มองโรคในแง่ดี ตอนที่ 6 ( ปัจจุบันสั้น อดีตยาว อนาคตยังมาไม่ถึง )
การดำเนินชีวิตหลังจากเป็นพาร์กินสันแล้ว นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในชีวิตที่ฉันน่าจะคิดและทำได้นานแล้ว แต่ยังดีที่ฉันมีโอกาสนี้ หลายๆคนมักจดจำอดีตที่บางครั้งมันทำร้ายจิตใจเราอยู่ตลอดเวลา นึกถึงเมื่อไร เจ็บปวดเมื่อนั้น สมองเจ้ากรรมก็นี่กะไร อดีตที่มีความสุขมักจำได้ไม่มาก แต่เวลาทุกข์นี่จำได้แม่ยำจริงๆ โดยเฉพาะคนที่ทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดและทุกข์ใจ นี่ ความทรงจำแทบจะฝังทีเดียว ถ้าเป็นฉันเมื่อก่อนเป็นแบบนั้น นั่งร้องไห้ได้กับความทุกข์ที่ผ่านมาแล้ว ทั้งๆที่มันๆไม่ใช่ความทุกข์ของวันนี้สักหน่อย
ปัจจุบันนี้ฉันเลือกที่จะจำความทุกข์ ให้เป็นปัจจุบัน เพราะปัจจุบันมันสั้นมาก ฉันนั่งเขียนบทความเพื่อถ่ายถอดให้คนอื่นรู้นี่ อดีตฉันผ่านไปไม่รู้กี่ตัวอักษรแล้ว เวลาหมุนไปเรื่อยๆ อดีตผ่านไปเรื่อยๆ ถ้าจะให้จำคงแทบไม่มีที่เก็บข้อมูลในสมอง ดังนั้นฉันถึงเลือกที่จะจำอดีต เป็นบางอย่าง เมื่อฉันทำความทุกข์ให้เป็นปัจจุบันความทุกข์ฉันก็จะสั้นมากจนแทบจะไม่ทุกข์ การจำอดีตที่เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึนในชีวิต เช่นทุกวันนี้ ฉันมีชีวิตอยู่ด้วยยา เคลื่อนไหวได้ด้วยยา แต่ยาไม่ได้ช่วยฉัน 24 ชม. เวลาที่ระดับยาลดลง การเคลื่อนไหวของฉันก็จะไม่ปกติสภาพไม่ต่างกับผู้พิการ จนคุณหมอที่ โรงพยาบาลแซวว่าคงต้องออกบัตรผู้พิการให้ชั่วคราว แต่ฉันก็รู้ว่า อีกแปล๊บ ๆๆๆๆมันจะกลายเป็นอดีต เมื่อ ยา action ฉันก็จะเป็นฉันได้ สำหรับอนาคต ฉันไม่มี plan อะไรมากมาย เพราะมันเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ มันมีตัวแปรและสิ่งประกอบอื่นๆเข้ามาอีกมากมาย ฉันเลือกที่จะฝันเพื่อให้มีความหวัง แต่ฉันไม่เคยหวังในสิ่งที่ฝัน มีใครคนหนึ่งเคยเขียนไว้ ฉันอ่านมันนานแล้ว เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าจะทำตามได้ แต่ตอนนี้ฉันทำได้ เขาบอกไว้ว่า
ความทุกข์ ให้เราเลือกจำ 3 อย่าง คือ
1. เหมือนการสลักหิน
2. เขียนบนพื้นทราย
3. รอยขีดบนสายน้ำ
หากเราเลือกจำแบบที่ 1 คือ เหมือนการสลักหิน ความทุกข์ก็จะฝังแน่นในหัวเรา จะเอาอะไรไปลบมันก็คงยาก แต่ถ้าเราเลือกแบบที่ 2 คือเขียนบนพื้นทราย ลบได้ แต่ก็ต้องอาศัยระยะเวลา คนคนอื่นมาประคับประคอง คอยคนอื่นลบให้ ก็ยังมีรองรอยความทุกข์อยู่ แต่ถ้าเราเลือดให้ความทุกข์เปรียบเหมือนรอยขีดบนสายน้ำ เราจะสามารถบริหารขัดการความทุกข์ด้วยตัวเอง คือรับรู้ว่ามีทุกข์ แล้วดับทุกข์นั้นด้วยตัวเราเอง ร่องรอยความทุกข์ก็จะหมดไปได้ ..........
ความเห็น (3)
ขอบคุณค่ะ ได้ข้อคิดดีๆในการพิจารณาความทุกข์..เห็นทุกข์ เห็นธรรมนะคะ..ขอให้กำลังใจค่ะ
ขอเลือก "รอยขีดบนสายน้ำ"
อาจยากหน่อย.. แต่จะพยายามค่ะ
เป็นการบริหารความทุกข์ที่ยอดเยี่ยม จริง ๆ คุณเจ้ขอจดไปบ้าง..