ความปลอดภัยทางถนน ปัญหาที่ต้องการมืออาชีพในการแก้ไข

จิตสำนึกเริ่มต้นจากความเข้าใจที่ถูกต้อง

ปัญหาอุบัติเหตุทางถนน เป็นปัญหาเชิงสุขภาพที่นับวันจะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น ดังที่ทางภาครัฐได้ตระหนักถึงความสำคัญและมีนโยบายในการที่จะแก้ไขปัญหาอย่างจริงจังมาได้ระยะหนึ่งแล้ว มาตรการต่างๆที่ได้ดำเนินการไป รวมทั้งงบประมาณที่จัดสรรลงไปเพื่อแก้ปัญหาดูเหมือนว่าจะช่วยแก้ปัญหาได้ในระดับหนึ่ง โดยอาศัยความร่วมมือจากหลายๆหน่วยงานช่วยเหลือกันเพื่อให้เกิดการแก้ปัญหาที่เป็นไปอย่างเป็นรูปธรรมที่เห็นได้ชัดเจน 

อย่างไรก็ตามลักษณะของการทำงานเพื่อแก้ไขปัญหายังเป็นการทำงานในลักษณะที่ขาดความต่อเนื่องและขาดการติดตามประเมินเพื่อปรับปรุงหรือวางแผนการทำงานระยะยาว  ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากหน่วยงานเหล่านั้นยังคงมีภาระด้านอื่นๆที่จำเป็นจะต้องดำเนินการควบคู่ไปกับภารกิจด้านการแก้ปัญหาอุบัติเหตุทางถนน  ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นแม่งานด้านนี้ในปัจจุบันก็คือกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเองก็มีภารกิจด้านอื่นๆควบคู่กันไปทำให้ลักษณะการทำงานขาดความต่อเนื่องและมีแผนการทำงานในระยะยาวที่เป็นรูปธรรมอย่างชัดเจน 

ลักษณะของปัญหาด้านอุบัติเหตุเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขหรือเยียวยาให้หายขาดได้  เมื่อไหร่ที่ขาดความเอาใจใส่หรือดูแลอย่างต่อเนื่องสภาพของปัญหาก็จะกลับคืนมาเป็นเช่นเดิมได้อีก  และการพยายามเข้าไปแก้ปัญหาเพื่อลดอุบัติเหตุในแต่ละครั้งก็จะต้องมีการใช้งบประมาณอย่างมหาศาล เหมือนกับที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน  ถึงเวลาหรือยังที่ประเทศของเราจะมีมืออาชีพทั้งในระดับรัฐ และท้องถิ่น ในด้านการดูแลและจัดการเพื่อแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุทางถนนจริงๆเสียที เพื่อไม่ให้ หยาดเหงื่อ แรงกาย แรงใจ และงบประมาณที่ลงทุนไปในครั้งนี้ไม่เป็นการสูญเปล่า  มีการแก้ปัญหาที่ต่อเนื่องเพื่อให้สังคมอยู่ด้วยความอุ่นใจในความปลอดภัยของตนเองและคนที่ตนเองรักและห่วงใย

[วีรพัฒน์ หาดใหญ่]

ควร ลองสร้าง เลือก ของการเดินทาง แบบ ราง รางรถ บนถนน ประหยัดกว่า ใต้ดิน ให้ ขบวนเล้ก ขบวนใหญ่ แล้วแต่การออกแบบ ควรเสนอ ให้การรถไฟ เป็นเจ้าภาพ นำร่อง การวิ่งรถราง บนถนน ร่วมกับ องค์กรปกครอง ท้องถิ่น ที่สนใจ แก้ปัญหา ร่วมกัน อุดหนุน งบประมาณ จากส่วนกลาง และ ส่วนท้องถิ่น ก็ลดการใช้รถยนต์ ลงได้ ถนนปลอดภัยมากขึ้น หากการเคลื่อนตัวของรถบนราง ทุกวันนี้ เมืองใหญ่ ในโลก หลายแห่ง ยังทำ รถรางบนถนน อยู่เรื่อยๆ หากเมือง เดิมๆของเรา ทำไม่ได้ เวลาคิดสร้างเมืองใหม่ๆ ก็วางแผนระบบ รางบนดินไว้เนิ่นๆ

