the cliff, the dip, the dead-end - หน้าผา หลุมบ่อ หรือทางตัน
วันก่อนได้นั่งรับฟังความอัดอั้นกังวลของคุณยายตามประสาลูกหลานที่ดี เรื่องราวที่ทำให้วันคืนของคุณยายมีสีสันขึ้นมาก็เนื่องด้วยหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณยาย ซึ่งหลังเรียนจบปริญญาตรีเมื่อปีก่อนตัดสินใจบอกกับทุกคนว่าเขาอยากบวชเพื่อทดแทนคุณพ่อแม่ ซึ่งงานนี้ทำให้คุณยายมีความสุขมากมาย และหลังจากนั้นเกือบหนึ่งปีให้หลัง หลานชายคุณยายก็บอกว่าจะสึกออกมาทำอย่างอื่นบ้าง คุณยายก็ยังคงอยู่ในระหว่างการยอมรับการเปลี่ยนแปลง ซึ่งฉันรู้ดีว่าจริงๆ แล้วคุณยายอยากเห็นหลานชายอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ มากกว่า
แต่ทว่านี่คือจุดเปลี่ยนในชีวิตที่หลานชายของยายได้เลือกแล้ว เขาเลือกที่จะหยุดวิถีชีวิตในชายผ้าเหลืองหันกลับมาใช้ชีวิตของฆราวาส
..
..
ฉันนึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งของ Seth Godin - the dip ซึ่งฉันไปหยิบมาปัดฝุ่นเปิดอ่านอีกครั้งหลังบทสนทนากับคุณยาย
หน้าผา หลุมบ่อ หรือทางตัน - ในทุกช่วงชีวิตเราอาจจะต้องพบเจอเหตุการณ์ในสามรูปแบบนี้ อันไหนจะมากหรือน้อยคงแล้วแต่จังหวะชีวิตของแต่ละคน
คนที่ยืนอยู่บนหน้าผา หากยังคงก้าวต่อไป เขารู้ดีว่าว่าการที่จะกลับขึ้นมายืนตรงจุดเดิมคงต้องใช้เวลาและความพยายามเหลือหลาย หรืออาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกเลย
คนที่เดินเข้าหาทางตัน เขารู้ดีว่าจะไม่มีอะไรดีขึ้น และเสียเวลาร่ำไปหากยังคงก้าวเดินต่อ
คนที่เดินตกหลุมบ่อมีน้ำขัง เขารู้ว่าเขาโชคดีกว่าบรรดาพรรคพวกข้างต้น หากเขาก้าวลุกขึ้นมาได้จากหลุมบ่อนั้นเขายังมีโอกาสที่จะเดินไปสู่ความเป็นเลิศได้ หลุมบ่อนี้คือจุดแยกของคนที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อกับคนที่ลุกขึ้นมาสะบัดน้ำออก เยียวยาตัวเองแล้วเดินต่อ
บ่อยครั้งที่เราต้องเจอกับทางเลือกของชีวิต ก้าวไปต่อ หรือถอยหลังไปตั้งหลักใหม่ ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับว่าข้างหน้าเราคือหน้าผา หลุมบ่อ หรือทางตัน กุญแจสำคัญคือมองให้ออกว่าอะไรเป็นอะไร
ความเชื่อที่ว่าคนที่ถอยไม่ใช่ผู้ชนะและผู้ชนะไม่มีวันถอย อาจใช้ไม่ได้เสมอไป คนที่ประสบความสำเร็จไม่ใช่คนที่มุทะลุเดินดุ่มไปข้างหน้าอย่างเดียว แต่คือคนที่รู้จักปล่อยในสิ่งที่ควรปล่อย รู้จักถอยให้ถูกเวลา Seth Godin กล่าวไว้อย่างนั้น
หากตรงหน้าคือหน้าผา ก้าวต่อไปคือการจมดิ่งทั้งในด้านร่างกายและจิตใจ เช่นการเดินทางสวนทางกับความเชื่อและความดีของตัวเอง สิ่งที่ดีที่สุดคือการหยุดแล้วเดินกลับไป เพื่อหาหนทางใหม่ให้ชีวิต
หากตรงหน้าคือทางตัน ก้าวต่อไปมีแต่จะเสียเวลา เสียพลังงาน การหยุดแล้วเดินกลับไปหาหนทางใหม่ จะช่วยให้เราได้ในสิ่งที่ดีกว่า พระบรมศาสดาก็ยังได้ทรงตัดสินพระทัยล้มเลิกการบำเพ็ญทุกรกิริยา เมื่อทรงเห็นว่าไม่ใช่หนทางสู่การตรัสรู้ แล้วทรงเริ่มหาวิธีใหม่
