ผลการนำความรู้ไปใช้ประโยชน์ (1)

สวัสดีครับ

วันนี้ผมขอนำเสนอภาพกิจกรรมที่ว่าที่บัณฑิตรังสีเทคนิค คือ คุณไพเชษฐ์ บุญทศ ปฏิบัติงานที่ โรงพยาบาลยโสธร ได้เขียนเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง เกี่ยวกับการนำองค์ความรู้ที่ได้เล่าเรียนมาไปใช้ประโยชน์ในการทำงาน 

เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว กลับไปทำอะไรที่หน่วยงานบ้าง?

เริ่มต้นจาก...

การทำความสะอาดหน่วยงาน 5 ส. ถือได้ว่าเป็นสิ่งสำคัญ ที่ช่วยให้งานประสบความสำเร็จ

เริ่มต้นจาก สะสาง จัดการกับความสกปรก ที่มีอยู่ เช่น ห้องล้างฟิล์ม อุปกรณ์ที่ใช้งานประจำ

นำความรู้ เรื่องการประกันคุณภาพ ไปใช้งาน 

เมื่อ สะสาง เรียบร้อย แล้ว

ความสะอาด ก็เกิดขึ้นมา จากนั้นก็ตามด้วย สะดวก โดยการจัดเครื่องใช้ให้เป็นระบบ เป็นระเบียบ ดีขึ้นกว่า เดิม  

หลายคนดูภาพแล้ว อาจจะบอกว่า...

เป็นเรื่องง่ายๆ

แต่... ก็พบว่า ยังมีอีกหลายคน ที่ไม่ได้ทำ  

5ส. จะสำเร็จได้ คือ การสร้างนิสัย

หลายครั้งที่ผมสงสัย...

ทำไม? บางคนชอบทำงานจิตอาสา

ทำไม? บางคน ทำงานแบบเช้าชาม เย็นชาม?

การสร้างนิสัย การทำงานจิตอาสา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากใจ มาจากความชอบ

หากคนได้ทำในสิ่งที่ชอบ เห็นถึงคุณประโยชน์ เห็นความสำเร็จ เห็นความสุขของคนอื่นๆ เห็นรอยยิ้มของเพื่อนๆ ของคนที่เรารัก ของคนที่รักเรา  สิ่งนี้จะอยู่ยั่งยืนได้

หน้าที่หลักพื้นฐานของนักรังสีเทคนิค อย่างหนึ่งคือ การดูแล เตรียมความพร้อมของอุปกรณ์ให้สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพตลอดเวลา  

 

สะดวก คือ หยิบก็ง่าย หายก็รู้ ดูก็งามตา  

การตรวจสอบคุณภาพอุปกรณ์ป้องกันอันตรายจากรังสี

การจัดทำไฟแจ้งเตือนหน้าห้องตรวจวินิจฉัย

 

 

การสร้างนวัตกรรมในการทำงาน การสร้างอุปกรณ์สำหรับการถ่ายภาพ Lateral cross table

นำความรู้จากการฝึกงาน การทำภาคนิพนธ์ มาใช้ประโยชน์

ความรู้เพียงน้อยนิด นำไปสู่การลงมือทำที่ยิ่งใหญ่ ย่อมเกิดประโยนช์มากกว่า ความรู้ที่ยิ่งใหญ่ แต่ไม่ได้ถูกนำไปใช้งานอะไรเลย  

และที่สำคัญ 

การนำความรู้จากวิชาคน ที่ผ่านการสอนโดยอาจารย์หลายท่าน มาประยุกต์ใช้ในการทำงาน เช่น เรียนรู้ตนเอง การยิ้มสู้ การทำงานเป็นทีม

ที่นำเสนอมานี้ เป็นส่วนหนึ่งของความภาคภูมิใจของสถาบันที่มีต่อบัณฑิต

บัณฑิตหลายคน... ก็เป็นตัวอย่างที่ดี และจะดียิ่งขึ้น หากนักรังสีเทคนิคมีการพัฒนาตนเอง พัฒนาการทำงานอย่างต่อเนื่อง หวังว่าผลแห่งการทำดี จะส่งต่อให้ทุกท่านมีความสุขกาย ใจต่อๆไป ครับ

ข้อคิด :

หลายคนที่บ่นเรื่อง งาน  ระหว่าง ทำงานที่ไม่ชอบ กับ ไม่มีงานทำ อย่างไหนดีกว่ากันครับ?

