เปิดให้……..ก ว้ า ง…….นะใจ
ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจะเดินทางไปยังหมู่บ้านที่ห่างไกลหมู่บ้านหนึ่ง
เขาเห็นหญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างทางใกล้ทางเข้าหมู่บ้าน
เขาจึงเดินเข้าไปถามแม่เฒ่าว่า...
“ผู้คนในหมู่บ้านนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” หญิงชราถามตอบ
“แล้วผู้คนในหมู่บ้านของคุณล่ะเป็นอย่างใดบ้าง?”
“โอ้…แย่มาก ชายหนุ่มผู้เดินทางตอบ ผู้คนทั้งหมู่บ้านเป็นนักโกหกชั้นยอด หลอกลวงสารพัด
ไม่มีใครที่ไว้ใจได้เลยสักคนเดียว ผมไม่สามารถสร้างมิตรกับใครได้เลย ดีแล้วล่ะที่ผมจากมา”
“คุณจะพบผู้คนในหมู่บ้านนี้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน” หญิงชราตอบ
...
...
ไม่นานหลังจากนั้นก็มีอาคันตุกะอีกคนมาที่หมู่บ้านนี้ ชายหนุ่มคนที่สองก็ถามคำถามเดียวกัน
“ผู้คนในหมู่บ้านนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” หญิงชราก็ถามตอบด้วยคำถามเดิม
“แล้วผู้คนในหมู่บ้านของคุณล่ะเป็นอย่างใดบ้าง?”
“โอ้…ดีมาก ชายหนุ่มคนที่สองตอบ ผู้คนใจดีมีเมตตา ซื่อสัตย์ ขยันขันแข็ง
ผมโชคดีมากที่ได้อยู่ในหมู่บ้านนั้น กว่าจะจากมาได้ทำเอาเศร้าไปหลายวัน”
“คุณจะพบผู้คนในหมู่บ้านนี้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน” หญิงชราตอบ
...
...
ชายหนุ่มทั้งสองคนคือตัวเราในเวลาที่ต่างกัน
ในยามใดที่หัวใจเติมเต็มไปด้วยความรู้สึกในด้านลบ ไม่มีความไว้วางใจ ความกลัว
โลกที่อยู่ข้างหน้าเราเป็นโลกที่เต็มไปด้วยคนที่ไม่มีมิตรไมตรี ไม่มีน้ำใจ แก่งแย่งชิงดี เลือดเย็น
เรากำลังมองโลกในแง่ร้าย
...
...
ในทางกลับกัน หากใจถูกเติมเต็มไปด้วยความรัก ความเมตตา
ความเข้าใจและเห็นใจ ความศรัทธาในมนุษยชาติ
เราจะมองเห็นโลกที่เต็มไปด้วยมิตรไมตรี ความสวยงาม
เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ และเป็นประโยชน์
เราจะเป็นคนที่มองโลกด้วยความสวยงาม
เราเปิดใจที่จะโอบกอดทุกๆ คนที่ผ่านเข้ามา
ปรมาจารย์เล่าจื้อกล่าวเอาไว้ว่า “คนที่เปิดตา จะเปิดความรู้สึกนึกคิด คนที่เปิดความรู้สึกนึกคิด จะเปิดใจ”
ทุกๆ การเรียนรู้และการพัฒนาจะต้องเริ่มจากจุดนี้เสมอ..จุดที่หัวใจเปิดกว้าง..
...
...
เช้าวันนี้พี่ชายคนโตโทรมาถาม หรือจะให้ถูกต้องพูดว่า โทรมาบอกให้รับรู้ในการที่เขาและครอบครัวจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมืองท้องถิ่น ซึ่งเป็นที่รู้กันในครอบครัวว่า การเมืองกับฉัน ช่างเป็นอะไรที่ไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไร
แต่เมื่อวางหูโทรศัพท์ฉันถามตัวเองว่าฉันกำลังปิดหรือเปิดใจอยู่?
...