[พ.ต.อ.พงษ์สันต์ คงตรีแก้ว]

       เห็นด้วยว่าควรใช้มืออาชีพแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุจราจร  ที่ผ่านมามีหลายหน่วยงานรับผิดชอบปัญหาคนละส่วน เช่น

        คนหนึ่งควบคุมการผลิตรถ   แต่มีรถจักรยานยนต์ที่ยางเส้นเล็กมากแต่วิ่งเร็วเป็นจรวด

        คนหนึ่งออกใบขับขี่  ใครขับรถเป็นก็มีสิทธิที่จะได้  ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ขับอย่างปลอดภัย

       คนหนึ่งออกกฏหมาย ออกไปแล้วจะเหมาะสมหรือไม่ก็ไม่รู้  ไม่มีหน้าที่ติดตามผล  มีหน้าที่แต่พิจารณา

       อีกคนบังคับใช้กฎหมาย  บังคับบ้าง ไม่บังคับบ้างแล้วแต่นโยบาย  เป็นมืออาชีพหรือยังก็ไม่แน่ใจ  คนทำผิดก็ยังมีเยอะอยุ่บนถนน

        คนหนึ่งสร้างถนน แต่ขาดอุปกรณ์ความปลอดภัย บางครั้งเกิดจากงบประมาณไม่เพียงพอ ก็เอาถนนไปก่อน ฯลฯ 

       ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง  ยังไม่มีคนใด หรือทีมใดเลยที่เป็นผู้รับผิดชอบเรื่องทั้งหมด   แบบมืออาชีพ  ถ้านับรวมต้องให้ความรู้กับประชาชน และการรักษาพยาบาลคนเจ็บแล้ว  เป็นงานที่ใหญ่มาก   ต้องระดมนักวางแผนซัก 5-10 ทีม มาทำงานเฉพาะกิจ  แบบตั้ง war room กันเลย

     เราต้องTeam Thailand ด้านความปลอดภัยทางถนนจริงๆ

     ทำอย่างไรจึงจะได้ทีมนี้

     เราไม่น่าจะหวังพึ่ง นักการเมืองหรือข้าราชการประจำ ที่ก้าวขึ้นมามีตำแหน่งแล้วบังเอิญ อัจฉริยะพอดี  เพราะหาได้ยากมาก  บางทีเขาอาจมีมุมมองของเขา เช่น ขายคูปองทางด่วน หรือสร้างสนามรถแข่ง  ถ้ามันไม่ใช่ priority ไม่ใช่การบริหารในภาพรวมล่ะ  อีกนานเลย ประเทศไทย

     ทำอย่างไร จึงจะ put the right man to the right job

     ทำไม ไม่หาคนที่ทำงานนี้ได้สำเร็จ จากหลายสาขา  มาทำงานด้วยกัน  โดยรัฐบาลให้แรงจูงใจและสนับสนุนอย่างเต็มที่

     เราทุกคนรู้ว่ามีคนเหล่านี้อยู่  เพียงแต่หยิบเขาออกมาแล้วให้บทบาทเขาได้ทำ

     ขอบคุณที่รับฟัง

      

 

 

          

 

            

    

    

[สมศักดิ์]

คุณอำพรรณที่ มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติก็กำลังพยายามสร้างชุมชนแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ในหัวข้อเดียวกัน ลองติดต่อคุยกันไหมครับว่าจะเชื่อมโยงกันยังไง

[email protected]  

[เปมิช]

อย่างไรถึงจะเรียกว่า มืออาชีพ ครับ