การแก้ปัญหาเกี่ยวอะไรกับทุเรียน

การแก้ปัญหา ต้องหาทางแก้ด้วยตัวเอง ปัญหาถึงจะถูกแก้ทุกเงื่อนทุกปม

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยผู้เขียนทำงานอยู่ที่สถานีอนามัย ตอนนั้นจะมีสถานีตำรวจอยู่ใกล้ๆ กัน นายตำรวจท่านหนึ่งไม่สบายท้องเสียจึงต้องนอนให้น้ำเกลือที่สถานีอนามัย ก็มีตำรวจยศ น้อยกว่าท่านหนึ่ง มาเฝ้า ตกเย็นมากแล้ว อาการของนายตำรวจนั้นก็เริ่มทุเลาลงเพียงรอ ดูอาการอีกสัก 2-3 ชม. เท่านั้น ผู้เขียนจึงยังไม่ปิดสถานีอนามัย แล้วนั่งทำงานเอกสารต่อ สักพัก ก็มีเสียงเคาะประตู ขออนุญาตเข้ามาของตำรวจที่มาเฝ้า เรายิ้มให้ แล้วเชิญเข้ามานั่ง ตำรวจท่านนั้น ก็เข้ามาพร้อมกับหนังสือคู่สร้างคู่สม ซึ่งเป็นหนังสือที่แม่บ้าน แกชอบเอาของลูกสาวแกมาอ่าน ที่ สถานีอนามัยแล้วก็ทิ้งให้เป็นสมบัติของที่นี่ประจำ 

      นายตำรวจท่านนั้นนั่งลงต่อหน้าผู้เขียน แล้วถามว่า "พอดีผมอ่านเจอในหนังสือ มีเรื่องน่าสนใจผมขอตัดไปได้มั๊ยครับ" 

       ผู้เขียนบอก"ถ้าสนใจก็เอาไปทั้งเล่มเลยค่ะ  ไม่ต้องตัดหรอก" "แต่มันเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับอะไรหรือค่ะ" " เนื้อหาอะไรน่าสนใจหรือค่ะ"

        ตำรวจ " เป็นการให้คำปรึกษาในการแก้ปัญหานะครับ"

        ผู้เขียน พยักหน้า "ยังไง"

        ตำรวจ " เราก็เขียนปัญหาของเราไป เขาก็จะส่งกลับวิธีแก้ปัญหามาให้ครับ"

        ผู้เขียน ยิ่งงงว่า เรามีปัญหาของเรา แล้ว ทำไมเราไม่แก้เอง เอาข้อมูลให้คนอื่นแก้ให้ แปลก แล้วมันจะถูกเหรอ ในเมื่อคนอื่นเขารู้แค่ปัญหา แต่ไม่รู้ nature ของเรา การแก้ปัญหา  มันน่า จะเป็น real time เหมือนการให้คำปรึกษา แล้วให้คนๆนั้นหาทางออกของปัญหาเอง  มากกว่า เท่านั้นแหล่ะวิญญาณพยาบาล ให้คำปรึกษาเข้าสิง เราก็เลยถามว่า " เคยทำอย่างนี้บ่อยเหรอ "

       ตำรวจบอก " คร้้งแรก คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงน่ะครับ " 

       ผู้เขียน " เวลามีปัญหา แล้วเราให้คนอื่นแก้ให้ แล้วมีปัญหาครั้งต่อไป เราก็ต้องพึ่งคนอื่นไปเรื่อยๆ แล้วเมื่อไรเราจะสามารถแกัปัญหาด้วยตัวเองได้ ลองพยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเองดีกว่ามั๊ย ปัญหามัจะได้หมดทั้งเงื่อนและปม "

      ตำรวจวางหนังสือลง หันมาสนใจผู้เขียนแทน

      ผู้เขียน " ก็เหมือนกับการปลอกทุเรียน "

       ตำรวจทำท่างง " เกี่ยวกับทุเรียนยังไง"

      ผู้เขียน " ทุเรียนนี่เนื้อข้างในมันมีรส หวานอร่อย  แต่เปลือกนอกมันทั้งแข็งทั้งมีหนาม  ถ้าเราไม่เรียนรู้ หรือหาวิธีปลอกเปลือกทุเรียน เราก็จะไม่ได้กินเนื้อหวานๆ นั้น ก็จะรอให้แต่คนอื่นปลอกให้ ถึงจะได้กิน แต่เมื่อไรที่เราไม่มีคนอื่นปลอกให้กินล่ะ แต่เราอยากกินน่ะ เราจะทำยังไง  ถ้าเราปลอกเป็นเราก็ไม่ต้องไปหาใคร อยากกินเมื่อไรก็ได้กินเมื่อนั้น  ก็เหมือนกับปัญหา รอคนแก้ให้ อันเก่าแก้ไม่ได้เลย อันใหม่มาอีกแล้ว รอบตัวเราคงมีแต่ปัญหาเต็มไปหมด คนแก้เขาก็คงจะเซ็ง ว่าเมื่อไร แกจะแก้ปัญหาแกเองได้ว่ะ อะไรประมาณนี้ "

      ตำรวจ วางหนังสือลง แล้วเริ่ม เล่าปัญหาให้ฟังและเรียนรู้วิธีคิดที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง นั่งคุยกันสัก 3 ชม. ก็ได้ยินเสียงจากนายตำรวที่นอนป่วยว่า " ขอโทษเถอะครับน้ำเกลือหมดนานแล้ว ผมก็ดีขึ้นแล้ว กลับได้หรือยังครับ

     ผู้เขียนออกอาการเขินเล็กน้อย เพราะมัวแต่สวบบทบาท พยาบาลให้คำปรึกษา คนลืม ปัญหาที่นอนบนเตียงไปเลย

   ..........จากนั้น คุณตำรวจท่านนั้นก็สามารถแก้ปัญหาตัวเองได้  แต่ กลายมาเป็นปัญหาของผู้เขียนแทน   เพราะคุณตำรวจกลายมาเป็นแขกประจำที่สถานีอนามัย  สำหรับการแก้ปัญหาของผู้เขียนไม่ขอเล่าต่อแล้วกันนะคะ.............

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

* ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตนนะคะ..

* แต่ตัวอย่างเรื่องปอกทุเรียนด้วยตัวเองนั้น..ยอมยกธงขาวค่ะ..ขอเลี่ยงไปกินผลไม้ไร้หนามดีกว่า..เจียมตัวค่ะ