กว่า ชลัญอีก
- ต๊กใจหมดเลย
- ต่อไปต้องเรียกท่านพี่ ข้าผู้น้อยขอคาระ
- พบ อ.Kapoom แล้ว ดีใจสุดๆ เด่ว เอาภาพมาให้ดู
- กำลังรีทัส หุ่นให้เล็กลงหน่อย
- ขอบคุณ R2R ที่ให้เรามีโอกาสได้เจอ
แวะมาศึกษา R2R ดูบ้าง เพื่อว่าจะมีงานทำบ้าง นะครับ
มาชมมาเชียร์ ขอบเวที
พ่อครูบา คือต้นคิดทางปัญญาที่รับมา
เพื่อนเราเก่งมาก
เจอกันแว๊บเดียว
จะถ่ายรูปด้วยซะหน่อย ก็บ่ทันเน้อ
^^
สวัสดีค่ะ น้องอดิเรก (ขอถือวิสาสะ ว่าเป็นพี่นะคะ)
เพิ่งคุยกับน้องจ๊ะใน FB ว่าเป็นรุ่นเดียวกับน้องจ๊ะ jaja เราอยู่ รพ.เดียวกัน
วันที่ 11 เราได้พบกันแล้วนะคะตอนฟังห้องใหญ่ ที่พ่อครูบา กับ อ.วิเชียรขึ้นเวที แต่เสียดายที่เราไม่ได้ทักกันเพราะพี่ไม่รู้ว่าคือน้อง ที่จำได้เพราะเรานั่งไม่ไกลกันนัก และที่สะดุดตาคือ "ผู้ชายคนนี้ผอมจัง" (ขอโทษนะคะ) จนได้เข้ามาฟังในห้องย่อย 201 ถึงรู้ว่าเป็นน้อง และยังไม่มีโอกาสได้ทักทายกันอีก เพราะต้องรีบกลับพร้อมรถ รพ. หากพบกันครั้งหน้า ขออนุญาตทักทายนะคะ
นั่งหลังห้อง นำภาพแบบไกลมาฝากค่ะ
อ้าว อ.kapoom แย่งซีน เอารูปลงก่อน อวบม๊ากชลัญ...
จากตัวหนังสือ และภาพ อบอุ่น และเป็นมิตรดีค่ะ
แม้จะไม่ได้ไปร่วมงานด้วย แต่ก็พยายามมาร่วมวงจนได้..เห็นภาพก็ทราบแล้วว่า..การต้อนรับคงจะอบอุ่นตามสมควร.
ขอบคุณ G2K ขอบคุณ R2R ที่ ทำให้เราได้พบกันอีก...
ชื่นชมอาจารย์ kaboom คุณหมออดิเรกและทีมงานหนังสือsection นี้ทุกท่านคะ