เมาไม่เข้าประชุม

        กรณีการประชุมรัฐสภาเมื่อช่วงค่ำวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2555 ที่ ผ่านมา ที่มีการประท้วงกันว่ามีสมาชิกสภาอภิปรายด้วยอาการมึนเมา     จนเกิดอาการสภาวุ่น  ผมไม่แน่ใจว่าพวกขี้เมาเหล่านั้น (ถ้ามีจริง) จบจากโรงเรียนที่ผมเคยไปปฏิบัติหน้าที่การนิเทศการศึกษา หรือเปล่า

        เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ  ผมได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรที่โรงเรียนแห่งหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว   เป็นครั้งแรกที่ไปโรงเรียนนี้ และรู้จัก รองผู้อำนวยการท่านที่เชิญผมเพียงคนเดียว  ตอนเที่ยงไปถึงครูกำลังรับประทานอาหารกลางวันกัน  ไปที่มุมหนึ่งครูกำลังทานข้าวแกล้มเหล้ากันอยู่   ก็พยายามไม่เห็น ไม่รู้เพราะเพิ่งไปถึง  หน้าที่ของผมไม่ใช่ไปจับครู แต่ไปช่วยครู  ก็พูดคุย ทักทายกันตามประสา  บ่ายโมงขึ้นเวที  ที่รองผู้อำนวยการเป็นผู้รับผิดชอบการเชิญยังมาเข้ามาในห้อง ตามคำเชิญของพิธีกร   พอ ขยับจะพูด  สมาชิกในยกมือขออภิปรายเรื่องราวความไม่โปร่งใสของโรงเรียน  ผมก็งง งง  งง  ก็ฟังไปสักครู่  ก็มีสมาชิกอีกมุ่มหนึ่ง ยกมือขอพูดบ้าง  ผมคิดถึงการประชุม สภาอันทรงเกียรติ ที่มีกฎกติกามรรยาทในการประชุมขึ้นมาทันที   “ผมขอ เวลาสักครู่นะครับ  รอสักครู่นะครับ (ย้ำ) วันนี้ผมได้รับเชิญมาให้ทำหน้าที่ในทางวิชาการ  แต่เมื่อเป็นความต้องการของท่านก็จะให้เวลาสักครู่ก็ได้ครับ  ผมขออย่างนี้นะครับ  ขอเรียนเชิญท่านอาจารย์  (ผมผายมือไปยังท่านที่สองที่กำลังจะขอพูด) ขึ้นมานั่งใกล้ ๆ ผม (ยังมีเก้าอี้ว่างอีกหนึ่งตัว สำหรับเพื่อนที่ไปด้วยแต่ยังไม่ได้ขึ้นเวที)  เชิญครับ  เชิญเลย   ท่านก็ไม่ยอม ผมคะยั้นคะยอ จนขึ้น  แล้วก็เชิญชวนคุณครูทั้งห้องประมาณ 50  คน   ช่วยกันปรบมือให้  “ครับ..นี่เป็นการประชุมสภาผู้แทนราษฎรนะครับ  นี่วันนี้ผมทำหน้าที่ประธานสภานะครับ”  ผมกระซิบบอกท่านอาจารย์ที่นั่งใกล้ ๆ ด้วยความให้เกียรติเบา ๆ ว่า  “ผมให้เวลาอาจารย์ 3 นาที นะครับ"      ท่านจับไมค์ก็พูดโจมตีโรงเรียนในทันที  ยังไม่จบ อีกมุมหนึ่ง ก็มีอีกท่านหนึ่งตัวโงนเงน เอียงไปเอียงมา เสียงยืดๆ  ยกมือขอพูดบ้าง   ผมก็พูดทีเล่นทีจริงไปว่า  “ท่านกำลังจะผิดข้องบังคับการประชุมของสภานะครับ  ขอให้ท่านที่กำลังพูด พูดให้จบก่อนนะครับ” พรรคพวกก็ปรบมือกันเกรียว    ในช่วงนั้น ท่านรองผู้อำนวยการเข้ามาพอดี เรื่องราวก็ค่อยๆ จบไป ผมเสียเวลาไปประมาณ  1 ชั่วโมง  แต่ครูที่เครียดกับความรู้สึกว่าโรงเรียนไม่โปร่งใส  ได้เวลาของผมไปใช้ตาม วัตถุประสงค์ของเขา   กลับมาทำให้คิดว่า เมากันทุกวันหรือเปล่านะ  แล้วเด็ก ๆ ไม่เอาอย่าง เมากันแอ่นทั้งโรงเรียนหรือนี่  

           อย่างไรก็ดี  การประชุมสภาผู้แทนราษฎร์ที่เป็นแบบอย่างของการประชุมที่ดี  ฝังหัวผมมานาน ทำให้ผมนำมาใช้ในการแก้ไขสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี 

            เมื่อเกิดกรณีเมาแล้วเข้าประชุมที่เป็นข่าว  ทำให้คิดในใจว่า  “พฤติกรรมขี้เมาจะจบมาจากโรงเรียนที่ผมเคยไปเจอมาหรือเปล่าน้อ”   (555)  

            คิดว่าในสภาคงจะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขาย  หรือไม่ก็แอบซุกสูท ฟอร์มผู้ทรงเกียรติเข้าไป   ถ้าเป็นจริงตามข่าละก้อ  จะให้ได้  ส.ส. ขี้เมา เข้าสภา  กระทรวงศึกษา น่าจะ มีนโยบายขายเหล้าในโรงเรียนซะเลยดีไหมนี่ (555 อย่าทำนะครับ ไม่มีใครเขาอยากเห็นสภาขี้เมาหรอกครับ)

            อย่างลืมนะครับ  ท่านผู้ทรงเกียรติในสภา เป็นแบบอย่างของคนทั้งประเทศ   โดยเฉพาะเยาวชน  ทุกอิริยาบถของท่านถูกจับตาตลอดเวลา ความดีความชั่วของท่านเหล่านี้ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น   คือ แบบอย่างทั้งสิ้น ต้องกราบขอบพระคุณระบบสภาอันทรงเกียรติในอดีตที่เป็นแบบอย่างให้ผมใช้แก้ไข สถานการณ์ยามคับขันได้  หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ส.ส. สมัยนี้ คงจะไม่เมาแล้วเข้าประชุมสภาจนเป็นข่าวให้อับอายขายหน้ากันนะครับ

[โสภณ เปียสนิท]

• หากให้สภาหมัดเมาเปลี่ยนรัฐธรรมนูญ
• ชาวเราคงได้ตีกันแหลกทั้งประเทศ
• และดังระดับโลกแน่
• เพราะเป็นประเทศแรกที่
• เอาคนเมามาตัดสินใจการจัดทำรัฐธรรมนูญ
• ตลกร้ายแน่