(รูปนี้เป็นรูปผมกับแม่ครับ ตอนนั้นเราไปเที่ยวทะเล "หัวหิน" กันครับ เป็นรอยยิ้มแห่งความสุขจาก "แม่" ผู้ที่รักลูกอย่างบริสุทธิ์และประเสริฐที่สุดครับ)
"รอยยิ้มของแม่ ผู้ให้ที่ประเสริฐที่สุด"
(รูปรอยยิ้มแห่งการทำความดีครับ เป็นรูปของลุงคนหนึ่งที่กระโดดลงไปจากเรือแพที่ผมนั่นอยู่ ตอนนั้นลุงไปคนพาย ลุงกระโดดลงไปเพื่อเก็บขยะในน้ำครับ ลุงทำความดีมาก ๆ เลยครับ ลุงบอกว่า สายน้ำคือชีวิตครับ ติดตามได้จากบันทึก)
"รอยยิ้มแห่งการทำความดี"
(รูปรอยยิ้มของนักศึกษา (ขวา) น.ส.ธิดารัตน์ ตอนนั้นผมพานักศึกษาเป็นทำงานวิจัยกับชุมชนครับ เรื่องการเสริมสร้างเศรษฐกิจชุมชนครับ เป็นรอยยิ้มที่เกิดมาจากความสุขในการทำงาน การทำวิจัยครั้งนั้นเรามีงบกันไม่กี่พันบาทครับ กับงานวิจัยนานสี่เดือน คนร่วม 80 คน พวกเราทุก ๆ คนมีความสุขกันมาก ๆครับ)
"รอยยิ้มจากการทำงานแบบบริสุทธิ์ใจมิได้หวังสิ่งใดตอบแทน"
(รอยยิ้มของนักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ ม.ราชภัฏอุตรดิตถ์ ที่เข้าร่วมขบวนแห่เทียนพรรษา)
"รอยยิ้มแห่งความอิ่มบุญ"
(รอยยิ้มของเด็ก ๆ อันบริสุทธิ์ จากการที่ได้เข้าไปทำงานวิจัยกับชุมชน เรื่อง การเสริมสร้างการบริหารจัดการที่ดีของกองทุนหมู่บ้านฯ ครับ รูปนี้ถ่ายที่บ้านไร่ห้วยพี้ อำเภอทองแสนขัน จังหวัดอุตรดิตถ์ครับ)
"รอยยิ้มอันใสซื่อและบริสุทธิ์"
(รอยยิ้มของนักศึกษาที่ได้เข้าไปทำงานร่วมกันชุมชน ในวันเก็บข้อมูลชุมชน ที่บ้านท่าสัก อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ครับ)
"รอยยิ้มแห่งมวลมิตรสหาย"
(รอยยิ้มของอาจารย์กระดิ่ง และเด็ก ๆ ที่ร่วมร้องเพลงกันในงานประกวดเจดีย์ทราย จังหวัดอุตรดิตถ์ครับ)
"รอยยิ้มแห่งความสามัคคี"
(รอยยิ้มของพี่จำรอง ศรีระวงษา และคู่ชีวิต ที่กู้เงินฯ กองทุนหมู่บ้าน ไปลงทุนเลี้ยงหมูจนประสบความสำเร็จ ถ่ายไว้ในกิจกรรมถอดบทเรียนผู้กู้ที่ประสบความสำเร็จ ในโครงการวิจัยกองทุนหมู่บ้าน อำเภอท่าสัก จังหวัดอุตรดิตถ์ครับ)
"รอยยิ้มจากการประสบความสำเร็จในการทำงาน"
(รอยยิ้มของพี่คนหนึ่งที่ทำหน้าที่ในการถือไม้เพื่อดันสายไฟฟ้า ในงานประเพณีอันยิ่งใหญ่ของจังหวัดอุตรดิตถ์ "แห่เทียนพรรษา"
รอยยิ้มแห่งความสุขในการทำหน้าที่เล็ก ๆ ให้กับต้นเทียนใหญ่ ๆ เพราะถ้าไม่มีพี่เค้า ต้นเทียนก็ผ่านไปตามถนนไม่ได้ครับ)
"รอยยิ้มจากการได้เติมเต็มและสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่และสวยงาม"
(รอยยิ้มของพี่ประนอม และสมาชิกกลุ่มทอผ้าอำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ เกิดขึ้นในการจัดกิจกรรมเวทีชุมชน ของสำนักงานสหกรณ์จังหวัดอุตรดิตถ์ ซึ่งในขณะนั้นผมได้ร่วมเข้าไปเป็นที่ปรึกษาในการจัดการความรู้แบบมีส่วนร่วมครับ)
