ทำสวนมันเหนื่อยและหิวจังเลย


ของในตู้เย็นผมหมดไม่มีอะไรเหลือให้ทานเลย แต่ป่าข้างบ้านยังมีอะไรให้เก็บทานได้มากมายเลย

 

ไม่ได้บันทึกอะไรมานานมากเลย ก็ไม่มีอะไรมากกว่า "เหนื่อย" เหนื่อยจริงๆ ทั้งกับพวกบ้าห้าร้อย การงาน สวน และชีวิต ก็ไม่ได้เหนื่อยที่สุดหรอกครับ แค่เหนื่อยมากเท่านั้นหล่ะ

 

คนทำงานประจำแบบงานโครงการ มันต้องขนงานมาทำที่บ้านบ่อยๆ หลายท่านคงเข้าใจนะครับ ว่าเหนื่อยขนาดไหน ยังมาทำสวนอีก สวนที่บ้านไม่ได้ทำเพิ่มเติมหรอกครับ แค่รักษาให้มันอยู่ต่อไป แค่นั้น แค่นั้นก็เหนื่อยลากไส้อย่างเหลือทนแล้ว ชีวิตผมแค่เอามีดตัดต้นไม้ขนาดหน้าห้านิ้วก็ปวดแขนมือแตกแล้ว แต่ต้องมาทำสวนเอง สุดๆจริงๆครับ แต่ทำมาหลายเดือนร่างกายก็แข็งแรงขึ้นมาก เดี๋ยวนี้ตัดต้นมะม่วงหน้าฟุตนึงได้อย่างไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะทำได้ แถมไม่ต้องกลับไปนอนปวดแขนเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไกล้จะถึงขีดสุดของผมละครับ เพราะว่าผมเป็นหอบหืดปอดผมทำงานได้แค่ 60% ของคนปกติ จะดีว่าปอดผมใหญ่กว่าเกณฑ์ทั่วไปเพราะว่ายน้ำมาตั้งแต่เด็กก็เลยดูว่าแข็งแรงดี แต่คงเหนื่อยกับสวนมากกว่านี้ไม่ไหวล่ะ เอาว่าที่เคยฝันจะมีสวนใหญ่ๆคงพักไว้ก่อน จนกว่าจะมีเงินจ้างคนมาทำสวนแทน

 

 

ฝนตกแบบนี้หญ้าท่วมหัวเลยครับ ถ้าไม่มาจัดการบ้างบ้านผมจะกลายเป็นป่าไปซะก่อน และนี่หล่ะครับ ชุดทำสวนผม ผมเป็นพวกแพ้ง่าย โดนนี่ก็คัน โดนนั่นก็แสบ ทำสวนทีเลยต้องใส่หน้ากาก ใส่แว่น ใส่หมวก ถุงมือ เสื้อแขนขายาว รองเท้าบู๊ต ครบสูตรครับ ไม่งั้นทำไม่ได้จริงๆ

 

 

ทำสวนแค่ชั่วโมงเดียว ดูมือผมสิครับ มันเหี่ยวๆเหมือนเล่นน้ำสงกรานต์มาทั้งวัน เป็นเหงื่อครับ เหงื่อมากมายมหาศาล แบบพอถอดเสื้อผ้าออกแล้วเอามาบีบน้ำเหงื่อออกได้เป็นแก้วเลย เป็นแก้วจริงๆครับ ไม่ได้เขียนให้เว่อเกินจริง คือเสื้อผ้าเปียกแบบเหมือนโดนลาดน้ำมาเลย เป็นคนเหงื่อแยะมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าทำสวนสักห้าชั่วโมงต้องดื่มน้ำอย่างน้อยก็ยี่สิบแก้ว และต้องดื่มเกลือแร่ด้วย ไม่งั้นจะช๊อกได้เลย มันเป็นเหมือนโรคเวรโรคกรรมอะไรของผมก็ไม่รู้ เด็กๆผมเลยตั้งเป้าหมายไว้ว่า โตขึ้นต้องทำงานห้องแอร์เท่านั้น จะได้ไม่ต้องทนกับเหงื่อตัวเอง ไม่ได้ดัดจริตอะไร แต่เรื่องจริง ผมเลยไม่ได้เลือกเรียนเกษตรที่ผมรัก ก็เพราะงี้หล่ะ เห้ย...เซ็ง

 

 

ทำสวนไปความโหยหิวก็บังเกิด ปรากฏว่าในตู้เย็นว่างเปล่าไม่มีอะไรใส่ท้องได้เลย มีแต่บะหมี่สำเร็จรูปกับหอยลายกระป๋อง ก็เป็นอาหารกันตายได้ครับ จะออกไปกินนอกบ้านก็ขี้เกียจอาบน้ำ อยากทำสวนต่อให้เสร็จด้วย แต่กินแค่นี้ไม่ใช่ผมละครับ ผมไม่ชอบอาหารที่ขาดวิตามิน

 

