การปรับปรุงตัวเอง

การปรับปรุงตัวเอง

          การปรับปรุงตัวเองเป็นข้อสำคัญที่บุคคลผู้มีความใฝ่สูงในชีวิตจะละเลยเสียมิได้  คนที่ไม่สนใจจะปรับปรุงตัวเอง  โดยเชื่อแน่วแน่ว่าตนมีความรู้สึกแล้วนั้นย่อมเสียประโยชน์เป็นอันมาก แก่เจ้าตัวผู้มีความชำนาญ  แต่เราจะต้องพิจารณากันต่อไปอีกให้ละเอียดในประการที่ว่าความชำนิชำนาญของบุคคลนั้น ๆ ทันสมัยหรือล้าสมัย  หรือชำนาญไปในทางผิดและถูกแค่ไหน

          มนุษย์เราส่วนมากนั้น  มีนิสัยที่ไม่ควรมีอยู่อย่างหนึ่งคือชอบทำอะไรตามแบบ  หรือเรียกว่าทำอย่างที่เคยทำมา  และทำตามความชำนาญที่ตนได้เคยทำมา  ก็ถ้าสมมุติความชำนาญที่เคยทำมานานปีนั้น  เป็นความชำนาญในทางที่ผิด  จะกลายเป็นหัวดื้อทำอะไรให้ผิด ๆ อยู่เสมอไปหรือไม่  การที่ได้ฝึกหัดชินอยู่กับงานนั้นไม่ใช่ทำให้ตนเพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติเสมอไปถ้าหากสิ่งที่ทำไปนั้น  ทำไปโดยผิด  ความชำนาญแต่อย่างเดียวก็อาจทำงานได้  แต่อาจทำไปผิดโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ความชำนาญนั้นต้องประกอบด้วยความรอบรู้จึงจะได้ผลดี  การอบรมตัวเอง  จึงเกิดเป็นประการสำคัญขึ้นในลักษณะนี้เราตั้งหน้าอบรมตัวเองหมายความว่าเราแสวงความรู้เรื่อยไปนั้น  ทำให้เรารอบรู้และไม่ใช้ความชำนาญที่มีอยู่ในตัวเราไปในทางที่ผิด  หากกลับจะใช้ความชำนาญนั้นให้เหมาะสมกับความรู้โดยควรเสมอไป  เปรียบเหมือนเจ้าของร้านขายของแห่งหนึ่ง  ได้เคยขายของมาแล้วเป็นเวลาช้านานกว่า ๒๐ ปี  แต่ไม่เสาะแสวงหาความรู้เลยว่า  ทำอย่างไรจึงจะทำให้ลูกค้าประจำพอใจซื้อของที่ร้านตนเองคงขายไปตามบุญตามกรรมอย่างที่ขายมาแล้วตั้ง ๒๐ ปีนั้น  เป็นความชำนาญพอแล้วไม่ต้องฟังเสียงใครอีกดังนี้  ย่อมเป็นความผิดอย่างถนัด  คือการคงใช้วิธีเดิมนั้นทำให้เสียลูกค้าประจำไปแล้วเป็นอันมาก   ทั้งขาดความชำนาญที่ปราศจากความรู้อาจเป็นภัยแก่เจ้าตัวเองได้คือเป็นภัยในทางทำผิดเรื่อย ๆ ไป ๆ คนที่ค่อย ๆ ไต่จากบันไดขั้นต่ำไปขั้นสูงนั้น  ไม่ใช่บุคคลก็ถือเอาแต่ความชำนาญเป็นเกณฑ์แต่เป็นบุคคลชนิดที่สนใจหาความรู้ไม่รู้จักหยุดหย่อน  หาความรอบรู้ในเรื่องเกี่ยวแก่กิจการของตน  เวลาทำงานก็ใช้ดุลยพินิจและความสังเกตเรื่อยไป  หาได้ทำส่งเดชไปตามความชำนาญทีที่เคยทำมานั้นไม่  เมื่อเวลาที่บุคคลสำคัญเริ่มงานแห่งชีวิตของเขานั้นไม่ใช่เริ่มทีแรกก็จับงานใหญ่ทีเดียว  เขาเริ่มแต่งานเล็กก่อนหาความชำนาญและความรู้ไปพร้อมกันขณะนั้น   เขาคงรักษาตัวให้เป็นนักศึกษาอยู่เสมอ  งานชีวิตคงเขาจึงก้าวไปเรื่อยไม่หยุดบุคคลเหล่านี้มีความตั้งใจจริงในการเรียนรู้  เรียนเรื่อยไป  ต่างกว่าคนที่ไม้ใช่เกิดมาเป็นหัวหน้าคน  ซึ่งพอใจจะทำไปตามที่ตนเคยทำ  และยอมให้ตัวเองตกอยู่ในปลักนั้นเอง

          บุคคลที่สนใจในการปรับปรุงตัวเอง  คือเรียนเสมอนั้นย่อมทำให้ตนมีคุณค่ายิ่งขึ้นทุกวัน  ถ้าได้พบงานยากก็เต็มใจเข้าเผชิญและทำงานยากนั้นจนกว่าจะสำเร็จและเอาชนะ  ไม่ใช่ว่ายากแล้วก็เลยท้อใจไม่กล้าทำต่อไป  คนที่พึงใจในการปรับปรุงตัวเอง  คือคนที่ก้าวขึ้นบันไดสูงขึ้นไปทุกที  และคนพวกนี้ย่อมไม่หยุดยั้งจนกว่าจะถึงที่หมายของตน

 

อ้างอิง  หนังสือฝึกกำลังใจ  มล.ฉอ้าน   อิศรศักดิ์    สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง

อ.สุรีย์     จำนงนิจ

หัวหน้าสาขางานการบัญชี