มอหินขาวในสายหมอก และเวลากะพลพรรครักเอย

ความเวิ่นเว้อและโชคชะตา ทำให้เราไปมอหินขาวทั้งกลางคืนแบบไม่แคร์สายฝน และมีเรื่องราวเล่าสู่กันฟังถึงวันนี้

เคยเขียนบันทึกเรื่อง ความฝันของใครของมัน แต่สามารถแบ่งปันกันได้ กับเส้นทางสายหมา ณ เมษานี้ ไว้ในช่วงเดือน 02/2012 แต่เวลาเลยผ่าน ฉันก็พลาดทริปนี้ตามเคย และนี่คือมูลเหตุตั้งต้นของบันทึกฉบับนี้

เพื่อนเก่ากลับมาเล่นกันใหม่ แบบว่าว่างจัด หรือ เวิ่นเว้อ ไม่ทราบได้

เปลี่ยนแผนไป เมืองงอย (ลาว) แทนทริปเส้นทางสายหมาของฉัน...ด้วยเหตุผลที่ว่า มันมีหิ่งห้อยป่าเต็มไปหมดว่ะ...เปลี่ยนแผนกันเถอะ 

ด้วยความรับผิดชอบขั้นเทพในงานที่ทำอยู่ คิวที่ไม่ได้ลงนัดล่วงหน้า และความไม่แน่ใจกับความเป็นผู้หญิงของฉัน ที่อาจจะไม่สอดคล้องกับนโยบายกินง่ายอยู่ง่ายของชายไทย 2 พระหน่อ ที่ชอบป่าแบบชัดเจน  ทำให้ฉันไม่สามารถติดตามเพื่อน 2 หนุ่มไปในทริปเมืองงอยได้   

• เมื่อกำหนดวันประตูเมืองงอยเปิดชัดเจนแล้ว  แม้ในช่วงบ่ายที่ยุ่งงาน วันเดินทางฉันยังหาเวลาไปส่งเพื่อนทั้ง 2 ที่จะเดินทางไปเมืองงอย...

หลังจากแยกกัน  2 ชม.กว่า เสียงโทรศัพท์โทรมาถามเบอร์บริษัททัวร์ ทำไม้ไม่ถาม 1133 หรือ 1113 วะ ตรูไม่ใช่นามานุกรมแห่งประเทศไทยนะเฟ้ย  แต่ไม่นานฉันก็มีสารสนเทศให้เพื่อนเช่นเคย

ผ่านไปอีก 30 นาที ฉันต้องหัวเราะก๊ากๆๆๆ เพราะ คณะนั้นข้ามด่านไม่ได้ เพราะยังไม่ทำ Passport รถ 555+ ขอหัวเราะอีกครั้ง ตอนนี้มันบ่าย 3 กว่าของวันเสาร์แล้วเอ็ง...กว่าจะได้ทำเอกสารต้องวันจันทร์ซึ่งเป็นราชการนู้น

ขออภัยที่หัวเราะเสียมรรยาท แล้วจะทำยังงัยกับวันที่เหลือ

เพื่อนด๋อยที่ถ่อมาจาก กทม. ถามว่า แล้วจะให้ไปไหนดี ออกรอบแล้วนี่ (คุยไว้หลาย...อายเค้า)

• ณ มอหินขาว

เราก็บอกว่าถ้าตอนนี้อยู่อุดร ก็น่าจะไปกางเต้นท์อยู่ที่ภูฝอยลม ใกล้ดี รึจะมามอหินขาว แต่ขับรถไกลหน่อย ถึง จ. ชัยภูมิเลยนะทั่น

พูดแล้วก็แล้วใครจะนึกว่า หล่อนจะเอาจริง 6 โมงกว่าเกือบทุ่ม รถจิ๊บ Cherokee สีเทาดำก็มาจอดหน้าบ้าน ป๊ะไปมอหินขาวกันเหอะ...

คราวนี้คนที่เหวอคือฉัน...เอาจริงรึ...เพื่อนบอก “เห็นตุ่นว่ามอหินขาวมันใส พานอราม่า น่าจะเห็นดาวเต็มฟ้า" ก็ต้องไป มอหินขาว ดิ 

• รุ่งสางของวัน ณ มอหินขาว จ.ชัยภูมิ

 

• เพื่อนครับ ตอนนี้ทุ่มกว่าแล้วนะครับ ฝนก็ตก...ตกก็ไป...อ้าวไปก็ไปว่ะ

แต่กว่าจะออกจากขอนแก่นได้ก็ 2 ทุ่มกว่า ด้วยเพื่อนเอนกมัวไปสร้างครอบครัวอยู่...จนเราจะเปลี่ยนใจหาอะไรมากินที่บ้านแล้ว...แต่ก็เอ้อ ไอ้ลูกจิ๊บมันบรรทุกของซะเยอะ จะจอดไว้ในเมืองก็กระไร จะอายคนเปล่าๆ ป๊ะ ไปป่ากัน

ขอนแก่น-บ้านทุ่ม-มัญจา-แก้งคร้อ-มอหินขาว 100 กิโลนิดๆ แต่แล้วนู๋ตุ่นก็บอกทางเพื่อนให้ไปทาง ขอนแก่น-ชุมแพ-แก้งคร้อ-มอหินขาว ซะงั้น อ้อมไปอีกเกือบ 60-70 กิโล...เล่นเอาพี่เหนกขา (ซึ่งปกติจะทำหน้าที่เป็นแผนที่) เพลียใจไปเลย

• คนขับรถมาหลายร้อยกิโล แต่เมื่อได้อากาศฉ่ำๆในเช้าวันใหม่คงหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

 

