น้ำอัดลมเหลือของหลาน
“ป้านิดกินน้ำอัดลมไหมคะ”
“ก็กินนิดหน่อยนะหมอ”
“ที่กินเพราะอะไรหรือคะ เหนื่อยใจสั่นโหยหิวหรือเปล่า”
“ไม่หรอกหมอ ของเหลือหลานนะ”
“แล้วกินบ่อยไหมคะ”
“ก็ซื้อให้หลานกินเกือบทุกวันแล้วเขากินไม่หมดนะ”
“หมายความว่าหลานป้ากินน้ำอัดลมทุกวันเลยหรือ”
“จ๊ะ ก็เกือบทุกวัน”
“ป้ามีพี่น้องเป็นเบาหวานไหมคะ”
“แม่เป็นเบาหวาน แต่เสียนานแล้ว
พี่สาวเป็นเบาหวานอยู่อำเภอโชคชัย”
“โอ๋! ป้ามีแนวนะนี่” (หมายเหตุ คำว่า”แนว”ของโคราช
แปลว่ามีกรรมพันธุ์)
“แล้วป้าเป็นเบาหวานตอนอายุเท่าไรคะ”
“ประมาณ 50 กว่า ๆ นะหมอ”
“ป้าลองคิดดูนะคะ ป้าเริ่มกินของหวาน
น้ำหวานน้ำอัดลมตอนอายุเท่าไร”
“โอ้ย ตอนเด็ก ๆ ก็ไม่ได้กินหรอกหมอ ได้มากินก็ 30 ปีกว่า ๆ
แล้ว จึงได้กินของหวานมาก”
“นั่นสินะ กินหวานตอนอายุ 30 ปี เป็นเบาหวานตอน 50 ปี แต่นี่
ป้าเลี้ยงหลานด้วยน้ำอัดลมและขนมหวานตั้งแต่ 9 ขวบ
เป็นไปได้ไหมหลานจะเป็นเบาหวานตั้งแต่ 20 – 30 ปี”
“จริงเด๊ะหมอ (ภาคกลางคือ อย่างนั้นหรือหมอ)
ฉันจะหยุดซื้อให้หลานกินแล้วแหละ”
เมื่อ genetic กับ epigenetic มาพบกัน อาจต้องอาศัยการพูดคุยเพื่อให้เกิดความเข้าใจและเห็นภาพต่อเนื่อง
ในการทำงานหลายต่อหลายครั้ง ญาติพี่น้องผู้ป่วยเบาหวานจะมีความกลัวการเป็นเบาหวานอย่างมาก และด้วยความกลัวจึงไม่ตรวจเลือด หรือเมื่อตรวจเลือดแล้วพบว่าปกติ ก็ดีใจและดำเนินชีวิตกับอาหารหวานและไม่ออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง เพราะคิดว่า “ยังไม่เป็น ไม่ต้องคุม”
หารู้ไม่ว่า “ถ้าไม่อยากเป็น แค่เพียงระวังไม่หลงกินของหวานมากเกินไป ย่อมดีกว่า การไม่ดูแลแล้วรอให้เป็นแล้วต้องมา อด อด อดและอด ของหวาน”
พญ.สกาวเดือน นำแสงกุล
รพ.ครบุรี จ.นครราชสีมา
ความเห็น (4)
พฤติกรรมการกิน..
มาจากครอบครัวอันดับแรก.. ชอบหวานก็เพราะเคยทานแล้วอร่อย
ขอบคุณเรื่องเล่าของคุณหมอฝน ขอบคุณอาจารย์ที่นำมาแบ่งปันค่ะ
ขอบคุณมากนะครับที่แบ่งปันความรู้ และประสบการณ์การกินหวาน จะทานหวานให้น้อยลงหลีกเลี่ยงอาหารที่ไม่มีประโยชน์ต่อร่างกายเพื่อสุขภาพที่ดีของร่างกายครับ
ปกติไม่ชอบของหวานเลยครับ...โดยเฉพาะน้ำอัดลม ในชีวิตนี้แทบจะนับครั้งได้..แต่ถ้ามี "แนว"ก็อาจเป็นไปได้ ขอบคุณครับจะได้บอกหลานที่ชอบทานน้ำอัดลม จะได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกิน ขอบคุณครับ
แวะมาส่งต่อกำลังใจคะ 
ไม่ชอบทานหวาน โชคดีไปคะ
แต่บางคนไม่ทานหวานก็มีโอกาสเป็นได้ใช่มั้ยคะ