ช่วยคนที่เรารัก ตอนเจ็ด

โดย Samy from board palungjit

คืนวันอังคาร

---

ช่วงดึกของคืนผ่าตัด พ่อเพ้อถึงรถไฟ จะขึ้นรถไฟให้ได้ ผมใจหายเลย นึกในใจว่ารถขบวนนี้ เขาคงมารับพ่อเราแน่ เพราะเมื่อวานก่อนก็ ๒ ศพ วันจันทร์ ๑ ศพ แล้วพ่อเราก็โคม่านะ มาถึงตรงนี้ อย่าคิดว่าผมใส่ไข่นะ ไม่ใช่ว่าผมจะเอา เรื่องรถไฟผี ที่เขตต์ ฐานทัพ เป็นพระเอกมาเล่าให้ฟัง ผสมผเสเรียกเลทติ้งอะไร

 

พ่อผมเพ้อถึงเรื่องนี้จริง แต่เราจะเอาไว้เป็นอีกประเด็นเรื่องมันเยอะ เอาหลักๆก่อนครับ ผ่านคืนวันจันทร์ไปได้ ดูหน้าตาพ่อเหลืองสวย มีน้ำมีนวลมากเลย ผมเฝ้าเวรดึกกับพี่สาวสองคนในคืนแรก ตี ๔ พ่อไข้ขึ้นสูงมาก ต้องให้ยาลดไข้ทางเส้นเลือด และมอร์ฟีน เบาเทาบวด ก็จะไม่ให้บวดได้อย่างไรแผลทั้งช่องท้องขนาดนั้น เป็นผมนะตายตั้งแต่จิ้มลิ้นปี่ผมแล้ว

 

วิศัลญีแพทย์ กับ วิศัลญีนรก คำนี้คุ้นๆหูไหมครับ ใครทำกรรมปานาติบาตไว้มาก ต้องไป วิศัลญีนรก ตามไตรภูมิพระร่วง หรือแม้แต่คำสอนของพุทธมหายาน ให้คำนิยามนรกคุมนี้ไว้ใกล้เคียงกัน คือ เมื่อสัตว์นรกจุติ ในนรกขุมนี้ จะมีนายนิริยะบาลคอยลงทัณฑ์ โดยใช้มีดบ้าง ขวานบ้าง

 

แต่จริงๆมันน่ากลัวกว่านั้นมาก หั่น เฉือน ชำแหละเนื้อหนัง สัตว์นรก จนร่างสัตว์นรกแหลกเหลวไป แล้วก็เกิดขึ้นใหม่อีก ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าจนกว่าจะหมดกรรม เพียงแต่พ่อผมไม่ต้องรอนานขนาดนั้น ท่านได้ผลจากการฆ่านก ฆ่าสัตว์เลย แผลอย่างนี้ท่านไม่น่าทนได้ แต่สีหน้ากลับดูผ่องใสมาก

 

มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะดูแลท่าน เพราะคิดว่าท่านหายแน่ๆ อะไรนะที่มาบางตา บางใจเรา ให้ชะล่าใจได้ขนาดนี้ หรือจะเป็นผลจากคำอธิฐานจากคราวก่อน ที่ทำให้ผมได้มีโอกาส ป้อนข้าว ป้อนน้ำท่านจริงๆ รุ่งเช้ามีพระสงฆ์ขึ้นตึกมาบิณฑบาตร

 

ผมมีขนมตุนไว้ห่อหนึง นิมนต์พระรับขนม ใส่มือให้พ่อจบ พร้อมเงิน ๒๐ บาท พ่อเต็มใจใส่ จบพนมมือรับพรพระ ๒ โมงเช้า ผมกลับ แม่มาเฝ้าต่อ พ่อดีใจทุกครั้งที่แกป่วย แล้วแม่มาดูแล มันเหมือนกับว่าแม่ไม่ทิ้งแก ดูดำดูดีกันอยู่ ไม่ว่าที่ผ่านมาพ่อดูเหมือนว่าจะเป็นฝ่ายทำความหนักใจให้แม่ก็ตาม แต่ไม่มีครั้งไหนเลย ที่พ่อเข้าโรงพยาบาลแล้วแม่ไม่มาเฝ้า

 

คู่นี้เขาคู่แท้จริงๆ ทั้งสุข ทุกข์ ไม่ทิ้งกันเลย แม่ส่งลูก พ่อส่งบ้าน รถ เครื่องใช้ในบ้าน แบ่งกัน พ่อชอบพูดเวลาเมาๆไว้ให้ลูกฟังเสมอๆ ว่า "ไอ้ธิ ถูกหวย ได้รวยอีติ๋ว"

 

มันเป็นอย่างนั้นจริง พ่อถูกห่วย เงินท้องที เงินสวัสดิการออก พ่อมักแบ่งให้แม่ไว้ใช้สอยในบ้านหมด จะเหลือไว้เพียง กลม ๒ กลม เท่านั้น

 

