ณ ชิงช้า ตอน เงินเล็กลง
ที่เฉลียงหน้าบ้าน....
"ตอนป้าเป็นเด็กได้เงินไปโรเรียนวันละสองบาท" ป้า เริ่มโม้
"ตอนผมเรียนมัธยมค่ารถเมล์ยังหกสลึงอยู่เลย" ผม โม้บ้าง
"เดี๋ยวนี้บาทสองบาทซื้ออะไรไม่ค่อยได้แล้ว" แม่ แสดงความเห็น
"เงินมันเล็กลงเรื่อยๆ" ป้า ต่อ
"เห็นมั๊ยเหรียญสลึงก็อันนิดเดียว" แม่ ว่าต่อ
"เอ่อ..." ผม งง
"แกไม่คิดมั่งเรอะว่าเงินที่ให้ข้ากับแม่เอ็งน่ะมันเล็กลงไปด้วย" ป้า พูดยิ้มๆ
"ช่าย ค่าแรงขั้นต่ำยังขึ้นเลย" แม่ พูดพลางหัวเราะเบาๆ
"อืม...ครับ" ผม พยักหน้ายิ้มๆ ก่อนเดินไปหยิบกา กาแฟ แล้วต่อ
"เอาเป็นว่าตอนนี้เพิ่มกาแฟก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน"
"ก็ได้...เข้าใจเลี่ยงนะเนี่ย ลูกใครวะ" ป้า พูดก่อนหันไปหัวเราะเบาๆ กับแม่
"ลูกชั้น ๆ" แม่ ยิ้มสบอารมณ์
เป็นการยื่นข้อเรียกร้องที่เนียนมาก...
มีคนชง มีคนตบเข้าประเด็น... ไม่เยิ่นเย้อ
น่าจ่ายเพิ่มให้จริงๆ คุณว่ามั๊ย
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น