โดยสำนักงานจังหวัดนครศรีธรรมราช วันที่ ๕-๗ มิถุนายน ๒๕๕๕ จัดประชุมเชิงปฏิบัติการ จัดทำแผนพัฒนาจังหวัด ๔ ปี (พ.ศ.๒๕๕๗-๒๕๖๐) ณ ห้องแกรนด์คอนเวนชั่น โรงแรมแกรนด์ปาร์ค อำเภอเมือง นครศรีธรรมราช
ผมเป็นผู้แทนสำนักงานเกษตรจังหวัดตามที่ได้รับมอบหมายเข้าร่วมประชุม จังหวัดได้เชิญในหลายภาคส่วนในการจัดประชุม ทั้งส่วนราชการในสังกัดภูมิภาค ภาคราชการสังกัดอื่น ๆ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สถาบันอุดมศึกษา ภาคประชาสังคม และยังมีอีกหลายองค์กรผมจำได้ไม่หมด ก็ได้มีโอกาสเรียนรู้อะไร ๆ เพิ่มเติมหลายอย่าง
ในวันแรกลงทะเบียน พบคนหน้าเดิม(ส่วนราชการที่เคยทำงานร่วมกันอยู่) คนแปลกหน้า(ภาคส่วนอื่น ๆ ที่เพิ่งเจอครั้งนี้) และได้รู้จักกันในเวทีกลุ่มย่อยในช่างหลัง แต่ก็ไม่ทั้งหมดเพราะพอแบ่งกลุ่มแล้วก็ขาดช่วงกัน เพราะต่างต้องทำหน้าที่ตามที่วิทยากรมอบหมาย
ในส่วนของวิทยากร จังหวัดมีทีมวิทยากรที่ปรึกษาจากบริษัท บี เอส คิว เอ็ม กรุ๊ฟ จำกัด มีอาจารย์พิสัณห์ นุ่นเกลี้ยง ,อาจารย์สุพัตรา จริยา ,อาจารย์สิรินญา คูณศึกษา เจ้าหน้าที่สำนักพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมภาคใต้ และในส่วนของผู้จัดเอง คือเจ้าหน้าที่สำนักงานจังหวัด(น้องจอย ศรินา เจ้าของเรื่องผู้ประสานงานและทีมงาน)
ในการประชุมเชิงปฏิบัติการครั้งนี้ ทำให้มองเห็นเพิ่มขึ้นอีกเยอะว่า เครื่องมือในการจัดการมีความสำคัญมาก ๆ บางครั้งเราละเลยเครื่องมือ บางครั้งเรามองเครื่องมือเป็นงาน ก็เลยไม่สนใจเครื่องมือ วิทยากรที่ปรึกษาใช้เทคนิคต่าง ๆ สอนไปพลางให้ทำงานไปพลาง สำหรับผมแล้วคุ้มค่ามากกับการประชุมใน ๓ วันนี้ โดยเฉพาะการใช้เครื่องมือที่วิทยากรใช้ แม้นเขาไม่สอนให้แต่ผมก็ครูพักลักจำเอา ซึ่งก็ถือเอาว่าเป็นการเรียนรู้เพื่อเอาไปปรับใช้ แก้วผมพร้อมเติมเสมออยู่แล้ว..
พูดถึงเครื่องมือ.. ทั้งเครื่องมือช่วยคิด(ทำให้คิดออก) ในความรู้สึกไม่รู้จะบอกอย่างไรดี แต่ผมคิดว่ามันมีพลังมาก ที่เราใช้ในการจัดการความรู้ ส่วนใหญ่ที่เห็นคือ Mind Map ยิ่งใช้ ๆ ไป บ่อย ๆ เครื่องมือสอนเราไปเรื่อย ๆ หลัง ๆ ผมมีความรู้สึกเหมือนเครื่องมือนี้ดึงมือเราให้เขียนไปเองเรื่อย ๆ มันเหมือนสิ่งที่เขียนหรือวาดลงไปแล้วเป็นเหมือนอดีต ปัจจุบันคือภาพที่มือกำลังเขียน อนาคตคือที่อยู่ในสมองที่กำลังสั่งให้มือเขียน ขณะที่ตามองอดีต
เครื่องมือหลาย ๆ ตัวที่ได้เรียนรู้ในการใช้ พลังมีมากจริง ๆ แต่ก็ต้องพลิกแพลงเอา เหมือนหนังจีนที่อาจารย์สอนเพลงกระบี่ ก็สั่งสอนลูกศิษย์ให้เรียนรู้และพลิกแพลงกระบวนท่า เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า การเรียนรู้จึงไม่มีวันสิ้นสุดไม่มีปลายทางที่จบการเดินทาง...