กินก็กินไป ส่วนที่รับผิดชอบพ่อไม่เคยทิ้ง พอผมกลับบ้านก็สวดมนต์ไหว้พระ อุทิศส่วนบุญ ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรพ่อก่อน แล้วค่อยนอน ๕ โมงเย็น ก็ไปเฝ้าพ่อต่อ

 

วันนี้พ่อพูดได้เยอะเลย กว่า ๔๘ ชม.แล้วที่พ่อไม่ได้กินน้ำ สงสารมาก แต่ก็ต้องกัดฟัน เพราะการผ่าตัดใหม่ๆ แค่ไส้ติ่งก็ทานน้ำไม่ได้ ผมบอกพ่อพักผ่อนนะ พ่อหลับตาได้ ๑๐นาที ไม่เกินนี้ รอเวลาอยู่ตลอด พูดแต่คำว่า "ต้องไป"

 

เอาอีกแล้วไปไหน ต้องไป วันนี้พี่สาวคนกลางกลับอุทัยธานี ผมเฝ้าคนเดียว สี่ ทุ่มเวลาเดิม พ่อไข้ขึ้นสูงมาก พยาบาลต้องเอาถุงเจลแช่เย็นมายื่นให้ ผมใช้วางบนหน้าผากพ่อเลยผ้าขนหนูก็เช็ดตัว หลัง ขา ตกกลางคืน กับผมพ่อดูไม่ดีเลย

 

แม่ว่ากลางวันพ่อชวนคุย เล่าเรื่องตลกด้วย คืนนี้เป็นอีกแล้ว พ่ออยู่ดีๆ ก็บอกว่า เขามาทำอะไรกัน ผมถามว่าใคร แกก็มองไปปลายเตียงอีกเช่นเคย ผมบอกว่าเขาไม่สบายมาหาหมอ แกก็ชี้มือ เหมือนว่ามีคนเดินกันพลุกพล่าน เอาแล้วไง ๕ ทุ่ม จะมีใคร ปิดไฟกันหมด พ่อชอบหลอกผีลูกทุกที

 

แต่ผมเองคิดว่าพ่อเห็นจริง ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้ปฏิบัติ คงยกหูโทรศัพท์ต่อสายกันวุ่นแล้ว พ่อผมบอกว่า กระเป๋าตังค์พ่อไปไหน อยู่กับหนู พ่อไม่ต้องใช้นะ พ่อบอกว่าแล้วพ่อจะกินข้าวยังไงหละ แกไม่มีเงินติดตัว แกจะเอาเงินไปไหน หรือว่าท่านจะเห็นภพภูมิ อีกภพแล้ว ไม่มั้ง แค่อาการของคนเพ้อ ไข้ขึ้นสูงเท่านั้น

 

พ่อจะถามผมว่า กลับไปนอนสิ พ่ออยู่ได้ ไม่เป็นไร แต่ผมทิ้งไม่ได้ครับ เตียงไหน ใครทิ้งไม่เฝ้า กลับบ้านไปนอนก็ชั่งเค้า ผมนั่งหลับนก จับมือพ่อบีบทั้งคืนทนได้ ผมตอบว่าไม่เป็นไร หนูนอนกลางวัน พ่อนอนนะ มอร์ฟีนเอย ยาฆ่าเชื้อเอย ยาแก้ไข้ ไม่ทำให้ท่านง่วงบ้างเลยหรือ ทั้งวันทั้งคืน เข้าวันที่ ๒ แล้ว

 

พ่อไม่ได้หลับอย่างเต็มอิ่มสักที ทำไมใจท่านแข็งขนาดนั้นเลย ห่วงลูกว่าจะไม่ได้นอน ผมเลยบอกว่าพ่อหลับเยอะๆ อาการดีขึ้นจะได้อยู่ห้องพิเศษ มีแอร์เย็นๆ หนูกิน นอน อยู่ที่นี้ทุกวันก็ยังได้ แต่ที่ผิดปกติที่เราเห็นคือ หน้าอกพ่อกระเพื้อมน้อยมาก หายใจสั้น ผมบอกว่าพ่อหายใจลึกๆ พ่อก็หายใจที แล้วก็เหมือนเดิม ต้องบอกก่อนครับว่า พ่อผมนี้ เครื่องช่วยหายใจเอาออกแต่คืนแรกเลยครับ มีแต่สายออกซิเจนเท่านั้น หมอว่าพ่อฟื้นตัวดี ผมเฝ้าท่านจนฟ้าสาง ตี ๔ ครึ่ง พยาบาล ผู้ช่วยคนไข้ เริ่มเช็ดตัวคนไข้ ผมก็ทำความสะอาดเนื้อตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ วันนี้

 

พ่อเริ่มมีของเสียออกจากทางระบายใหม่มากขึ้น มองแล้วรู้ว่า อะไรคืออะไรเลย มันไม่ย่อยมาก ยังไม่ใช้อุจจาระ แต่เหมือนจับฉ่ายเคี่ยว ๓ วัน มากกว่า ใครชอบกินจับฉ่าย ก็ขอโทษทีนะครับ แต่คิดว่าเห็นภาพง่ายที่สุด พระมาอีกแล้ว วันนี้

 

