ชีวิตนี้ผมคิดประดิษฐ์ของบ้าบอมานับพันรายการ...ที่สามารถนำจดสิทธิบัตรทั่วโลกได้ ไม่น่าต่ำกว่า ร้อยรายการ ....แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมพยายามคิดมานานประมาณ ๒๐ ปีแล้ว แต่คิดไม่ตกสักที คือ เครื่องรัดถุงอาหารพลาสติก ของร้านค้าแผงลอยริมถนน
ร้านค้าพวกนี้มีวิธีรัดถุงที่เร็วพอควร หมุนมือไปมา ตวัดมือปร๊าบ ก็ส่งถุงให้เราเอากลับมากินห้องทำงาน
ปลากดว่า (ปลาหมอปลาดุกอาจไม่ว่า) ....กว่าเราจะแก้ยางมัดได้ บางทีเล็บแทบกระเจิง แต่บางร้านก็มัดดี มีเงื่อนให้กระตุกหลุดแบบง่ายๆ
เมื่อไรจะมีมาตรฐานอุตสาหกรรมกำหนดวิธีการมัดถุงพลาสติกอาหารริมทางสักที
นั่นเป็นความทุกข์ร่วมของสังคมที่ทำให้ผม มาครุ่นคิดหาวิธีประดิษฐ์เครื่องรัดถุงพลาสติก มาตรฐาน สมอ. ..ผมคิดมานานมาก บางทีก็รึ่มๆว่าจะคิดออก แต่แล้วก็ลืมไป ไปทำภารกิจอื่นๆ อันหลากหลาย ...เคยประกาศในชั้นเรียนหลายปีดีดักว่า นศ. คนไหนคิดได้ ให้เอามาเสนอผม ถ้าผมเห็นชอบจะให้รางวัลอย่างงาม ...จนบัดนี้ก็ไม่มีใครมานำเสนอสักราย
ปตท. จะสร้าง ม. วิจัย frontier research ..ผมว่าก่อนอื่น ทำเครื่องนี้ให้ได้ก่อนดีไหม จะช่วยลดเวลาคนผูก และคนแก้ได้มากเลย .....เวลาที่เหลือเอามาคิด แล้วโพสต์อะไรดีๆ ใน กทน. ดีกว่าไหม....หิหิ
...คนถางทาง (๖-๕-๕๕)
เรื่องนี้ผมไม่รู้จะเอาไว้ช่องไหน เลยเอามาไว้ช่อง "ทั่วไป" ....ใคร่ขอเสนอให้มีช่อง "นวัดกรรม สิ่งประดิษฐ์ ความคิดใหม่" จะได้ "ไป เรียน รู้" อะไรไหม่ กันบ้าง
เห็นด้วยอาจารย์ ชลัญเคยอารมณ์เเสียกับการแกะอาหาร มาก ยิ่งเวลาโมโหหิวนี่ สุกยอด แบบไม่อยากกลับไปซื้อมันอีกเลย โมโหประมาณว่า มันจะขายแล้วไม่ให้คนกินหรือไงว่ะ แล้วยิ่งคนเป็นพาร์กินสันอาจารย์คิดดูว่าลำบากกว่าคนปกติแค่ไหน ถ้ามีคนคิดได้เห็นด้วยว่าควรมีรางวัล
ปัญหาเบื้องต้นอยู่ที่การแกะ เพราะฉะนั้นสร้างเครื่องแกะยางรัดก่อน
ท่าน ธ.วช. ครับ สำหรับคนอดทนสั้นแบบผม ทนแกะไม่ไหว เอาปากกัดแหวะถุงเลยครับ...นำเสนอท่าน ชธ.ด้วย กัดมันเลย
แนวคิดใหม่ที่อยากเสนออีกประการคือ บทความหนึ่งควรมี หัวข้อบทความให้เลือกได้มากกว่าหนึ่ง อาจเป็นสอง หรือ สาม เช่น เรื่องเครื่องรัดถุงนี้ อาจเข้าหัวข้อ นวัตกรรม สิ่งปะรดิษฐ์ แนวคิดไหม่ แต่ขณะเดียวกัน ก็สามารถเข้า "สังคม ชุมชน.."ได้ เพราะมันเกียวโยงกัน เป็นต้น การทำแบบนี้จะส่งผลกระทบเชื่อมโยงได้มากขึ้น...ผมว่า