จะหาผักมาใส่ ช่วงนี้ผมก็ไม่ได้ปลูกผักเลย ไม่มีเวลาดูแลครับ ก็เลยเดินเข้าไปในป่าหลังบ้าน ดูสิครับ มีผักอะไรทานได้บ้าง ดูไม้พุ่มรกๆกอนี้ซะก่อนครับ มันคือผักก้านตงแสนอร่อย ผมก็ปลูกไว้ต้นหนึ่งในบ้าน เจ๊ดาส่งให้มาจากสุพรรณบุรีโน่นนะ แต่ผมต้องขอโทษพี่ดาคนสวยด้วยจริงๆ ผมเพิ่งทราบว่าป่าหลังบ้านผมมีก้านตงเป็นดงเลย

 

 

ก้านตงขึ้นเองตามธรรมชาติ งามดีจังเลยครับ ผมชอบดูผักพื้นบ้านที่ขึ้นเอง ชอบดูว่ามันขึ้นยังไง เพราะเค้าจะขึ้นและอยู่ได้ในที่ที่เหมาะสมกับเค้าเท่านั้น มันจะช่วยให้ทราบว่าเขาชอบดินยังไง แดดยังไง เราก็เอามาประยุกต์ดูแลต้นไม้ที่เราปลูก นี่หล่ะครับที่เขาเรียก "มือเย็น" มันอยู่ที่ความสนใจและใส่ใจ ก็เท่านั้นหล่ะ

 

 

เดินเข้าป่าหลังบ้านแป๊บเดียว ได้ผักพื้นบ้านที่ขึ้นเองตามธรรมชาติพอกินได้มาตั้งหลายชนิดเลย มีอะไรบ้างนะ... มี... มะเขือปู ยอดก้านตง ยอดมะกล่ำ ตำลึง พอกินละครับมื้อนี้

 

 

เสร็จละครับ อาหารกันตายอีกมื้อหนึ่ง แต่ไม่ใช่อาหารขยะนะ ครบห้าหมู่เลยทีเดียวล่ะ ก็ไม่อะไรหรอกครับ แค่วันนี้ในตู้เย็นผมว่างเปล่า และเพิ่งเข้าใจที่ใครบางคนพูดเอาไว้ว่า ตู้เย็นของเค้าอยู่ในป่าข้างบ้านนี่เอง อาหารจากธรรมชาติที่ไม่ต้องใส่ปุ๋ย ไม่ต้องรดน้ำ ไม่ต้องฉีดยาใดๆเลย เพียงแค่ตรงนั้นมนุษย์อย่างเราอย่าไปยุ่งกับมัน ปล่อยไปตามธรรมชาติเท่านั้นเอง เอ... ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของโลกใบนี้แล้วสิครับ

 

 

ฝนตกแบบนี้ลากันด้วยเพลง ThroughTheRain ละกันนะครับ พอดีเป็นเพลงที่ผมชอบมากเลย ผมกำลังเปิดฟังอยู่พอดี นานมาแล้วมีคนชวนผมออกไปเที่ยวตอนที่ฝนตกพรำๆ ผมไม่อยากออกไป ผมบอกเค้าว่าผมไม่ชอบสายฝน มันแฉะ มันชื้น อับ และก็หนาว เค้าคนนั้นบอกผมว่า ฝนดูจะเป็นอุปสรรค์สำหรับผม แต่เพราะอย่างนั้น ผมจึงควรต้องออกไปกับเค้า เพราะเค้าจะเป็นกำลังใจให้ผมฟันฝ่าอุปสรรค์นั้นไปให้ได้

 

When you get caught in the rain with no where to run When you're distraught and in pain without anyone When you keep crying out to be saved But nobody comes and you feel so far away That you just can't find your way home You can get there alone It's okay, what you say is I can make it through the rain I can stand up once again on my own And I know that I'm strong enough to mend And every time I feel afraid I hold tighter to my faith And I live one more day and I make it through the rain And if you keep falling down don't you dare give in You will arise safe and sound, so keep pressing on steadfastly And you'll find what you need to prevail What you say is

 

I can make it through the rain I can stand up once again on my own And I know that I'm strong enough to mend And every time I feel afraid I hold tighter to my faith And I live one more day and I make it through the rain

 

And when the rain blows, as shadows grow close don't be afraid There's nothing you can't face And should they tell you you'll never pull through Don't hesitate, stand tall and say

 

I can make it through the rain I can stand up once again on my own And I know that I'm strong enough to mend And every time I feel afraid I hold tighter to my faith And I live one more day and I make it through the rain

 

I can make it through the rain And I stand up once again And I live one more day And I can make it through the rain (Yes you can) You will make it through the rain

 

 

เมื่อเธอต้องทนหนาวกลางสายฝน สิ้นจนหนทางใดๆ .... ทั้งว้าวุ่นใจและทนทุกข์อยู่อย่างเดียวดาย .... แม้ร้องไห้ ขอ ให้ใครช่วยสักเพียงใด ไม่มีใครสักคนเหลียวแล .... และเธอยังรู้สึกห่าง ไกลจากที่ตรงนั้นที่คุ้นเคย ....แต่ไม่ เป็นไรหรอกนะ เธอทนอยู่กลางฝนนี้ได้ตามลำพังอย่างแน่ นอน เมื่อเธอบอกตัวเองว่า ....

