เด็กหญิงนุรดีนา 4 ชาตรี สำราญ

บทที่ 4

            เด็กชายสมชาย  นำกระดาษแผ่นหนึ่ง  มาส่งให้คุณครูลัดดาพร้อมกับพูดว่า

            “ พวกผมช่วยกันเขียนครับคุณครู  ผมไม่ทราบว่าถูกไหมครับ”  คุณครูลัดดา  รับกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านทันที

                        “คนแก่งอมมีหงอกผมสีขาว

                        ถือไม้เท้าหงิกงอ

                        เดินหัวหงึกหงึกไปหาหมอ

                        ดูหน้าคนแก่หม่นหมอง

                        เหมือนจะเจ็บมากมาก

                        คุณยายขายห่อหมก  นุ่งผ้ามัดหมี่

                        กินหมากปากแดง

                        เดินร้องขายห่อหมก ห่อหมก

                        พวกเราสงสารคุณยาย  และคนแก่คนนั้นมากๆ

            พอคุณครูลัดดาอ่านจบแล้ว  ก็เงยหน้าขึ้นและพูดชมสมชายว่า

            “เก่งมาก  ครูว่า  พวกเธอเขียนได้ดีแล้ว  ขอให้ทุกคนพยายามเขียนต่อไปอีกนะคะ”

            “ขอบคุณครับคุณครู  พวกผมจะช่วยกันเขียนใหม่ครับ”  พูดจบสมชายก็แสดงความเคารพคุณครู  เพื่อจะกลับไปยังห้องเรียนของตน

            “ประเดี๋ยวก่อนสมชาย  ครูฝากคำประพันธ์บทใหม่  ไปให้พวกเราอีกนะคะ” 

            พูดแล้วครูลัดดาก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้สมชายไป

 อ่านเป็นเล่มที่นี่ครับ https://docs.google.com/docume...