ภาพชุด พลบค่ำ@Labrador Nature Reserve
ฉันยังยืนอยู่ที่เดิม...มองดูฟ้าที่เปลี่ยนสี
งดงามในทุกๆ...นาทีที่ผันผ่าน
ฉันหวังว่าใจดวงเดิม...จะค่อยๆ เบ่งบาน
เปิดรับประสบการณ์ดีดี...ที่จะเข้ามา
ความเห็น (34)
เปิดใจการเมืองใช่จะร้ายไปเสียหมด เหมือนกับตำรวจที่เจอเพื่อนตำรวจดีๆที่มาช่วยงานอาสา ยังมีอยู่
ดีมากๆ เลยครับ
เปิดใจครับ อาจจะกังวลกับผลกระทบบ้าง แต่ก็เปิดใจแน่นอน
ภาพสวยมากๆ สื่อให้เห็นถึงจิตใจที่มีหลากหลายภาพ แปรปรวน เป็นภาพประกอบที่ผมชอบมากๆ เลยครับ
- สวัสดีค่ะคุณปริม
- ภาพถ่ายงดงาม เรื่องมีข้อคิดให้คิดและน่าคิด
- ใจที่เปิดกว้างนั้นงดงามยิ่งนัก
- จะได้ไม่เหงาและโดดเดี่ยว อ้างว้าง อย่างนกน้อยตัวนี้
- ขอบคุณค่ะคุณปริม ;)
สวัสดีค่ะคุณ วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--,
ขอบคุณค่ะ คงต้องคิดอย่างนั้นค่ะ :)
- อ่านแล้วมีความสุข ได้แง่คิดที่คุณค่า
- ภาพประกอบทุกภาพได้อารมณ์มากครับ
- ขอบคุณและขอให้มีความสุขมากๆ ครับ
จุดที่หัวใจเปิดกว้าง น่าจะใช่ ต้องเริ่มจากจุดนี้ล่ะ จึงจะก้าวต่อได้ ที่แน่ๆ ภาพสวยจัง ครับ
-
ในโลกแห่งความหลากหลายแห่งรูปธรรมและนามธรรม..การอยู่อย่างเข้าใจธรรมชาติเช่นนี้..ย่อมน้อมใจให้เกิดเมตตาธรรม..ให้อภัย..ให้ทาน..เพื่อความสุขแห่งตนและผู้อื่นนะคะ
-
น้องปริมคือหนึ่งในผู้ที่เป็นเช่นนั้น..พี่ใหญ่สัมผัสได้จากทุกบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันเสมอมาค่ะ..ไม่เคย "ถากถาง..หรือเสียดสี"..ไม่เคยยกตนข่มท่าน..
-
ขอชื่นชมค่ะ
เปิดใจ..ให้กว้าง..นะใจ...(โดยเฉพาะการเมือง(ไทย)..การบ้าน..(ไทย)..ความเป็นอยู่..ของ(ไทย)..นะใจนะ..)..สวัสดีค่ะ..คุณปริม..ยายธี
สวัสดีค่ะ คุณปริม
การเปิดใจกว้างเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำเราไปสู่การเรียนรู้ ชีวิตเราจะเลือกสิ่งแวดล้อมคงยาก...แต่คงต้องเลือกว่าจะอยู่อย่างไรกับสิ่งแวดล้อมนั้นๆ ให้มีสุขทั้งเขาและเรา
ชายหนุ่มทั้งสองคนคือตัวเราในเวลาที่ต่างกัน
ในยามใดที่หัวใจเติมเต็มไปด้วยความรู้สึกในด้านลบ ไม่มีความไว้วางใจ ความกลัว
โลกที่อยู่ข้างหน้าเราเป็นโลกที่เต็มไปด้วยคนที่ไม่มีมิตรไมตรี ไม่มีน้ำใจ แก่งแย่งชิงดี เลือดเย็น
เรากำลังมองโลกในแง่ร้าย
#
เมื่อเรา "ผิดหวัง" อารมณ์เศร้า คงเปรียบเหมือน ภาวะอักเสบเมื่อเกิดบาดแผล ตัวเราต้องการ พัก อยู่เฉยๆ ปิดการรับรู้จากภายนอก เพื่อใคร่ครวญภายในตัวเอง ความเศร้า อารมณ์ติดลบจึงอาจเป็นกลไกธรรมชาติ เพื่อ "เยียวยาตัวเอง" แต่ก็เหมือนการอักเสบ..อักเสบเรื้อรัง อักเสบลุกลาม กลายเป็นสิ่งอันตราย ... ตอนนี้ก็ได้แต่คิดแบบนี้ค่ะ ห้ามใจไม่ให้ ติดลบ ยังทำไม่ได้ เพียงแค่ระวังไม่ให้มันลุกลามเท่านั้น
สวัสดีค่ะคุณ ราชิต สุพร,
ขอบคุณมากๆ นะคะ :)
ขอให้มีความสุขในค่ำวันนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ เพชร พรหมสูตร์,
เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นค่ะ พอเปิดใจยอมรับแล้วก็มานั่งวางแผนว่าจะทำให้มันเสี่ยงน้อยที่สุดอย่างไรดี คงต้องคิดให้มากขึ้นและเตรียมต้อนรับการเปลี่ยนปลงค่ะ
พอคุณเพชรถามปริมเลยอธิบายภาพประกอบเพิ่มค่ะ ขอบคุณค่ะ
ภาพชุด พลบค่ำ@Labrador Nature Reserve
ฉันยังยืนอยู่ที่เดิม...มองดูฟ้าที่เปลี่ยนสี
งดงามในทุกๆ...นาทีที่ผันผ่าน
ฉันหวังว่าใจดวงเดิม...จะค่อยๆ เบ่งบาน
เปิดรับประสบการณ์ดีดี...ที่จะเข้ามา
สวัสดีค่ะคุณหนูรี ปริมชอบภาพนี้จังค่ะ ได้อารมณ์ดีมากเลย นกกางเขนใช่ไหมคะนั่น
ขอบคุณมากค่ะที่เอาภาพงามๆ มาฝากกัน :)
ฝันดีนะคะคุณหนูรี
สวัสดีครับคุณปริม...