พี่สาวคนกลางมาถึงลพบุรีแต่เช้า อยู่ดีๆพ่อก็พูดขึ้นว่า "หือ..กระรอก..กระแต..พ่อเอามาเลี้ยงนะ..แต่ไม่รอด...พ่อยิงแม่มันร่วงจาก ต้นไม้...ลูกก็ร่วงลงมาด้วย พ่อเก็บมาเลี้ยงมันก็ตาย" เอาอีกแล้ว งานนี้กระรอก..กระแต มาหา

 

เมื่อคราวน๊อกเบาหวานสูง ก็นกไปทีแทบแย่ คราวนี้ยังเหลือ กระรอกกระแตอีก ตัวเดียวนี่นะ เพราะอะไร กระรอกเขาเป็นแม่ ใช่ไหม เขามีลูกน้อย ลูกเขายังเล็ก ช่วยตัวเองไม่ได้ใช่ไหม เรายิงเขาตก สัญชาตญาณสัตว์ ความเป็นแม่ เค้าหวงลูก ห่วงลูกมากนะ ถูกยิงตกมาพร้อมลูก ตกลงมายังไม่ตายหลอก จิตยังไม่ขาด มันมีแรงนะ ๒ เท่าเลย แรงห่วง แรงอาฆาต พ่อก็คงรู้สึกผิด ผิดเดี๋ยวนั้นเลย

 

ระลึกได้เดี๋ยวนั้นแหละว่าไม่ควรเลย พี่ลูกลุง ยังเล่าให้ฟังเลยว่าพ่อ หิ้วกลับแพ มาให้พี่ทำกินกัน ลูกมันก็ให้กล้วยกิน แต่คงเล็กมากเลยไม่รอด ก่อนพ่อเสีย เดือนเดียว มีกระรอกถูกแมวที่วัดตะครุบ พระอาจารย์วิ่งไล่แมว ผมวิ่งไปจับกระรอกที่ปากแมวได้ มันชัก เพราะว่าแมวกัดเข้าไปที่กระโหลกทีนึงแล้ว เป็นรูเขี้ยวนิดเดียวเอง ผมนำกระรอกกลับบ้าน พ่อเห็นดีใจมาก แกหาที่นอน ผ้านิ่มอย่างดี ใส่กรง เรียกหนูทุกคำ ไม่เป็นไรนะเดียวหาย พ่อใช้หลอดจุ่มน้ำแล้วป้อน ทั้งๆที่พ่อก็ป่วยแล้ว

 

ช่วงนั้นต้องสวนแป้งแล้วครับ กำลังอยู่ในช่วงตัดชิ้นเนื้อไปแลป ว่าเป็นเซลล์มะเร็งหรือป่าว กว่าผลจะออก พ่อผมก็ทำบุญ ๕๐ วันไปแล้ว กรรมของท่าน ไม่ต้องรักษา ท่านเคยบอกว่า ถ้าเป็นอะไรเรื้อรังนะ ตายไปเลยดีกว่า กูรำคาญ ไม่นาน ๓ วันได้ กระรอกก็ตาย พ่อบอกว่าหนูไปเกิดที่ดีๆนะ พ่อก็เต็มที่แล้ว ไม่รู้จะทำยังไง เขี้ยวแมวคงเข้าสมอง แล้วติดเชื้อนะผมว่า แล้วท่านก็พูดว่าเมื่อก่อนพ่อยิงมานักต่อนักแล้ว หนูอย่าทำนะ(หมายถึงผม)

 

พ่อทำมาเยอะแล้ว สงสารก็สงสาร เงินครู มันน้อย เลี้ยงหลานถึง ๓ คนครับ เมาๆอย่างนั้น หลานได้ดีทุกคน ช่างฝีมือทหารคน ช่างกลบางซ่อน ได้งาน กรป.กลาง อาจารย์คน ผมยังไม่เกิด เลี้ยงหลานด้วยนก หนู ปลา กระรอก ตามแต่จะหาได้ ทำทุกวัน ทำเพื่อกิน ไม่ได้ทำเอามัน หรือเรียกว่ากีฬาอย่างทุกวันนี้ ยังขนาดนี้ คิดดูเอาครับ

 

พี่ น้อง ภรรยา ลูกๆ สวดมนต์ให้ขนาดนี้ ยังไม่ยอมเลยครับ ผมกับพ่อนิมนต์พระองค์เมื่อวานอีก ถวายเงินและขนม น้ำ บอกพ่อว่าอโหสิกรรมให้ กระรอกกระแตนะพ่อ พ่อพยักหน้าทำด้วยความเต็มใจ ๒ โมงเช้าแล้วนะพ่อ เดี๋ยวแม่ก็มา แม่มาผมก็กลับ ทุกวันสวดมนต์เสร็จจะบอกว่าให้พ่อหายป่วย

 

บอกเจ้ากรรมนายเวรพ่อทุกครั้ง และที่สำคัญที่สุด ทุกครั้งที่สวดมนต์ให้พ่อ จิตมันนิ่งดีมาก สว่างมาก ขนลุกขนพอง ปิติดีทุกครั้ง ไม่น่าพลาด อย่างนี้รอด ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์