ชีวิตที่พอเพียง : ๑๕๙๒. เดินทางรอบโลก ๖. จากฮุสตันไปโตรอนโต้

          วันที่ ๒๒ พ.ค. ๕๕ เราออกจากศูนย์ผู้สูงอายุ The Terrace at Kingwood เที่ยงเศษๆ    ไปกินอาหารที่ภัตตาคารทางผ่านที่ผมลืมชื่อ   เป็นอาหารฝรั่ง ผมสั่งปลา tilapia ย่าง กินกับข้าวกล้อง ที่เขาเรียกน่าเกลียดมากว่า dirty rice  และถั่ว (green pea)    ที่นี่มี wifi ให้ใช้ด้วย   ผมได้อาศัยตอบ อีเมล์ 

          เครื่องบินจากฮุสตันไปโตรอนโตเป็น United Express มีแต่ชั้นประหยัด   คนที่ซื้อตั๋วชั้นประหยัดต้องจ่ายค่ากระเป๋า    แต่คนที่ซื้อตั๋วชั้นธุรกิจเอากระเป๋าไปได้ ๒ ใบ หนัก ๓๒ ก.ก.   คุณอ้อหัวหน้าทัวร์จัดการให้คนถือตั๋วชั้นธุรกิจช่วยเอากระเป๋าของคนที่ถือตั๋วชั้นประหยัด   ไม่ทราบว่าเขาเจรจาอย่างไร มาเอากระเป๋าขึ้นเครื่องของผมไป เช็คอินให้ด้วย

          เกิดเรื่องที่เมื่อเราเข้าคิวให้คุณลุงตรวจบัตรขึ้นเครื่องและหนังสือเดินทาง    ผมพูดเล่นกับคุณลุง ทันใดนั้นคุณลุงก็บอกว่าผมเล่นตลกกับแก เพราะบัตรขึ้นเครื่องของผมชื่อธีรพล นิยม ไปดูของ อ. ธีรพล ก็ชื่อตรง   เป็นอันว่าเจ้าหน้าที่ของสายการบินทำผิด ต้องไปเอาบัตรขึ้นเครื่องใหม่   บัตรขึ้นเครื่องเขาพิมพ์เดี๋ยวนั้นโดยการกดจอ กระดาษบัตรขึ้นเครื่องเป็นกระดาษอ่อน   แสดงว่าเขาประหยัดเต็มที่

          ตอนผ่านการตรวจความปลอดภัย ตัวผู้โดยสารแต่ละคนต้องผ่านเข้าไปในแคปซูล ยกแขนทั้งสองขึ้นเหยียดบรรจบกันเหนือศีรษะ   ผมลืมเอากระเป๋าสตางต์และของในกระเป๋าอกเสื้อออก   ต้องไปเอาออก แล้วเข้าไปในแคปซูลใหม่

          ประตูขึ้นเครื่องของเราเลขที่ 76A   เราไปนั่งรอแถวนั้น ซึ่งเป็นที่ไม่กว้างนัก มีประตูทางออกเป็นคู่ๆ คือตรงประตูของเราเป็น 76 กับ 76A   ผมไม่ได้ดูให้ดีเห็นเขาเรียกผมก็ไปเข้าแถวจะขึ้นเครื่อง   พอเจ้าหน้าที่เอาบัตรขึ้นเครื่องของผมไปสแกน บาร์โค้ด เครื่องมันร้อง   มันไม่รับผม เจ้าหน้าดูตั๋วจึงบอกว่ายูไปโตรอนโต้ ยังไม่เรียก   แสดงความแม่นยำของเครื่องจักร

          วิธีเรียกผู้โดยสารเขามีหมายเลข Boarding Group  เรียกกลุ่ม ๑ และ ๒ ก่อน   ผมไม่เข้าใจ ไปเข้าแถวตอนเขาเรียกกลุ่ม ๕   ทั้งๆ ที่เมื่อตรวจดู บัตรของผมกลุ่ม ๒  

          ตามกำหนดเครื่องออก ๑๕.๕๘ น.   แต่การจราจรคับคั่งมาก   เครื่องบินต้องไปรอเข้าคิว    เขาปล่อยให้เครื่องขึ้นห่างกัน ๖๐ วินาที   เครื่องบินที่บินขึ้นที่ทางวิ่งนี้ส่วนใหญ่เป็นเครื่องบินลำเล็ก ของ United Express   ผมดูเครื่องบินที่เข้าคิวหลังลำที่ผมนั่ง เห็นอยู่ในคิวตั้ง ๘ ลำ

          เครื่องบินลำเล็กมาก จุผู้โดยสาร๕๓ คน   เป็นเครื่อง EMB-145 ที่นั่ง ๑ - ๒ คือแถวละ ๓ คน   ผมได้ที่นั่ง 6A นั่งคนเดียว   ส่วน 6B และ 6C นั่งคู่กัน   เวลาบิน ๓ ชั่วโมงหย่อน ๕ นาที บนเครื่องบินเขาเลี้ยงเครื่องดื่มกระป๋องเดียวเท่านั้น

          เครื่องบินชนิดนี้นั่งสบายพอควร แต่เสียงดังกว่า Boeing 737 หรือ 747   ถึงโตรอนโต้เวลา ๒๐.๒๐ น.  เวลาที่โตรอนโต้เร็วกว่าที่ฮุสตัน ๑ ชั่วโมง   เครื่องร่อนลงสนามบินยามอาทิตย์อัสดงพอดี

          จากเครื่องบินเราเดินเข้าอาคารผู้โดยสารแล้วต้องเดินไกลมาก ระยะทางคงจะเกือบ ๑ ก.ม. ไปยังที่ตรวจคนเข้าเมือง    และไปรับกระเป๋า ผมช่วยเขายกกระเป๋าจากสายพาน   แต่ อ. แบนคอยห้าม ว่าให้หนุ่มๆ ทำดีกว่า    ทั้งๆ ที่ผมยกได้สบาย

วิจารณ์ พานิช

๒๓ พ.ค. ๕๕

บนเครื่องบินจากโตรอนโต้ไปซานฟรานซิสโก