เกมคอมพิวเตอร์

อยากเรียนหนังสือครับ,อยากเล่นเกมครับ,อยากได้ทั้งสองอย่างครับ

               เมื่อ อ.ต๋อยบอกว่าเชียงยืนร่วมจัดนิทรรศการในงานพลังเครือข่ายฯได้ไหมครับ ตามปกติข้าพเจ้าก็ไม่ปฎิเสธอยู่แล้ว ข้าพเจ้าก็ โทรหาเด็ๆทันที เอ้าเด็กๆเราได้จัดนิทรรศการในงานำลังเครือข่ายฯนะทำอย่างไร  เสร็จแล้วข้าพเจ้าก็ไปประชุม ไม่เกินเที่ยง แบบเปลนในการจัดงานก็เรียบร้อย พวกเขาให้ข้าพเจ้ามีหน้าที่ไปแบบที่ออกให้ไปที่ร้านเพื่อทำไวนิล เด็กบอกอีกด้วยที่ร้านนี้นะ ถูกด้วย

             เมื่อข้าพเจ้าถึงร้านที่เด็กๆแนะ เจอเจ้าของร้านกำลังนั่งตกแต่งตัวหนังสือ เขาไหว้ข้าพเจ้าอย่างน้อมน้อม (นึกในใจว่าไหว้สวยนะ ทำไมอ่อนอย่างนี้ รู้ได้อย่างไรว่าเราเป็นครู)

                ข้าพเจ้าบอกอะไร ก็ครับ

                ตรงนั้นไม่สวย ไม่ดี แต่งให้เลยนะ ก็ครับ

                แต่งให้สวยที่สุดนะ ก็ครับ

                เอาเดี๋ยวนี้ไหมครับ 

                ไม่หรอก พรุ่งนี้จะมาเอา 

                เขามองตามข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าแปลกใจ 

               ทำไมคุ้นหน้าจัง  เป็นศิษย์เราไหม  ถ้าใช่ทำไมไม่ทักทาย

        เมื่อกลับเข้ามาถึงโรงเรียนข้าพเจ้าถามเด็กๆ ว่าเจ้าของร้านเป็นลูกตำรวจใช่ไหม? แม่ขายโลตี ใช่ไหม  เด็กตอบว่าใช่ขนลุกโดยไม่รู้ตัว ข้าพเจ้า บอกว่าเขาชื่อโหน่งใช่ไหม  เด็กงงว่าครูรู้ได้อย่างไร

       โหน่งเป็นนักเรียนที่ขาดเรียนบ่อยมาก ข้าพเจ้าไปตามที่ร้านเกมเป็นประจำ ไม่เห็นที่ห้องเรียนไปที่ร้านเกมเจอทันที จนครั้งสุดท้ายข้าพเจ้าคุยกับโหน่ง

         อยากเรียนไหม?  อยากเรียนครับ

         อยากเล่นเกมไหม?  อยากครับ

         ถ้าเรียนจบแล้วจะเป็นอะไร? เป็นครูครับ

         เป็นไม่ได้หรอก ถ้าโหน่งทำตัวอย่างนี้

         ครูให้เลือกระหว่างเรียนกับเล่นเกม?  เอาทั้งสองอย่างครับ

        ครู???????????????

         ครูให้โอกาส โหน่งเอาไหม?  เอาครับ

         ถ้าชอบมาก ทำไมไม่ให้พ่อชื้อคอมฯให้แล้วนั่งเล่นเป็นเวลาละ ? 

         ซื้อให้แล้วครับ

         ???????????????? 

         วันนั้นเราทำสัญญาต่อกันว่าจะไม่หนีเรียน และจะเข้าเรียนทุกวิชา

แต่ในที่สุดโหน่งก็ไม่สามารถทำตามสัญญาได้     ข้าพเจ้าได้เชิญผู้ปกครองมาคุยกัน ตกลงเพื่ออนาคตผู้ปกครองขอย้าย ไปที่โรงเรียนขยายโอกาสที่ห่างไกลเหตุผลของผู้ปกครองคือมันไกลมันคงหนีมาเล่นเกมไม่ได้ 

         คุณครูค้า..มักยากใหญ่ มันหนีมาเล่นคือเก่า

         คุณครูค้า..มักยากใหญ่มันเรียนอยู่ราชภัฎค้า...

         คุณครูค้า.. มักยากใหญ่จบแล้วค้า...

      วันนี้โหน่งเป็นเจ้าของร้านนั่งอยู่หน้าคอมฯประดิษฐ์ตัวอักษรตามชอบ ตามแนวคิด แนวฝันของตนเอง

 

 

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• โรงเรียนหรือการจัดการศึกษาบ้านเรา ไม่สามารถสนองความเก่งของเด็กๆอีกหลายๆแบบนะครับ จัดรูปแบบหรือบล็อกเดียวกันทั้งหมด เรียนนี้ เลือกนี้ อันที่จริงโรงเรียนเลือกและบังคับให้เรียนแทบทั้งหมดนั่นแหละ ทำให้เด็กที่เก่งในรูปแบบอื่นๆ ซึ่งไม่ตรงกับบล็อกที่โรงเรียนจัดให้ ต้องเสียโอกาสที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตในแบบที่เขาถนัด หรืออย่างที่ศักยภาพเขามี ผมเคยไตร่ตรอง เราเสียเด็กอย่างโหน่งไปสักกี่คนหนอ ในแต่ละปีการศึกษา..? 
• ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่ทำให้ตัวเองได้ทบทวนเรื่องเหล่านี้อีกครับอาจารย์