ผมชอบประโยคนี้จังครับ...ขอบคุณครับ
"...ทุกๆ การเรียนรู้และการพัฒนาจะต้องเริ่มจากจุดนี้เสมอ..จุดที่หัวใจเปิดกว้าง.."
สวัสดีค่ะคุณพี่สันติสุข สันติศาสนสุข,
ขอบคุณมากค่ะ ขอให้คุณพี่มีความสุขมากๆ เช่นกันค่ะวันนี้
อาจารย์ ชยันต์ เพชรศรีจันทร์,
ขอบคุณมากค่ะ มีคนบอกว่าหากอยากได้ภาพที่สวยงามก็ต้องถ่ายสิ่งที่สวยงามค่ะ ทิวทัศน์ในวันนั้นสวยอยู่แล้วจริงๆ ภาพก็เลยดูดีค่ะ
สวัสดีบ่ายวันพฤหัสค่ะอาจารย์
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่ นงนาท,
ขอบพระคุณมากค่ะ ตอนที่เข้ามาใน g2k และตั้งชือบล็อคว่า "บันทึกแห่งรอยยิ้ม" เพราะอยากแบ่งปันความรู้สึกดีดี สิ่งดีดี ที่ได้อ่าน ได้พบมาค่ะ อยากให้คนที่บังเอิญผ่านมาอ่าน รู้สึกดีค่ะ ดีใจที่ผ่านมาปีกว่าๆ ยังสามารถทำได้อย่างที่หวังค่ะ
คุณพี่ใหญ่ก็เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจนั้นค่ะ เพราะทุกๆ บันทึก ทุกๆ ความเห็นของคุณพี่ใหญ่สร้างความอบอุ่น สุขสงบให้ผู้อ่านอย่างเต็มหัวใจเลยทีเดียวค่ะ ขอบคุณบันทึกเสริมกำลังใจของคุณพี่ใหญ่ด้วยจริงๆ
คงจะจริงอย่างที่อาจารย์ธวัชชัยว่า g2k เป็น Law of attraction เป็นปรากฎการณ์ที่ดึงคนที่ชอบความสุขสงบมาเขียนในที่เดียวกัน
ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
อาจจะเป็นความหวังที่ริบหรี่ดังแสงหิ่งห้อย แต่มันก็สร้างความงดงามน่าประทับใจให้คืนเดือนมืดในช่วงเวลาหนึ่งนะคะ :)
ขอบพระคุณมากค่ะคุณยาย
สวัสดีค่ะครูนก
ขอบคุณบทสรุปที่กินใจค่ะ "ชีวิตเราจะเลือกสิ่งแวดล้อมคงยาก...แต่คงต้องเลือกว่าจะอยู่อย่างไรกับสิ่งแวดล้อมนั้นๆ ให้มีสุขทั้งเขาและเรา"
ขอบคุณมากค่ะ
คุณหมอ ป คะ
หากความ "ผิดหวัง" อารมณ์เศร้า คงเปรียบเหมือน ภาวะอักเสบเมื่อเกิดบาดแผล
ความเศร้า อารมณ์ติดลบจึงอาจเป็นกลไกธรรมชาติ เพื่อ "เยียวยาตัวเอง" ตัวเราต้องการ พัก อยู่เฉยๆ ปิดการรับรู้จากภายนอก เพื่อใคร่ครวญภายในตัวเอง แต่ก็เหมือนการอักเสบ..อักเสบเรื้อรัง อักเสบลุกลาม กลายเป็นสิ่งอันตราย ...
