วันนี้ในห้องแล็บเราพูดถึงคนป่วยกัน เราเริ่มจะได้ยินว่ามีคนจากโลกไปก่อนวัยอันควรด้วยโรคมะเร็งบ่อยๆช่วงนี้ แล้วเราก็คุยกันถึงเรื่อง "ใจ" ว่าเป็นเรื่องใหญ่เหลือเกิน ป่วยน้อยก็กลายเป็นมากเมื่อ"ใจ"ไม่ยอมสู้ ในขณะที่ป่วยมากเป็นเรื่องเล็กจิ๋วสำหรับคน"คิดเป็น" หากเกิดกับตัวเรา เราคงต้องตั้งสติให้ดีๆว่าจะเลือกคิดแบบไหนให้เกิดประโยชน์กับตัวเอง
เรื่องกำลังใจเป็นสิ่งที่มีผลมหัศจรรย์กับร่างกายจริงๆ ได้เห็นกับตาตัวเองด้วยก็เมื่อวานนี้เองค่ะ คุณย่าของสามหนุ่มซึ่งท่านอายุ 84 ปีแล้ว ท่านหลอดลมตีบ เสมหะเยอะมากตลอดเวลาจนต้องเจาะคอ เพื่อช่วยให้หายใจสะดวกและดูดเสมหะได้ง่าย และต้องรับอาหารทางสายยางเพราะถ้ากลืนลงคอเมื่อไหร่ก็จะสำลักเป็นอันตราย ช่วงแรกๆที่รับท่านมาจากกรุงเทพนั้น ท่านยังไม่แข็งแรง ทำให้สติรับรู้เรื่องต่างๆยังทำงานไม่เต็มที่ หลานๆลูกๆโทรมาท่านก็รับรู้ บางครั้งก็ดีใจบางทีก็เฉยๆ แต่มาช่วงนี้ท่านแข็งแรงขึ้นมาก ลุกขึ้นมานั่งได้บ้าง ออกกำลังยกแขนยกขาได้บ้าง แต่ก็ไม่นานนัก เมื่อวันเสาร์ที่ท่านมีสติเต็มที่ เราสองคนต่างก็มีงานสำคัญที่ต้องไปจัดการ แวะไปบอกท่าน ท่านก็รับรู้ดีไม่ได้ว่าอะไร แต่ปรากฎว่าไม่นานพี่เลี้ยงก็โทรมาบอกว่า ท่านร้องไห้คิดถึงคุณปู่คู่ชีวิตของท่าน (ซึ่งอยู่ที่ระนอง) กับลูกๆ ร้องไห้มากมายจนพี่เลี้ยงทำอะไรไม่ถูก พวกเราต้องรีบโทรศัพท์ตามให้ทุกคนช่วยกันโทรคุยกับท่าน คุณลูกชายออกเวรเที่ยงคืนก็แวะไปหา เอาคลิปวิดีโอคุณปู่ที่ถ่ายไว้ไปเปิดให้ท่านดู วันอาทิตย์เราก็เอารูปคุณปู่และลูกหลานสมัยเก่าๆมาให้ท่านดู ทุกคนก็โทรมาคุย ท่านคุยกับทุกคนได้รู้เรื่องรู้ราว ถามโน่นนี่เหมือนสมัยก่อนเลย
แล้วสิ่งมหัศจรรย์ของกำลังใจก็บังเกิดค่ะ ท่านลุกขึ้นนั่ง แถมยังขอลุกยืนตั้งสองสามรอบ โดยเอาท่อให้ออกซิเจนออก หายใจได้เอง พี่เลี้ยงวัดออกซิเจนให้ตลอดก็อยู่ในเกณฑ์ที่อยู่ได้เป็นเวลาตั้งครึ่งชั่วโมง เปิดเพลงจีนที่ท่านชอบให้ฟังก็เอามือถือพัดวาดตามจังหวะเพลง พอเหนื่อยขึ้นเตียงก็นอนวาดพัดได้ต่อ
นี่เอง...เป็นเพราะ...กำลังใจแท้ๆเลย เพิ่มพลังกายให้ได้อย่างมหาศาล
ผลก็คือวันนี้...หลับสนิทยาว...ท่าทางสบายใจ...
