ชีวิตที่ติดปีก ของ " ชูชาติ พรหมพันธุ์ "
หัวค่ำที่ผ่านมา ( 28 มิ.ย.55) คุณมะเดื่อเตร่ไปแถว ๆ หน้าตลาด ผู้คนที่อาศัย " ครัวริมทาง" เหมือน ๆ คุณมะเดื่อเดินกันขวักไขว่ ดูเหมือนไม่มีใครสนใจ ชายหนวดเคราขาวยาวรุงรังคนหนึ่ง ที่กำลังนั่งเป่าขลุ่ยอยู่หน้ารถเข็น
คุณมะเดื่อผ่านไปทำธุระแล้ัวย้อนกลับมา ก็ยังเห็นชายผู้นั้นนั่งเป่าขลุ่ยอยู่ที่เดิม จึงเตร่เข้าไปสนทนาปราศัยด้วย คุณมะเดื่อขอให้เป่าขลุ่ยเพลงลาวครวญให้ฟัง ท่านผู้นี้หยุดเป่าขลุ่ยแล้วยิ้มกว้่างบอกว่า " เพลงนี้เป่าไม่ได้ เอาเป็นเพลงลาวดวงเดือนก็แล้วกันนะ" ว่าแล้วก็เป่าเพลงลาวดวงเดือนให้ฟังครึ่งเพลง คุณมะเดื่อจึงยื่นแบ็งค์ 20 ให้ไป แล้วถามว่า " คุณตามาจากไหนจ๊ะ "
นั่นคือจุดเริ่มต้นการสนทนาระหว่าคุณมะเดื่อ กับ " อดีต ผอ.โรงเรียนสบแม่ข่า จ.เชียงใหม่ " ผู้สละหัวโขนทิ้งไปแล้วหันมามาติดปีกแห่งอิสรภาพโบยบินไปเกือบจะครบ 10 ประเทศอาเซียน ด้วยจักรยาน 2 ล้อ นาม " ชูชาติ พรหมพันธ์ " ผู้นี้
ตรงนี้คือ เรื่องราวของ อาจารย์ชูชาติ พรหมพันธุ์
http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=142077
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2009/08/07/entry-2
( และอีกหลายเว็บไซต์)
อาจารย์ชูชาติ กำลังเดินทางกลับกระบี่บ้านเกิดของท่าน คืนนี้จึงแวะค้างที่กุยบุรี ระหว่างคุยกันก็มีหนูนักเรียนคนหนึ่งสนใจการสนทนาของเราจึงเข้ามาร่วมวงด้วย อาจารย์ชูชาติจึงให้หนูคนนั้นร้องเพลงโดยท่านเป่าขลุ่ยเป็นบทเพลงพระราชนิพนธ์ (ลืมไปแล้วว่าเพลงอะไร ) แล้วอาจารย์ชูชาติก็หยิบแบ็งค์ 20 ของคุณมะเดื่อให้เป็นรางวัลหนูนักเรียนคนนั้นไป บอกว่า วันนี้ท่านได้เงินมากพอแล้ว
อาจารย์ชูชาติได้จดชื่อ ที่อยู่ของท่านพร้อมเบอร์่โทร. (ของภรรยา) ให้กับคุณมะเดื่อ และขอให้คุณมะเดื่อช่วยโทรถึงภรรยาของท่าน คือ คุณสุรางค์ ที่ยังอยู่ที่เชียงใหม่ เพราะท่านไม่ได้พกโทรศัพท์ คุณมะเดื่อจึงได้คุยกับภรรยาของท่านไปด้วย
เสียดายที่ไม่ได้คุยอะัไรกับท่านมากนัก เพราะค่ำแล้วคุณมะเดื่อต้องรีบกลับมาหุงข้าว และเสียดายที่คุณมะเดื่อไม่ได้พกกล้องถ่ายรูปไปด้วย จึงได้แต่ภาพจากมือถือมาเพียงเท่านี้ ก่อนจบการสนทนาท่านก็ได้โชว์ลีลา ท่า นกกระเรียน ท่าบู๊ตึ๊ง (สองท่านี้ถ่ายรูปไม่ทัน)และท่าเด็ดคือ หัวปักดิน ให้ดู และบอกใ้ห้คุณมะเดื่อมาอ่านประวัติของท่านต่อในเว็บไซต์ (ค่อยยังชั่ว)