การมีสติ การรู้ตัวว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร คิดอะไรออยู่ และรู้ว่าวันนี้มันจะผ่านไปเพื่อรับวันใหม่ที่ดีขึ้น จะเป็นเหมือนการล้างแผล กินยาปฏิชีวนะ ป้องกันการอักเสบเรื้อรัง อักเสบลุกลาม หรือเปล่าคะ?
หวังว่าเช้านี้ คุณหมอคงรู้สึกดีขึ้นนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ - This too shall pass..
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก
"...ทุกๆ การเรียนรู้และการพัฒนาจะต้องเริ่มจากจุดนี้เสมอ..จุดที่หัวใจเปิดกว้าง.."
ปริมก็ชอบประโยคนี้เช่นกันค่ะ มิรู้เขียนได้ไง (วันนี้ไม่ค่อยถล่มตัวเองเลย อิอิ)
ขอบคุณค่ะคุณหมอ
สุขสันต์วันพฤหัสค่ะ
...
ฟ้ายังคงเปลี่ยนสีในทุกวัน
ไม่มีฉัน หรือมีเธอ
ฟ้าเปลี่ยนได้
เหมือนอารมณ์ที่แอบอยู่ในหัวใจ
เป็นอย่างไร สีของใจ
ก็เช่นกัน
เมื่อปิดใจ ทุกอย่าง
ก็ไร้ค่า
ความศรัทธา ความรู้สึก
ดูน่าขัน
หัวใจปิด ชีวิตเปลี่ยน
ในทุกวัน
เหมือนแค่รอ ดวงตาวัน
นั้นตกดิน
เมื่อฟ้ามืด อย่างไร
ก็ช่างฟ้า
ไม่จุดเทียน คบคา ชีวาสิ้น
ลมหายใจ ค่อยหมด
อย่างรวยริน
ไม่ยลยิน สิ่งใด ไร้ปัญญา
เมื่อเปิดใจ ฟ้ากว้าง
กว่าทุกวัน
จะิคิดอ่าน สิ่งใดพลัน
ถ้วนถี่หนา
แ้ก้ปัญหา ทุกสิ่ง
ด้วยปัญญา
เทียบคุณค่า กับปิดใจ
ไม่ได้เลย
...
(คิดไม่ค่อยออกครับ อาจารย์ ;)...
อาจารย์ Wasawat Deemarn คะ,
นี่ขนาดคิดไม่ออก วันนี้ได้ตั้งสี่บทค่ะ
ขออบคุณค่ะอาจารย์ เพราะเสมอค่ะ
:)
บทสรุปคุณปริม เป็นบทภาวนาอย่างดีเลยนิ ชอบมากค่ะ
ขออนุญาต นำภาพกับบทภาวนามาอยู่ที่เดียวกันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
คุณ Tawandin คะ
งามขนาดค่ะ ปริมทำแบบนี้ไม่เป็นค่ะ ใช้โปรแกรมอะไรคะ เพราะไม่มีแป้นพิมพ์ไทย ทุกวันนี้ใช้ออนไลน์ คีย์บอร์ด
สวยค่ะ อยากทำได้บ้าง ขอบคุณค่ะ
แล้วปริมจะเอาการบ้านมาส่งนะคะคุณครู ขอบคุณค่ะ :)
โปรแกรมนี้ มีหลายรุ่นนะคะ
รุ่นแรกๆเป็นภาษาอังกฤษล้วน
ถ้าเครื่องไม่มีภาษาไทย คุณปริมคงได้ใช้ฟอนต์ลายมือเขียนภาษาอังกฤษบันทึกแล้วสิคะ เจ๋งไปเลย :) เชียร์ไว้ก่อน อ่่านไม่ออก เรียนรู้ได้นี่เนอะ (หุหุ อนุทินยังตามไม่ทัน จะข้ามขั้นไปตามบทกวีเลยเรา)
ภาพคุณปริมมีออกเยอะ สวยๆทั้งนั้น ถ้อยคำกวีงามๆก็มีหลาย
จับลงไว้เป็นแฟ้มออกตลาดได้เลยค่ะ อิอิ อุดหนุนรายแรกเลยค่ะ
จินตนาการไปไกลแล้วหละว่า คุณปริมมีวีดีโอภาพธรรมชาติเคลื่อนไหว บรรยายเป็นบทกวีภาษาอังกฤษแบบตัววิ่งสวยๆนะ คือชีวิตคุณปริมเลยหละ (หลังจากแฟ้มภาพนิ่งพร้อมบทกวีออกสู่สาธารณะแล้ว)
