ช่วงบ่ายของวันที่ 1 ก.ย. 49 ณ เวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ชุมชนนักปฏิบัติ R2R เราได้ช่วยกันสกัดความรู้เพิ่มเติมจากภาคเช้าในประเด็นดังนี้คือ
- งบประมาณสำคัญมากน้อยเพียงใด
- ไม่รู้ระเบียบวิธีวิจัยจะทำอย่างไร
- ต้องเขียนรายงานการวิจัยหรือไม่
- ไม่มีเวลาแม้จะอยากทำวิจัย ต้องทำอย่างไร
- ทำอย่างไรให้ต่อเนื่องยั่งยืน
ซึ่งกลุ่ม ลปรร.ช่วงนี้คละกัน โดยในกลุ่มมีครบกันทั้งคุณเอื้อ คุณอำนวย และคุณกิจของทีม R2R กลุ่มที่ดิฉันไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยนั้น มีมุมมองต่อเรื่องงบประมาณที่แตกต่างกันไป เช่น รพ.ศิริราช เล่าให้ฟังว่างบประมาณที่ใช้มีทั้งงบในระบบและงบนอกระบบ แต่บางครั้งผู้วิจัยก็ใช้งบส่วนตัว ใช้งบบริจาคของ word ท่าน ผอ.โรงพยาบาลศรีสังวาลย์ จ.แม่ฮ่องสอน ท่านเล่าถึงประเด็นนี้ว่าพยายามใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้คุ้ม และจัดทำแผนการใช้งบประมาณ อาจเป็นแผนประจำปี หรือทำเป็นงบกลางรองรับ หรือผนวกเข้าไปในงบของงานพัฒนาบุคลากร
สำหรับทางสถานบันสุขภาพเด็กฯ มองว่าการทำ R2R นี้สามารถใช้งบรวมไปกับงบสำนักงานได้เลย และใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในสำนักเงินได้ เช่น กระดาษ วัสดุสำนักงาน หรือหากต้องใช้งบที่เป็นตัวเงินก็น่าจะเป็นในเรื่องค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับจัดทำเล่ม ค่าทบทวนวรรณกรรม หรือค่าพิมพ์เอกสาร เป็นต้น
แต่สิ่งหนึ่งที่ทางกลุ่มได้ข้อสรุป จากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องงบประมาณนั้น คือ มองว่างบประมาณไม่ได้เป็นอุปสรรคของการทำ R2R เพราะส่วนใหญ่คนที่มาทำนี้มักมาทำด้วยใจ หรือหากว่าจำเป็นต้องมีงบก็น่าจะทำแผนรองรับไว้ด้วย หรือมีโครงการรองรับ และจริงๆ แล้วการทำ R2R เป็นการพัฒนางานประจำที่ต้องทำอยู่แล้วโดยนำกระบวนการวิจัยมาใช้ในการดำเนินกระบวนการนั้นไม่จำเป็นต้องกระตุ้นด้วยตัวเงินหรือทุ่มเงินมากมายในการเริ่มทำ ...
คุณปภังกร...
รวดเร็วมากเลยคะ...
เหมือนเป็นข้อสรุปให้สำหรับบันทึกนี้เลยคะ...
นี่แหละคะ...ท่าน อ.หมอลัดดา แห่งสถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติ...ท่านก็สรุปไว้ทำนองนี้แหละคะ...
ขอบคุณนะคะที่มาต่อยอดให้...เสมอ