หากตรงหน้าคือหลุมบ่อที่ไม่ลึกจนเกินไปและหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล คำพูดที่ว่า Never Give Up! คงเป็นคำพูดที่ดีที่สุดที่จะนำมาใช้
คนที่หันหลังกลับจากหน้าผาและทางตันมาเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่คนที่ล้มเหลว แต่คือคนที่ฉลาดและกล้าพอ คนที่กล้าหันหลังกลับไม่ใช่คนขี้แพ้เพราะเขายังมีความหวัง ยังมีไฟฝันที่จะหาหนทางใหม่เพื่อก้าวเดินต่อ แต่ในทางกลับกันคนที่ใช้ชีวิตอย่างหมดอาลัยตายอยากเดินเข้าหาทางตัน ทำให้เสียเวลา เสียพลังงานโดยเปล่าประโยชน์นั่นต่างหากคือผู้แพ้
สิ่งที่ทำให้เราหันหลังกลับได้ยากทั้งๆ ที่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าริบหรี่คือคำว่า ศักดิ์ศรี (pride) แต่ศักดิ์ศรีมิใช่ความตาย การที่เราเอาชนะ ego บอกให้ตัวเองหันหลังกลับได้นั่นคือความสำเร็จในระดับหนึ่ง นักเขียนชื่อดัง Michael Crichton รู้ดีว่าเขาไม่ได้อยากเป็นหมอหรือนักวิจัยหลังจากเรียนจบ Harvard Medical School และทำ post doc ที่ Salk Institute for Biological Studies เขาหันหลังกลับมาเริ่มต้นชีวิตนักเขียนมือใหม่ เขาทำได้…
แต่ก่อนจะหันหลังกลับเราต้องถามตัวเองก่อนว่าที่หันหลังกลับนั้นเพราะเราตื่นกลัวใช่ไหม คนที่วางแผนมาดีจะรู้ว่าเขาจะหันหลังกลับเมื่อใด ไม่ใช่ตัดสินใจกลับด้วยความกลัว ดูให้แน่ใจว่าทางตันข้างหน้าแท้ที่จริงแล้วเป็นกำแพงหนาจริงๆ หรือเป็นเพียงเนินเขาให้ก้าวข้าม และย้อนกลับไปดูให้แน่ใจว่าในทุกๆ วันที่อยู่ที่เดิมมีอะไรดีขึ้นไหม หากไม่มีอะไรดีขึ้น เราก็กลับไปตั้งหลักใหม่กับชีวิตที่เหลือ
คนที่หันหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่หลังจากเจอหน้าผา ทางตัน และคนที่เดินออกจากหลุมบ่อได้อย่างมั่นคงคือคนที่สามารถเดินไปสู่ความสำเร็จ ไปสู่ความเป็นที่หนึ่งได้ แต่คนที่อยู่กับที่ไม่ว่าจะบนหน้าผา ที่ทางตันหรือในหลุมบ่อคือคนที่ยอมแพ้ตัวเอง
ฉันดีใจที่หลานชายคนโปรดของคุณยายกล้าที่จะเดินหันหลังกลับมาเริ่มต้นใหม่หลังจากที่เขารู้ว่าทางนั้นไม่ใช่หนทางสำหรับเขา
เรียบเรียงจาก the dip – Seth Gordin
ด้วยความนอบน้อม
ปริม ทัดบุปผา
๓ กรกฎาคม ๒๕๕๕
First Love - piano version
http://www.youtube.com/watch?v=iiqeEM7JPRo&feature=related
ความเห็น (17)
มาชม
อาจมิใช่เส้นทางเดินสำหรับเขาตอนนี้ก็ได้ แต่ตอนอื่นยังมีเวลาให้ก้าวเดินไปในเส้นทางนั้นอีกนะ...( เดินทางสายกลางของพระพุทธองค์ไงละ )
ÄÄÄ...สวัสดีเจ้าค่ะคุณปริม..มานั่งอ่านบันทึกนี้..หวลไปคิดถึงเมื่อวาน...ยายธี..ได้จับ.ซอ .ครั้งแรก..ในชีวิต..(มีครูสอนมาจากเมืองไทย...นั่งหัดสีซอนี้..ตั้งแต่หลังสิบโมงเช้า..ไปถึง..สี่โมงเย็น...(ด้วยความรู้สึกว่า..ยืนอยู่บน..หน้าผา..หรือ..ทางตัน..)...ความรู้สึกที่ว่า..ที่กำลังสีซอ..อยู่นี่..ควาย..วิ่ง หนีแน่ๆ..ไม่ใช่ไม่ยอมฟังอย่างเดียว....กลับมาบ้าน...ถามตัวเองว่า...อะไรทำให้นั่ง..สีเอาๆ..หลาย..ชม . ติดต่อกัน....