สายตาของแม่ค้า พ่อค้า และคนที่ผ่านไปผ่านมา มองดูอาจารย์ชูชาติแบบขำ ๆ ด้วยคงนึกว่า " คนขอทาน" คนหนึ่ง ที่ออกจะ " บ้า ๆ บ๊อง ๆ " เท่านั้น และคงนึกว่าคุณมะเดื่อคงพอ ๆ กัน จึงคุยกันรู้เรื่อง นี่แหละคนเรา........ " ดูแต่รูปกายภายนอก จะบอกอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ
เมื่อได้มาอ่านประวัติของท่านแล้ว...บอกตรง ๆ ว่า .... " อิจฉา ๆๆๆๆๆๆๆๆ" และชื่นชมท่านที่สามารถทำอะไร ๆ ได้ตามใจฝัน ติดปีกแห่งอิสระ แล้วโบยบินไปตามความฝันได้ตามปรารถนา.........หวังว่าคงมีโอกาสได้พบกับท่านอีกสักครั้ง.... เพราะคุณมะเดื่อลืมคืนปากกาของท่านที่ให้ยืมจดที่อยู่ของคุณมะเดื่อให้กับท่านไป....เอาเหน็บกระเป๋าเสื้อมาเฉยเลย....มันเคยชินอ่ะ....อิ อิ ... พบกันคราวหน้านี้จะคืนให้จ้ะ.....
....................................
ความเห็น (22)
เรื่องราวการเดินทางคล้ายอาจารย์ประมวล จันทร์เพ็งค่ะ ชื่นชม
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ :)
สวัสดีจ้ะคุณปริม 
คุณมะเดื่อไม่รู้จักอาจารย์ประมวล หรอกจ้ะ แต่ถ้าเหมือนกัน ก็น่าอิจฉาเหมือนกันแหละ เพราะท่านทั้งสองทำให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงได้ ขอบคุณที่แวะมาทักทายจ้ะ
ปริมเคยเขียนบันทึกเกี่ยวกับหนังสือเดินสู่อิสรภาพของอาจารย์ประมวลไว้ที่นี่ค่ะ
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/409483
ท่านเขียนหนังสือเล่มนี้หลังจากเดินจากเชียงใหม่กลับบ้านที่สมุยโดยไม่ใช้เงินค่ะ เมื่อก่อนท่านสอนที่ มช.
สวัสดียามดึกค่ะคุณมะเดื่อ
ทำอะไรๆ ได้ตามใจฝัน.. เป็นคนที่น่าทึ่งมากๆค่ะ
ขอชื่นชมทั้งอาจารย์ชูชาติ พรหมพันธ์, อาจารย์ประมวล จันทร์เพ็ง, คุณมะเดื่อ และอีกคนน้องปริมค่ะ
สองท่านแรก ได้ทำตามฝัน
สองท่านหลังมักแบ่งปันสิ่งดีๆ
สวัสดีอีกคำรบจ้ะคุณปริม คุณมะเดื่อทำงานดึก ๆ เสมอ ๆ เงียบดีทำให้มีสมาธิจ้ะ คุณมะเดื่อก็มีฝันเหมือนท่านอาจารย์ทั้งสองนะ แต่คงทำไม่ได้เหมือนท่านทั้งสองหรอก ได้แต่ฝัน ฝัน และฝันจ้ะ ราตรีสวัสดิ์จ้ะคุณปริม
สวัสดีจ้ะคุณระพี 
นอนดึกเหมือน ๆ กันเลยนะคะ ขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อนกันจ้ะ
อึม..แล้วผมล่ะเคยเจอท่านมาแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะไม่ได้คิดว่าจะไปสังเกตและทัก ทำให้เสียโอกาสไปเลย นะครับ
สวัสดียามดึกจ้ะคุณเพชร
ถ้าคุณเพชรเห็นคนหน้าตาแบบในภาพนั่งเป่าขลุ่ยเหมือนวณิพก ก็แน่ใจได้ว่า ใช่อาจารย์ชูชาติแน่ ๆ เข้าไปทักทายได้เลยจ้ะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนนอนดึกเหมือนกันจ้ะ
เท่ ไปเลยครับ
สวัสดีจ้ะอาจารย์โสภณ
