แต่ก่อนไม่รู้ว่าโลกนี้คืออะไร กว้างขวางเพียงใด มีใครอยู่บ้าง
ก็เลยนึกว่า บนโลกนี้มีแต่หมู่บ้านของตนเอง
จนได้ออกจากบ้านจึ่งได้รู้ว่า โลกนี้มีอะไรมากมาย และกว้างขวางมาก
เรียนไม่หมดจนปวดหัว แถมจักระวาลยิ่งใหญ่อีกไม่รู้เท่าไร
อยากรู้อะไรมากเกินไป จนไม่รู้ว่าตนเองเป็นใคร ต้องการอะไร จะไปที่ไหน
จึ่งต้องตกอยู่บนเส้นทางแห่่งความสับสนทางความคิด
ไปเจอข้อคิดที่ว่ามันเป็นอนิจจัง มันก็ยังจังๆๆๆอยู่ และ
มีบทกลอนสอนใจที่ว่า
จ่งรู้จัก ตัวสู่เอง คำนี้หมาย
มีดีร้าย อยู่เท่าไห่ร เร่งไขขาน
ข้างฝ่ายดี มีไว้ รีบไขลาน
ข้างฝ่ายชั่ว รีปประทาน ให้หมดไป
จ่งรู้จัก ตัวเอง คำนี้หมาย
ว่าในกาย มีกิเลส เป็นนายใหญ่
จึ่งได้เปลียบ แต่จะทำ บาปกรรมไป
ต่อควบคุม มันได้ จึ่งรักบุญ
จ่งรู้จัก ตัวสู่เอง คำนี้หมาย
ว่ามันไร้ ตัวตน มัวแต่หมุน
ไปตามเหตุ ตามปัจจัย ที่ไสรุนะ
พันบาป-บุญ ชั่ว-ดี มีนิพพานฯ
(ของหลวงพ่อพุทธทาส)
โลกนี้กว้างมาก เรียนรู้ ไม่รู้จบ ตลอดชีวิต
ครับเรียนรู้ตลอดชีวิต