ที่เพลียสุดน่าจะเป็นเพื่อนด๋อย ขับรถมากมายมหาศาล จนขาเป็นตะคริว กท.-อุดร-ขอนแก่น-ชัยภูมิ จนหมอหมาต้องเปลี่ยนสถานะเป็นหมอนวด...อิอิ รักกันขนาด…

กระนั้นระหว่างทางเราก็ชิวๆ กันไปกับเครื่องดื่ม เสียงเพลง เรื่องเล่า เรื่องโม้ ไปตามประสา

คืนนั้นไปถึงที่ทำการอุทยานจะขอเข้าไปมอหินขาวก็ตีหนึ่งกว่า   จนท.ไม่ให้เข้าในอุทยาน ต้องย้อนกลับมานอนที่รีสอร์ทแถวๆ ม.ราชภัฏชัยภูมิ

ความตั้งใจแรกที่จะกางเต้นท์ดูดาว ก็ต้องพับไป เข้าอุทยานไม่ได้ ฟ้าไม่เปิดเพราะฝนพรำตล๊อด

•  เด็กน้อยในสายหมอก...โมงกว่าๆ ณ มอหินขาว

แต่ความตั้งใจกะความใสของธรรมชาติยังไม่จางหาย ตี 4 กว่าๆ เพื่อนด๋อยโทรศัพท์มาปลุก ป๊ะ ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น...พี่เหนกขาปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย...ประสา พระอาทิตย์ขึ้น

• ส่วนนู๋ตุ่นต้องไปชิมิ...คงเป็นเพราะฉันเป็นคนเอ่ยคำว่า มอหินขาวออกมา

งัวเงียขี้ตาออกมาท่ามกลางอากาศเย็นๆ...และเป็นสิ่งที่ไม่น่าเสียใจเลยกับมวลหมอกที่เย็นฉ่ำตลอดทาง

วันนั้นยังไม่อยากระโดดงับหมอก ด้วยเพราะหมอกมันลอยอยู่รอบๆ ตัวเต็มไปหมด...พูดว่า ลัลล้ากะสายหมอกได้เลย

• แสงแรกแห่งขอบฟ้า...แม้มวลหมอกจะพร่าแสงอาทิตย์ไปบ้าง 
• น้ำค้างยังชุ่มบนยอดหญ้า
• เราเดินชมจุดชมวิว และกลุ่มหินที่เรียกกันว่า Stonehenge of Thailand ในตอนรุ่งสาง
• และก็ไม่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นอย่างที่เอนกว่า จริงๆ

เกือบ 2 โมงเช้าเราเดินเล่นไปตามจุดชมวิวต่างๆ เสร็จ...น่าจะหาอะไรกินต่อ

Need กาแฟ อย่างแรง แต่ในรถคุณเพื่อนมีแต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ซึ่งไม่ดีต่อสุขภาพอย่างยิ่ง (ดังนั้นต้องกินให้หมดใช่ป่าว อิอิ-แซวคเล่น)

กว่าจะลงจากมอหินขาวคงใช้เวลาประมาณหนึ่ง...หิวอ่ะ หาอะไรกินบนมอหินขาว ซึ่งมีร้านจำหน่ายสินค้บริเวณจุดกางเต้นท์

• ปูเสื่อ เล่นขายของกัน กะมาม่าและกาแฟต้ม

แต่คุณเพื่อนบอกว่า ไม่ต้อง ...เรามีกาแฟ และมาม่า

เพื่อนด๋อยน่ารั๊กมากมาย ปูเสื่อ ติดไฟ ต้มมาม่าและกาแฟ ทันใด...คงแก้เซ็งที่ไม่ได้กางเต้นท์เมื่อคืนที่ผ่านมา

ฉันกะคุณหลานก็นอนรอ...กาแฟเดือด

เป็นการนอนรอท่ามกลางสายหมอก

ไม่แน่ใจว่าความตั้งใจในการติดไฟต้มน้ำ รึสายหมอก ทำให้มาม่ากะกาแฟ อร่อยเป็นพิเศษ

รึ...เราหวนคืนสู่ความเป็นเด็ก ที่ความรับผิดชอบลากเรามาห่างไกลจากความสนุก...วันนี้การต้มมาม่า ที่ดูเหมือนการเล่นขายของ หยอกล้อกัน แซว รึอำกัน จึงเรียกรอยยิ้มของเราได้ตลอดเวลา

มอหินขาวในวันนี้ สายหมอก ทำให้แตกต่างจากวันอื่นๆ

และสร้างความทรงจำของพลพรรครักเอย ให้แตกต่างจากวันที่ผ่านมา

 

(ขอบคุณภาพประกอบของ Grun Sanan-ua)

 

------------------------------------------------------------------

ปล. หลังจากกลับมาจากมอหินขาว 1 วัน พลพรรครักเอยของฉันก็ข้ามประเทศไปลาวเพื่อเดินทางไปเมืองงอยตามเวลาของโชคชะตา กระนั้นช่วงเวลา 4 วัน 3 คืนก็ยังแอบโทรมาเนืองๆ ด้วยความคิดถึง หมั่นไส้ รักนิดๆ เอ็นดูหน่อยๆ และเม้าท์มอย...

 

• มอหินขาวในวันแดดจ้า....2011

[ด๋อย]

ได้มีเวลากลับมาอ่านบันทึกของเพื่อนอีกครั้ง แล้วความทรงจำดีๆ ก็กลับมา  หลังจากเจือจางจากเวลา ระยะทาง และปัญหาต่างๆ รอบตัว

อยากบอกว่ารักเพื่อนเสมอ .... และ

ตรูจะพาเมิงปายงับหมอกอีกแย้ววววววว.....++++++