คุณมะเดื่อก็ว่าเท่นะ แต่เท่ตรงความคิด ความฝันของท่าน ผอ.ชูชาติ แล้วสามารถทำให้เป็นความจริงได้น่ะจ้ะ ขอบคุณที่มาทักทายกันนะจ๊ะ
เรียนคุณมะเดื่อ อาจารย์เคยมาแวะที่บ้านลุง วอ.แล้วเมื่อก่อน
และเมื่อลุงวอ"ปเชียงใหม่ก็ จะแวะไปแต่ภรรยาท่านบอกท่านสัญไปกับจักรยานที่เมืองลาว
ตามรอยไปดูที่นี้ครับคุณมะเดื่อ...http://www.gotoknow.org/blogs/posts/440363
หวัดดีจ้ะท่านลุงวอ
(ขออนุญาตเรียกตามที่ลุงวอเรียกนะจ๊ะ) ท่านอาจารย์บอกว่ากำลังเดินทางกลับบ้านที่กระบี่จ้ะ เมื่อเช้าเพื่อนของคุณมะเดื่อยังเห็นนั่งเป่าขลุ่ยอยู่ที่ตลาดสดเทศบาล แต่เพลานี้คงเลยประจวบฯ ไปแล้วละ ท่านอาจารย์ชูชาติก็บอกคุณมะเดื่อว่า ถ้าไปแถวเชียงใหม่ก็ให้ไปแวะที่บ้านของท่านได้เช่นกันจ้ะลุงวอ คุณมะเดื่อก็ตั้งใจว่าถ้ามีโอกาสขึ้นเหนือคราวหน้าต้องไปแวะแน่ ๆ จ้ะ ขอบคุณลุงวอที่มาทักทายจ้ะ
บอกได้เลยว่า โอ้วววว์
สวัสดีจ้ะคุณชลัญธร 
ถนนชีวิตของท่านผอ.ชูชาติคงเป็นแบบอย่างของชีวิตติดปีกที่หลาย ๆ คนอยากจะเป็น แต่ไม่มีโอกาสจะทำได้จ้ะ ขอบคุณจ้ะ
เดินทางข้ามประเทศ ด้วยรถจักยาน ไม่พกตังค์ อลังการแท้จิตใจ
- มีความสุขไปด้วยนะคะที่ได้เห็นผู้กล้าสองท่านสนทนากัน
- การไม่มองคนแต่เพียงภายนอก และมีความเป็นกัลยาณมิตรที่ดีให้กับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน เป็นภาพที่จินตนาการได้ว่างดงามมากค่ะ
- ประทับใจนักเดินทางผู้ยิ่งใหญ่ค่ะ
สวัสดีอีกคำรบจ้ะท่านลุงวอ เมื่อวันอังคาร เพื่อนของคุณมะเดื่อไปพบท่านผอ.ชูชาติที่จุดพักรถเขาโพธิ์ ประตูสู่ชุมพรจ้ะ วันนี้ ( 4 มิ.ย.) อาจจะอยู่แถว ๆ ชุมพรน่ะแหละ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนคุณมะเดื่อจ้ะ
สวัสดีจ้ะคุณ 
ขอบคุณที่แวะมาทักทายคุณมะเดื่อจ้ะ
- ทึ่งชีวิตท่านมากเลยครับ
- ขอบคุณมากครับ
- ที่เอาข้อมูลมาให้อ่าน
สวัสดีจ้ะท่านอาจารย์ขจิต 
คุณมะเดื่อจะชื่นชมผู้ที่ทำความฝันของตนเองให้เป็นความจริงได้เสมอ คุณมะเดื่อก็อยากมีโอกาสเหมือนกับท่านผอ.ชูชาติเหมือนกันจ้ะ แต่คงไม่มีวันหรอก เฮ้อ....! ขอบคุณจ้ะท่านอาจารย์
คุณมะเดือคะ
ดิฉันเป็นทีมงาน จากรายการ Bicycle Diary กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับปั่นข้ามประเทศค่ะ
และเห็นเรื่องราวของ อ.ชูชาติ น่าสนใจ เลยอยากจะสอบถามว่าไม่ทราบว่าคุณมะเดือยังมีเบอร์ติดต่อ
ของ อ. ชูชาติ อยู่ไหมคะ อยากจะรบกวนขอหน่อยอ่ะคะ เพื่อโทรไปสอบถามข้อมูล อ.ชูชาติ
ยังไง รบกวนติดต่อกลับอีเมล์นี้นะคะ [email protected]
ขอบคุณคะ
ปริฉัตร์