พอคนได้งานทำแล้วก็เบื่องานประจำ ก็เลยไปอิจฉาคนว่างงาน  

พอคนว่างงาน ก็ อิจฉาคนที่มีงานทำ

ท่าน ว.วชิรเมธี กล่าวว่า... ถ้าไม่ได้ทำงานที่เรารัก

วิธีคิดที่ดี คือการมองเชิงบวก

เวลาเจองานหนักก็ให้บอกตัวเองว่านี้ คือ การฝึกตัวเอง เวลาเจอปัญหาซับซ้อนก็บอกตัวเองว่ายิ่งปัญหาซับซ้อนเราก็ยิ่งได้เรียนรู้มากขึ้น

เวลาเจอเจ้านายที่ละเมียดละไมเหลือเกินก็ให้บอกตัวเองว่า นายที่รอบคอบแบบนี้จะฝึกเราให้สมบูรณ์แบบ ฉะนั้นถ้าเรามองเชิงบวกให้เป็นถึงแม้เราจะไม่ได้ทำงานที่เรารักแต่เราก็จะมีความสุขเสมอ

ในเมื่อไม่มีสิ่งที่เราชอบ เราก็ควรชอบสิ่งที่เรามี เพราะในโลกนี้ไม่มีใครได้อะไรอย่างใจหวัง และจะไม่มีใครพลาดหวังทุกอย่างไป

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราจะทำมีแง่ดีแง่งามอยู่เสมอขอให้เรามองให้เห็น ถ้ามองเห็นเราก็จะเป็นสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

[ฐิตินันท์ จันเส]

ยอดเยี่ยมค่ะ...

[น้องใบบัว]

เห็นด้วยค่ะ การทำงาน คือการปฏิบัติธรรม

[รศ.ดร. เพชรากร หาญพานิชย์]

เรียน ทุกท่าน ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ครับ

ของฝาก

พระพยอม ท่านกล่าวว่า.... อาตมาบอกแล้วว่า งานเป็นคู่ชีวิต งานเป็นตัวชีวิต เพราะตัวงานนี่แหละที่ทำให้ชีวิตคงอยู่ ร่างกายสังขารเรา อวัยวะทุกส่วนมันทำหน้าที่ของมันดีอยู่แล้ว มันทำงาน...ชีวิตจึงอยู่ได้ ตาทำหน้าที่ดู หูทำหน้าที่ฟัง ปากทำหน้าที่พูด เคี้ยว กลืน กิน บอก สั่ง จมูกทำหน้าที่หายใจ...จมูกไม่เคยลาพักเที่ยง จมูกไม่เคยลาพักร้อน จมูกไม่เคยลาหยุดเสาร์-อาทิตย์ ถ้าจมูกบอกว่าขอพักครึ่งวัน...เสร็จแน่ ขนาดเป็นหวัดมันก็ยังไม่ยอมหยุดเลย ...มันยังฟุดฟัดหายใจของมันเรื่อยไป

นี่แสดงว่า . . .

ที่ชีวิตดำรงอยู่ได้ เพราะทุกส่วนของอวัยวะมันทำหน้าที่ ทุกส่วนของร่างกายไม่หยุด ทำหน้าที่ไม่หยุด ถ้าใครเบื่อหน้าที่ก็เท่ากับเบื่อชีวิต

ใครเบื่อหน้าที่ก็ไม่เจริญในหน้าที่ ใครเบื่องานก็ไม่ก้าวหน้าในงาน