ห่อข้าวน้อย...คล้อยรัก

ครูอ้อยโชคดี  ที่มีคนรอบข้างให้ความสนใจ  ทั้งที่ไม่ได้เรียกร้อง  กับเรียกร้อง  สมาชิกทุกคนตอบสนองความต้องการให้ครูอ้อยเป็นอย่างดี  เพื่อนสนิทมิตรสหายจะเข้าใจและจะใช้คำว่าอิจฉาก็ได้ เพราะครูอ้อยมักจะได้รับดารเอ็นดูและเอาใจจากครอบครัวเป็นอย่างดี....โดยเฉพาะ....พ่อบ้าน   ครูอ้อยเห็นคนอื่นต้องห่อข้าวให้พ่อบ้าน  หรือไม่ก็ มื้อกลางวันต่างคนต่างไปหากินกันเอง....แต่สำหรับครูอ้อย  พ่อบ้านจัดการห่อข้าวให้ครูอ้อยเป็นอย่างดี  ใส่กระเป๋าเก็บความร้อนให้ด้วย 

ในขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้  ครูอ้อยก็กำลังกินข้าวเช้าอยู่  การที่พ่อบ้านห่อข้าวมาให้แบบนี้  ทำให้ครูอ้อยมีเวลาเป็นของตัวเองขึ้นมามากมายเลย  หมายถึง  มีเวลาตรวจการบ้านนักเรียน  มีเวลาได้เขียนบันทึกนี้บ้าง.....โดยไม่ต้องเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร

วันนี้  ครูอ้อยมีกับข้าวคือ  ผักหวานผัดกระเพรา  กับหมูยอจากอุบล และ น้ำพริกตาแดง  ครูอ้อยเห็นห่อข้าวทีไร  ต้องเปิดกินให้หมดทุกที 

แน่นอน  ต้องคิดถึงคนที่ห่อให้เสมอ...

เวลากินข้าว  คนงานเขามากวาด มาถู  มาดูดฝุ่นให้  ต่างพากันพูดว่า...อิจฉา ครูอ้อยจังเลย 

[Boo]

ชื่อบันทึก หวาน หวาน น้ำตาลขึ้นเลยค่ะพี่อ้อย

ว้าว วาว พ่อบ้าน ห่อข้าว ให้ด้วยนะคะ น่ารักจริง

นึกถึง ห่อข้าวน้อย ของคู่รักวัยดึก เวลาไปสวน 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

รักนะ  เด็กโง่

[บุษยมาศ]

นี่แหล่ะค่ะ พี่ครูอ้อย ที่เขาว่าเป็น คู่รัก คู่แท้ คู่ชีวิต คู่ทุกข์ คู่ยากกันจ้า...

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ น้องบุศย์