รอชม ด้วยความหวังและขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Tawandin,
เมื่อตอนเป็นเด็กก็ไม่ค่อยจะสนใจงานด้านศิลปะค่ะ แบบว่าเด็กเรียนอ่ะค่ะ ถึงจะไม่ค่อยเก่งแต่เอาขยันว่า เวลาจึงทุ่มไปกับการเรียนหมด พอทำงานก็ใช้แต่สมองซีกซ้าย ตอนนี้กลัวว่าสมองซีกขวาจะฝ่อเลยมาเริ่มใช้ เริ่มเรียนด้านศิลปะบ้าง แต่เพราะไม่ได้ทำมานานเลยสตาร์ทไม่ค่อยติดค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยแนะนำเรื่อง เครื่องคอมพิวเตอร์ไม่มีฟ้อนท์ภาษาไทยค่ะ ทำได้ดพียงภาษาอังกฤษแบบนี้ค่ะ เอาการบ้านมาส่งคุณครูก่อน แล้วจะหัดทำเพิ่มอีกค่ะ
ขอบคุณคุณ Tawandin ที่ช่วยทำให้หัวใจดอกหญ้าเบ่งบานในวันนี้ค่ะ ;)
มาแว้ววว :)
ขอบคุณ อ.ปริมมากมาย ที่ทำให้หัวใจดอกหญ้ายิ้ม เอ๊ยบานออกได้ :)
ภาพถ่ายและถ้อยภาษาที่อ.ปริมร่ายมาในทุกบันทึก ล้วนจัดได้ว่าคือ "เซียน" ที่มีการปรับใช้ทั้งหัวใจ สมองซีกซ้ายซีกขวา ออกมาจากจิตวิญญาณอย่างเป็นธรรมชาติ ลึกซึ้ง..."ศิลป์ชั้น...เซียน" แล้วหละค่ะ
ว่าแล้ว...ครูขอส่งการบ้านอาจารย์มั่งนะ :)
คุณครูคะ
ตรวจการบ้านไม่ได้ค่ะ ไม่เห็นผลงาน หรือเพราะวันนี้ใช้ iPad ไม่ได้ใช้คอมเครื่องใหญ่เปิด อิอิอิ
สวัสดีวันแรงงานค่ะ วันที่คนใช้แรงง่นอย่างเราๆ จะได้พักผ่อน ;)
แงๆๆ อาจารย์ขา
การบ้านโดนฟ้าตัดตอนค่า ^____^
ตะกี้พิมพ์อยู่ดีๆ ไฟก็ดับพรึบ! อีก
อ้อ...เพื่อนทำความสะอาด ไม้กวาดไปโดนสายไฟเข้า
พอเปิดเครื่องใหม่...อั้ยย้าาา พาให้ มุมมองใหม่เปิดกว้างงงง อย่างใจเลยนิ อิอิอิ
วันแรงงาน งานมาแรงกว่าปกติค่ะ ปลื้มมมอีกหละ :)
ได้บริการพิเศษค่ะ พบน้องไฟแรงมาที่ร้าน จะทำโน่นทำนี่ให้
จนอดถามไม่ได้ "ทำให้...แล้วได้อะไร"
"ได้ความสุข ความยินดี ความพอใจ ที่ได้ทำให้ครับ"!
นี่งัยคะอาจารย์ การบ้านร้อนๆ :)
มนตรา ของอาจารย์ปริมไม่ธรรมดานะจะบอกให้
...ฉันยังยืนอยู่ที่เดิม...มองดูฟ้าที่เปลี่ยนสี
งดงามในทุกๆ...นาทีที่ผันผ่าน
ฉันหวังว่าใจดวงเดิม...จะค่อยๆ เบ่งบาน
เปิดรับประสบการณ์ดีดี...ที่จะเข้ามา
ทุกๆ...นาทีที่ผันผ่าน
ใจดวงเดิม...ค่อยๆเบ่งบาน
เปิดรับประสบการณ์ดีๆ...ที่จะเข้ามา
มาแล้วจริงๆค่ะ:)
(ช่วยด้วยย ปลื้มยังไม่หายเลยนิอิอิอิ)
ขอบคุณมากมายเลยนะคะ
กว่าจะง้างงงงประตูใจออกได้ ไรต่อมิไรทะลักมาผิดหูผิดตามั่ง โหสิเน้อจารย์เน้อ :)
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สาธุ