จดหมายถึงครู l แพ็คกระเป๋าตามครู

๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ วันนี้เป็นวันจันทร์ ความอ่อนล้าทางกายดูจะมีอยู่บ้างกับการทำสิ่งต่างๆในงานศพป้า เป็นงาน ศพที่เรียบง่าย เป็นพิธีทางศาสนาโดยส่วนใหญ่ ผู้มาร่วมงานตั้งใจส่งดวงวิญญาณท่านจริงๆ ป้าเสียกลางคืนวันพุธ เผาวันเสาร์ วันอาทิตย์เก็บกระดูก บ่ายๆญาติไปลอยอังคารแต่หนูขอโอกาสกลับ ได้เรียนรู้ว่า "อย่าประมาท" เสร็จงานป้ารู้สึกว่า มีกำลังใจมามากโขอยู่ค่ะครู ทั้งจากหลวงพระพี่ชาย และป้าเอง จะว่าไปวันนี้แต่เช้ายอมรับว่า สาละวนในการตอบคำถามว่า จะต้องเตรียมอะไรบ้าง หนึ่งละสไลด์ ยอมรับว่ามีความกังวลปรากฏขึ้นว่า จะต้องทำอย่างไร จึงพยายามอ่านๆข้อมูลทั้งจากหนังสือ "เคล็ดไม่ลับคุณอำนวย" บันทึกต่างๆ รวมถึงโดยส่วนใหญ่เป็นของ ศ.วิจารณ์ พานิช และบันทึกของครู อ่านมากๆมานึกย้อนกับตนเอง สุดยอดของ Fa ที่หนูเห็นก็คือ "ครู" ทุกขณะ ครูเป็นผู้คอยอำนวยความสะดวก เปิดโอกาส รับฟังชี้แนะ การดำเนินชีวิตทุกขณะของครู คือวิถีของคุณอำนวยโอเนื้อแท้ ที่ไม่ปรารถนาการเป็นเจ้าของสิ่งใด เพียงเอื้อประโยชน์ให้ผู้คนให้สิ่งต่างๆอย่างที่ครูเอ่ยเสมอๆว่า "เกื้อกูล" คุณลักษณะที่สะท้อนขึ้นมาในใจศิษย์สำหรับนิยามคำว่า "คุณอำนวย". จึงเป็นประโยคที่ได้ยินเสมอๆว่า "พลิ้วไหลดั่งสายน้ำและหนักแน่นดั่งแผ่นดิน" Fa ที่ดีในมุมที่ศิษย์เห็นจึงเป็น ดั่งน้ำและแผ่นดิน น้ำลัดเลาะแทรกซึมไปในทุกที่อย่างมีอิสรภาพ เข้าไปทีละเล็ก ทีละน้อยเมื่อรวมกันมากเข้าก็เป็นแหล่งน้ำใหญ่หล่อเลี้ยงสรรพชีวิต ให้ทั้งความอบอุ่นร่มเย็นและชำระล้าง ส่วนแผ่นดินคือความหนักแน่นกว้างขวาง บทบาทของ Fa จะต้องเผชิญสิ่งต่างๆไม่น้อย กับงานให้กำลังใจและเอื้อประโยชน์ต่อผู้ทด ความสามารถในการทดแรงเสียดทานจึงมีความจำเป็นในคุณสมบัติ หากว่าโดยทักษะคุณอำนวยน่าจะมีอะไรบ้างเบื้องต้น Fa เป็นนักโฆษณา โดยส่วนใหญ่ก็จะมีเทคนิค success story telling อยู่เป็นทุนเดิม ด้วยหัวใจแห่งความเสียสละของการเป็น Fa. ทำให้มีมุมมองเชิงบวก มีทักษะการฟังอย่างเข้าใจ ไม่ตัดสิน ที่สำคัญยังสามารถดึงผู้คนทั้งในองค์กร นอกองค์กร มาเชื่อมโยงกัน จะว่าแบบภาษาทั่วๆไปก็เป็น "นักต่อจิ๊กซอนะคะ"  ได้ทบทวนสรุปกับตนเอง แล้วก็กลับมาแพ็คกระเป๋ารอครู ยืมตังค์พี่ที่ทำงานสำรองจ่ายของที่ซื้อให้ครู ตกลงกับตนเองว่า "จะบริหารจัดการเรื่องเงินใหม่ ยอมกู้เงินเพื่อให้ลื่นคล่องในการดำเนินการสิ่งต่างๆค่ะ" อาทิตย์หน้าน่าจะเรียบร้อย พอครูมาขับรถพาครูแวะทำธุระแล้วก็ออกเดินทาง สวดอิติปิโสอยู่ภายใน แรกๆยังไม่ค่อยนิ่ง สวดไปด้วยกำหนดลมหายใจไปด้วยจึงค่อยรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นค่ะ ได้ฟังเรื่องราวต่างๆที่ครูเล่าให้ฟัง เป็นกำลังใจในการก้าวเดินกับตนเอง อนุโมทนากับความหนักแน่นและการก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆของครู บางเรื่องฟังแล้วก็ปีติน้ำตาคลอค่ะ แล้วก็กลับมาที่ลมหายใจใหม่ พอมาใกล้หนองคาย มีมอร์ไซด์วิ่งตัดหน้า หนูเผลอแตะเบรกกระทันหันระหว่างที่ครูภาวนา รู้สึกวูบกับตนเอง ถึงความพลาดค่ะ แต่ก็บอกตนเองว่า "เริ่มใหม่" พอเข้ามาในเมืองอาการเก่าที่กลัวผิดพลาดกำเริบ ครูให้สติ ระลึกกับตนเองว่า ตั้งสติติ๋ว ครูให้โอกาสแล้ว สุดท้ายเราเปลี่ยนโรงแรมพักด้วยความเมตตาของครูจึงเปิดให้คนละห้อง พอถึงที่พักก็เข้านอนเลยเจ้าค่ะ ว่าด้วยศีลไม่ฆ่าสัตว์แต่ยังเบีนดเยียนครูและผู้คนรอบข้างด้วยการเผลอสติอยู่ค่ะ ไม่ขโมยเงินใคร แต่ก็ยังยืมและเอาเวลางานไปทำสิ่งต่างๆอยู่ค่ะ ไม่แย่วแฟนใคร แต่ว่าด้วยกามมันก็ยังมากอยู่ค่ะ มองหน้าตนเองในกระจกก็ยังเห็นใบหน้าที่ไม่มีสติลอยหน้าลอยตาด้วยราคะบ่อยครั้งค่ะ ไม่โกหกค่ะ แต่ก็ยังพูดถึงเพื่อนร่วมงานลับหลังก็ยังมีบ้างค่ะครู ไม่ดื่มเหล้า แต่ต่สติก็ยังขาดช่วงอยู่เจ้าค่ะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขอให้กำลังใจในการระลึกรู้ด้วยสติ. เพื่อความสุขสงบทางจิตท่ามกลางความวุ่นวายรอบตัวในชีวิตประจำวันที่อยู่นอกการควบคุมของตัวเรานะคะ

[ทิมดาบ]

มาส่งกำลังใจให้นะครับ