กับคำถามตัวเองว่า...จะฟังเพลง คำหวาน..ที่..คนเขาสีให้ฟังดี หรือ..จะหัด สีต่อไป..จนเป็นเพลง..คำหวาน...อิอิ.."ได้ยินแว่ว..จาก..ผู้จัดการ..ถามกัน..ขึ้นมาว่า..คุณยายเป็นไงบ้าง...มีเสียง..ตอบจาก..คุณแม่บ้านที่มาเรียนมาเจ็ดวันแล้ว..เธอบอกว่า..ยายแก..สีได้..ดีกว่า..ตัวเองนะ..มาเรียนวันเดียว"...ขอดดด..โอ้องงๆๆๆ..เสียงใสขึ้นนิด..แต่..ก็ยังผิดท่าอยู่ดี..มันเข้ากันดี..ประโยคที่ว่า..ตกหลุม..ตกบ่อ..อ้ะ...(ยายธี)
เดิน ๆ ๆ ชาติไทยจะก้าวหน้า เราต้องพากันเดิน
ขอเพียงมีแสงส่องสว่าง ดังจุดหมายปลายทางของชีวิต
สุขสันต์วันแห่งความสุขอีกวันนะคะคุณปริม
สวัสดีค่ะคุณปริม...เมื่อเช้าแว๊บให้ดอกไม้ไว้ก่อนตอนนี้ค่อยมาอีกรอบค่ะ(บันทึกเดียวหลากหลายแต่ความรู้สึก)...
...จากเรื่องเล่าในช่วงต้นทำให้น้อยคิดถึงพระสงฆ์(สายธรรมยุติ) กับการหาคำตอบเพราะอะไร! ...
...เป็นเรื่องราวในผ้าเหลืองกับ บุญ เวลา วาสนา กับพระอาจารย์2รูปที่รู้จัก.. รูปที่่1ท่านบวชมาประมาณ30-40พรรษาแต่ช่วงหลังๆ(5พรรษา)ท่านเกิดอาพาธรักษายังไงก็ไม่หายสุดท้ายท่านจึงตัดสินใจสึกจากการเป็นพระ แต่เมื่อสึกออกมาและมีครอบครัวอาการเจ็บป่วยกลับหายเป็นปลิดทิ้งค่ะ...
...รูปที่2พรรษาก็ประมาณ30-40พรรษาเช่นกัน ซึ่งท่านมีความพิเศษด้านตัวเลข(หวย)ให้หวยแม่นมากๆคนถูกเยอะถึงขนาดเจ้ามือหวยข่มขู่ ผลจากการให้หวยมีสตรีนางหนึ่งที่เสวยสุขกับโชคดังกล่าว(ถูกหวยบ่อยเป็นเศรษฐี) ไปๆมาๆอุ้มพระรูปนี้ไปอยู่ด้วยสุดท้ายจึงต้องสึก...ก็ได้แต่คิดว่าคงเป็นที่ บุญ เวลา และวาสนาค่ะ.
...ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ ยูมิ
ขอบคุณมากค่ะที่มาให้กำลังใจและคำแนะนำเป็นคนแรกค่ะ ค่ะหวังไว้เช่นกันค่ะ ขอเพียงเดินในทางที่ถูกที่ควร เป็นคนดีตามคำสอนของพระพุทธองค์ก็ดีมากแล้วนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่านคุณยายธี
น่าสนุกดีนะคะการเรียนดนตรีของคุณยาย คุณยายเก่งนะคะเนี่ย... ปริมเป็นกำลังใจให้นะคะ :)
ปริมก็ลงเรียนเปียโนในวันเสาร์ค่ะ เพื่อนนักเรียนในชั้นเรียกปริม "ป้า" หมดเลย อิอิอิ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ทพญ.ธิรัมภา
ใช่ค่ะคุณหมอ เราต้องเดินค่ะ.... จะเดินออกจากหลุมบ่อไปข้างหน้า หรือเดินกลับไปตั้งหลักใหม่ ก็ยังดีกว่าอยู่กับที่ดังเดิมนะคะ
สุขสันต์คืนแห่งการพักผ่อนนะคะ :)
เรียนอาจารย์ ปริม เอาEmphaty ไปใช้ที่นี้ ความหมายตรงหรือไม่ดูให้หน่อย
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/493464
ด้วยความขอบคุณแห่งการเรียนรู้
สวัสดีค่ะ
รบกวนช่วยแก้ Emphaty เป็น Empathy ด้วยค่ะ วันก่อนปริมก็สะกดสลับที่ค่ะ พีโอ๋เมตตาช่วยเตือนค่ะ
ขอโทษด้วยค่ะ
สวัสดีครับคุณปริม บ่อยครั้งที่ผมอยากเป็นเช่นMichael Crichton คืออยากเขียน ไม่ถึงต้องมีชื่อเสียง แต่คือความอยากเล่าอยากเขียนในสิ่งที่เห็นเป็นไป แต่ก็บ่อยครั้งที่เดินหวนกลับเพื่อเริ่มต้นใหม่ กลับพบทางตันและหลุมบ่ออีกครั้ง....
