ลาบัณฑิต
นี่คือกลอนก่อนลาคนตาโศก
แวววิโยคฉายพิษความผิดหวัง
ต่างกับที่ความจริงคือชิงชัง
โลกกำลังมืดดับดุจกับใจ
ก่อนความตายกรายเท้าเข้ามาถึง
มองภาพซึ้งซื่อตรงชวนหลงใหล
สำนึกนิ่งเนิ่นนานที่ผ่านไป
เพียงมอบให้เหินห่างเป็นรางวัล
แท้ความรักภักดีเพียงชีวิต
มีเพียงฤทธิ์ร้อยเล่ห์ความเหหัน
ตาต่อตาต่างหวานประสานกัน
ฟันต่อฟันกลับบดความทดท้อ
เพราะปริญญาค่ามหันต์ในวันนี้
เธอจึงมีแต่เห็นความเป็นต่อ
สบสายตาก็ยับเกินดับพอ
เหลือเพียงรอ "รับหมาย" ความพ่ายแพ้
"ปริญญา" แผ่นกระดาษประกาศเกียรติ
แบ่งชั้นเหยียดย้ำเห็นความแผล
ศักดิ์ "บัณฑิต" เด่นดาวราวกับแพร
ฉันอ่อนแอเกินกว่าจะท้าทาย
นี่คือกลอนก่อนลาคนตาโศก
บทย้ำโชคชื่นชมความสมหมาย
ให้แก่ผู้เป็นอดีตขีดสุดท้าย
ก่อนความตายฉุดร่าง...จมกลางไฟ
คนป่าดอย
ความเห็น (2)
ชื่นชมค่ะ
อ่านกลอนบทนี้แล้ว ละสายตาไม่ลง
คนชอบกลอน ต้องชอบคุณ
กิ่งไผ่ยืนยันค่ะ
ขอบคุณมากๆครับ คุณกิ่งไผ่ที่ให้กำลังใจ.