 

"ฉันจะผ่านสายฝนนี้ไป และจะลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง ....

 

ด้วยตัวของฉันเอง และฉันมั่นใจ...ฉันเข้มแข็งพอจะก้าวต่อ ไปได้ และหากยามใดที่ความกลัวเกิดขึ้นในใจ ฉันจะยึด มั่นในศรัทธา ฉันจะผ่านวันนี้ไป....และสายฝนนี้ ฉันก็จะ ผ่านไปได้ เช่นกัน"

 

หากเธอล้มและแพ้มาตลอด .... ขอเพียงเธออย่ายอมแพ้

 

แล้ว เธอจะลุกขึ้นก้าวต่อไปได้ ขอให้เธออดทนอย่างแน่ว แน่ แล้วเธอจะพบหนทางกลับสู่ชัยชนะ .... ขอให้เธอบอก ตัวเองว่า "ฉันจะฟันฝ่าพายุนี้ไปให้ได้"

 

 

เมื่อลมฝนเริ่มพัด ท้องฟ้ามืดมัว ขอเธออย่ากลัว ไม่มีสิ่งใด ที่เธอจะผ่านไปไม่ได้หรอก .... แม้ใครจะดูหมิ่นว่าเธอไม่มี วันผ่านมันไปได้ .... ขอเธออย่าลังเล จงลุกขึ้นและบอกตัว เองเอาไว้ว่า "ฉันจะผ่านสายฝนนี้ และยืดหยัดต่อไปด้วย ตัวเอง ฉันแกร่งพอจะก้าวต่อไป หากความกลัวจะกัดกร่อน ใจของฉัน ฉันจะยึดมั่นในศรัทธานั้นไม่เปลี่ยน

 

และตัวฉัน ....จะผ่านวันนี้ไป .... ผ่านสายฝนนี้ไปให้ได้ .....อย่างแน่นอน"
หมายเลขบันทึก: 491717เขียนเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 22:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม 2012 13:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ÄÄ..สวัสดีค่ะ..คุณ.นกขมิ้น..ยายธีแวะมาทาบมือ..(ไม่ได้ทำสวนหรอกเจ้าค่ะ..ทุบดิน..ปีละ..สี่สิบวัน..ยี่สิบวันแรก..ผ่านไปแล้ว..ปวดไปทั้งตัว..อ่านแล้วเข้าใจคุณดี..ทำสวน..ยังมีพืชผัก..เป็นเพื่อนใจ...(งานทุบดินปั้น..เสร็จ..แล้วก็ต้องสลายตัวไป..มันก็ฝึกความแข็งแกร่งในหัวใจได้ดี..กับความไม่จีรัง..อ้ะะ..สบายดีนะเจ้าคะ..เพลงเพราะเจ้าค่ะ..ยายธี

มาม่ากับผักในสวนจะหาที่ไหนสดกว่านี้ไม่มีแล้วค่ะ

เพลงเพราะมาก

หาข้อมูลเรื่องทำบ้าน หาไปหามาก็มาเจอข้อมูลที่คุณเล่าไว้ อ่านเพลินค่ะ มีขำไปด้วย อ่านเรื่องเล่าเรื่องอื่นไปด้วย ก็เข้ามาตามอ่านเห็นว่าไม่ค่อยได้เล่าอะไรเพิ่มมานานแล้ว วันนี้ลองเข้ามาอ่านดู เออ!! มีเรื่องใหม่แล้ว ชอบบ้านริมคลองมีสวนมีป่าก็ต้องเหนื่อยกันหน่อยแต่คงมีความสุข เหนื่อยก็พักนะคะ

เรื่องราวที่ถ่ายทอดมา กับการสาละวนอยู่กับสวนของคุณนกขมิ้นนั้น ดูมีความสุขมาก อ่านจบแล้ว รู้สึกคิดถึงต้นไม้ที่บ้าน งานที่ค้างไว้ก็มากหลาย เหนื่อยเหมือนกัน วันนี้วันหยุด ใจมันเรียกร้องว่าต้องกลับบ้านไป จับจอบ จับเสียม ปลูกมะลิจันทบูรณ์ ที่เตรียมไว้ต่อให้เสร็จ ปลูกต้นไม้นี่ดูแล้วไม่ยาก แต่จะเสียเวลากับการหาตำแหน่งที่จะปลูก กว่าจะโอ หาที่ลงแต่ละต้นให้เหมาะนี่ นาน

เหนื่อย หิว อร่อยดี ..... มีคุณประโยชน์

เขียนได้สนุกเหมือนเดินนะคะคุณนกขมิ้น

  • ผักน่ากินมากๆๆ
  • ขอกินบ้าง
  • 555
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท