ครูอาสา (๗) ศิลปินเอก
นิ้วมือเรียวยาวของช่างฝันเคลื่อนไหวไปมาไม่หยุด เมื่อเวลาผ่านไป ภาพก็สวยขึ้นเรื่อยๆ ครึ่งบนของกระดาษมีรูปนกเขาหน้าตาสะสวยครึ่งตัว ช่างฝันเว้นมุมขวาบนของกระดาษเป็นช่องไว้ดูคล้ายก้อนเมฆลอยอยู่บนพื้นสีฟ้าเอาไว้เขียนคำว่า “มดกับนกเขา”ที่เขาออกแบบเองด้วย
ส่วนครึ่งล่างของกระดาษวาดเป็นรูปมดยืนอยู่บนก้อนหิน ที่ลำตัว และแขนขาของมดมีหยดน้ำสีฟ้าสวยกำลังหยาดลงมา ทำให้ภาพดูมีเสน่ห์มาก ที่มุมขวาล่างตรงบริเวณพื้นดินมีการเว้นเอาไว้เขียนชื่อและนามสกุลนั้นสวยงามเหมาะเจาะเหมือนโพรงของรังมดที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน ตัวพื้นหลังระบายด้วยสีน้ำเงินแล้วไล่ลงมาเป็นแถบสีฟ้าใสตัดกับแถบสีส้ม และแนวของพงหญ้าสีเขียวสดใส
ภาพปกของพี่ชายใหญ่ก็งดงามกันไปคนละแบบ เขาเลือกวาดภาพมุมสูง จากสายตาของนกเขาที่บินอยู่บนท้องฟ้าแล้วมองลงมายังพื้นดิน ปีกทั้งสองข้างกางออกอย่างองอาจ ขนปีกสะบัดปลายน้อยๆ เหมือนกำลังร่อนลม
ที่เบื้องล่างมีมดตัวหนึ่งเกาะอยู่บนโขดหิน เบื้องหน้าของมดเป็นทิวเขาและหมู่ไม้ที่กำลังที่โอนเอนไปตามสายลม มองเห็นพื้นหลังเป็นสีฟ้าอ่อนปนเทาจากการฝนดินสอลงไปบนเนื้อกระดาษ ตรงกลางภาพมีตัวอักษรเขียนว่า เรื่อง มด กับ นกเขา ปรากฏอยู่บนเส้นฟันปลา ตรงมุมล่างขวามีอักษรตัวโตเขียนไว้ว่า ออกแบบโดย พี่ชายใหญ่
ทั้งสองคนดูจะรักงานชิ้นนี้มาก พี่ชายใหญ่มาถามฉันว่าจะขอเก็บงานเอาไว้ได้ไหม ส่วนช่างฝันก็ตกแต่งภาพไม่หยุดมือ จนตอนที่ฉันจะเดินออกจากวอร์ดก็ยังเห็นเขานั่งระบายสีสันปกอยู่ที่ข้างเตียง
ขณะที่ฉันกำลังเก็บอุปกรณ์อยู่พี่ชายใหญ่ก็เดินมาถามว่า “หนูจะขอกระดาษ A4 ๑ รีมได้ไหม”
ฉันจึงถามว่า “จะเอาไปทำอะไร ถ้ามีเหตุผลดีๆ มากกว่านี้ก็ให้ได้ แต่ต้องเขียนจดหมายบอกเหตุผลให้ชัดเจนด้วยนะ”
แล้วทั้งพี่ชายใหญ่ และ ช่างฝัน ก็นั่งลงเขียนจดหมายคนละ ๑ ฉบับ เพื่อขอกระดาษเอาไว้วาดรูปกันคนละ ๕๐ แผ่น โดยให้เหตุผลว่าตอนที่ต้องอยู่เฉยๆ แล้วไม่มีอะไรทำ เป็นช่วงที่น่าเบื่อมากๆ จึงอยากขอกระดาษเอาไว้วาดรูปเวลาที่เบื่อ หรือเหงา
เมื่อได้อ่านเหตุผลที่เขียนมาในจดหมายแล้ว ฉันจึงยืนนับกระดาษให้ไปอย่างเต็มใจ วันนี้นอกจากจะได้เรียนรู้เรื่องการอ่าน การนำเสนอด้วยภาพแล้ว ทั้งสองคนยังได้วิชาการเขียนจดหมายขอการสนับสนุนอีกด้วย
ตอนที่ฉันกำลังเดินดูผลงานที่ติดไว้ที่มุมแสดงผลงานก่อนกลับบ้าน กำลังจะเอื้อมมือไปปิดไฟ เด็กคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาแล้วพูดว่า “ครูครับผมอยากจะขอกระดาษด้วย”
ฉันจึงถามว่า “หนูจะเอาไปทำอะไร ถ้าอยากจะได้กระดาษต้องเขียนจดหมายขอด้วยนะ หนูเรียนอยู่ชั้นไหนแล้ว แล้วจะอยู่ที่โรงพยาบาลอีกนานไหม”
เด็กน้อยตอบว่า “ผมอยู่ชั้น ป.๔ ครับ พรุ่งนี้ผมจะกลับบ้านแล้ว แต่ผมอยากได้กระดาษกลับไปวาดรูปกับน้องที่อยู่ต่างจังหวัด”
“เป็นเด็กดี มีน้ำใจคิดถึงน้องอย่างนี้ ครูก็ต้องสนับสนุนแน่อยู่แล้วล่ะ สัก ๕ แผ่นพอไหมนะ เพราะครูต้องเก็บเอาไว้ให้เพื่อนๆ คนอื่นใช้ด้วย”
เด็กน้อยยิ้มกว้างพร้อมทั้งกล่าวขอบคุณ
วันนี้ช่างดีจัง...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น