สวัสดีค่ะคุณน้อย
ขอบคุณเรื่องเล่าชวนคิดค่ะ ไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์หรือฆราวาส ก็ไม่ต่างกันในโอกาสและทางเลือกในการดำเนินชีวิตและสิทธิที่จะเป็นแสงสว่างให้คนรอบข้างในยามมืดมน แล้วแต่ว่าเราจะเลือกมันไหม หากทางเลือกนั้นเป็นทางตันอาจเพราะบุญ บารมีมีแค่นี้ ทุกคนก็มีสิทธิที่จะเดินกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้ค่ะ
สุขสงบในวันฝนตกค่ะคุณน้อย
สวัสดีค่ะคุณพิชัย
ปริมก็ชื่นชม Michael Crichton ค่ะ เขาเด็ดเดี่ยวและกล้ามาก เพราะเขารู้ว่าเขามีความสามารถยังไงก็ไม่อดตายค่ะ นักเขียนมากมายหลายคนใช้หัวใจนำทางค่ะ ปริมขอเป็นกำลังใจให้คุณพิชัยก้าวออกกจากหลุมบ่อไปข้างหน้าให้ได้นะคะ
:) มีความสุขในวันทำงานอีกวันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมเดินบนทุกหนทางในวันนี้ค่ะ ไม่ว่าจะเดินต่อ เดินกลับไปตั้งหลัก แต่ขอให้เดินและอย่าอยู่กับที่นะคะ เวลาเรามีน้อย
สวัสดีวันฝนพรำค่ะ
สัปดาห์ที่ผ่านมา อ.วิได้ให้ใบงานนักศึกษาดังภาพล่าง (ภาพจากรุ่นก่อน) เพื่อให้อ่านและเขียนมาล่วงหน้า แล้วจะนำไปประกอบการจัดการเรียนรู้ในสัปดาห์หน้าค่ะ บันทึกของหนูปริมเรื่องนี้ สอดคล้องกับบทเรียนในสัปดาห์หน้าพอดีเลยค่ะ อ.วิจึงขอนำบันทึกดีๆ นี้ ไปประกอบการจัดการเรียนรู้ในสัปดาห์หน้า ด้วยนะคะ (และจะแนะนำให้นักศึกษาเข้ามาอ่าน เพื่อสร้างแรงบันดาลใจ แถมได้ฟังเพลงเพราะๆ ด้วย) ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แม่ วิไล,
ด้วยความยินดียิ่งค่ะ เป็นความบังเอิญที่พอดีค่ะ เป็นหัวข้อการเรียนรู้ที่น่าสนใจมาก
the dip เป็นหนังสือ pocket book เล่มเล็กๆ ใช้เวลาอ่านไม่นาน แต่ได้ข้อคิดดีๆ เยอะเลยค่ะ Seth Godin บอกว่าหนังสือเล่มเล็กๆ อย่างนี้เขียนยาก แต่อ่านง่าย จึงอยากแนะนำค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ :)
การเดินทางชีวิต มิใช่เพียงแค่เดินไปข้างหน้า บางทีเราต้องหยุดพักบ้าง บางทีก็หยุดแวะบางที่ และบางทีก็ย้อนกลับไปที่เดิม นั่นคือชีวิต ไม่มีอะไรผิดถูก มีเพียงอะไรเหมาะสมกับอะไรในสถานการณ์ไหน เพียงเรารู้และเข้าใจมัน ทุกบ่างก้าวเดินก็เป็นบทเรียนของเรา
สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องซอมพอ
ชื่นชมความเข้าใจในชีวิตที่กลั่นกรองมาจากบทสรุปนี้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ขอให้มีความสุขในทุกย่างก้าวค่ะ