อึม ...ชีวิตมนุษย์ ..เป็นทุกข์จริง-จริง ทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่และขณะจะจากไป...ขอเป็นกำลังใจนะครับ..
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้เข้าใจ
ที่เคยได้ยินมาว่า
"Palliative care is not hopeless - it is indeed giving hope"
เป็นอย่างนี้นี่เองคะ
ดีจัง...ได้ข้อคิด เพื่อการขยายผลแล้วค่ะ
วันนี้มีงานรวมญาติ เพิ่งเก็บภาพญาติพี่น้องไว้มากมาย คุณยายแช่มชื่นมีความสุขมาก
พอลูกหลานทยอยกลับ คุณยายกระวนกระวาย ใจไม่ค่อยดี
จะลองทำเป็นคลิปภาพลูกหลาน...ประกอบเพลงพื้นบ้านที่ท่านชอบ ไว้เปิดให้ท่านดู เล่าความหลังประกอบบ้าง น่าจะช่วยให้ท่านมีความสุขแบบมีชีวิตชีวา สลับกับหลวงพ่อซีดี ที่ช่วยให่ท่านสงบ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณพี่ใหญ่ มากๆนะคะที่คอยให้กำลังใจกันด้วยภาพแสนสวยเสมอๆ
กราบนมัสการ Phra Anuwat ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจค่ะ วันนี้เอาของที่จะใส่บาตรพรุ่งนี้เช้าไปให้คุณแม่ท่านจบอธิษฐาน ท่านนั่งพึมพัมอยู่ครู่ใหญ่ๆ สีหน้าอิ่มเอิบ ช่วงนี้เปิดเพลงสวดมนตร์ภาคภาษาจีนให้ท่านฟังด้วยค่ะ
คุณหมอ คะ ผู้ป่วยที่ญาติเยอะๆนี่ กำลังใจต้องมาจากหลายๆทางเสียด้วยนะคะ เราสองคนพยายามไปคุยไปดูแลให้ท่านเห็นทุกวัน บอกท่านเสมอๆว่าทุกคนคิดถึงส่งข่าวมา แต่ก็ยังไม่เท่ากับที่ท่านได้เห็นได้ยินด้วยตัวเอง ตอนนี้ถึงขนาดบอกหลานว่าให้บินมาหา หลานบอกว่า ไว้เสาร์อาทิตย์จะจองตั๋วมาหา ท่านบอกว่าก็วันนี้ไงวันอาทิตย์ ทำไมยังไม่มา เล่นเอาหลานอึ้ง...ไปเลย ต้องบอกว่าให้วางแผนล่วงหน้าก่อนนะจ๊า... ถามว่าท่านรู้ได้ไงว่าวันนี้วันอาทิตย์ ท่านก็ชี้ทีวีที่เปิดข่าวอยู่ เรียกว่าสติสัมปชัญญะกลับมาครบถ้วน แม้ร่างกายโดยทั่วไปจะไม่ดูแข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน
คุณ Tawandin คะ ตามอ่านอนุทินรายงานการดูแลคุณแม่ด้วยความชื่นชมอยู่ค่ะ เราหัวอกอันเดียวกันเลย แต่พี่โอ๋ยังไม่สามารถดูแลได้เต็มที่เท่า ดีใจที่ได้ไอเดียไปเพิ่มกำลังใจให้ท่าน เห็นได้ชัดว่าท่านมีความสุขกับการได้เห็นรูปลูกหลานจริงๆค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ
แวะมาเอากำลังใจค่ะ
เรียนคุณหมอ
กำลังใจของคนเราสำคัญที่สุดครับ