"รอยยิ้มจากความทุ่มเทและเสียสละเพื่อสมาชิก"
(รอยยิ้มของนักศึกษาและอาจารย์ภาศิริ อ.เพลิน ที่เข้าร่วมทำกิจกรรมเก็บข้อมูลชุมชน ในโครงการวิจัยเสริมสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านท่าสักครับ)
"รอยยิ้มของครูและศิษย์"
(รอยยิ้มของอาจารย์ศิริกาญจน์ อาจารย์วริศรา และนักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ ที่ร่วมกันออกช่วยเหลือผู้ประสบน้ำท่วมที่บ้านหัวดง อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์)
"รอยยิ้มของผู้ให้"
(รอยยิ้มของเด็ก ๆ ที่ชนะเลิศในการประกวดเจดีย์ทรายจังหวัดอุตรดิตถ์)
"รอยยิ้มแห่งความสำเร็จ"
เพลง "อย่ายอมแพ้"
ศิลปิน อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์ GMM grammy
บันทึกนี้ ได้เก็บรวบรวม "รอยยิ้ม"
เพื่อให้ "ยิ้ม" เป็นสิ่งที่ช่วยให้เราลุกได้เมื่อล้ม
ก็เพราะ "ยิ้ม" ช่วยให้เรา "สู้" ได้สู้กับสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาเพื่อกระทบเรา
ล้มแล้วยิ้ม ยิ้มแล้วลุก การลุกก็เต็มไปด้วยความสุข
"ยิ้มที่ใจ" ใจสุข "ใจจึงยิ้ม"
สถานการณ์ต่างมีขึ้นพิสูจน์วีรบุรุษฉันใด
ความสิ้นหวังและท้อแท้ต่อการทำความดี ก็มีขึ้นเพื่อพิสูจน์ความเข้มแข็งของวีรสตรีฉันนั้น
อย่ายอมแพ้ : หากแม้มีศรัทธา
ศรัทในตนเอง ศรัทธาต่อการทำความดี
สู้ ๆ ต่อไปนะครับป้าบวม ท่าน moomi และทุก ๆ ท่านที่กำลังหมดแรง หวั่นไหว และท้อแพ้
ขอเพียงแค่ยิ้ม และอย่ายอมแพ้ที่จะยิ้ม
ยิ้มเท่านั้นที่จะทำให้เราสู้ได้อย่างมีความสุข
ขอพลังแห่งรอยยิ้มสถิตกับทุกท่าน
เพื่อต่อสู้สร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามตลอดไปครับ
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
ยิ้มให้ตน...เป็นอันดับแรก(มาแก้ไขคำผิดคะ)...
เจอปัญหาอะไร...ก็ไม่หวั่นไหวคะ...
สร้างพลังใจ
พลังความคิดเชิงบวก...
ให้เกิดขึ้นแก่"ตน"...เสมอ
*^__^*
กะปุ๋ม
คือ....ไม่รู้จะบอกว่ายังไงดี เล่นเอาอึ้ง..ไปเลย มองไม่เห็นแป้นพิมพ์แล้ว เพราะตามันพร่าไปหมด ไม่รู้น้ำตามันมาจากไหนนักหนา
ขอบคุณ และ ขอบคุณ สำหรับกำลังใจก้อนใหญ่มากๆ มากจนรู้สึกว่ามันล้นหัวใจ มากจนพูดไม่ออก ได้แต่นั่งน้ำตาไหล
ซาบซึ้งและประทับใจมากๆ
อาจารย์จอห์น ก็เหมือนกัน สู้ๆ สัญญาว่าmoomiกะป้าบวมจะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
วันเวลา
วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนไป
สุขสดใสไม่เคยเดินตาม
วันเวลาหมุนเปลี่ยนโมงยาม
ต่างทับโถมแต่ความทุกข์ทน
ในเวลาเหงาเปลี่ยวกมล
เอาความฝันของฉันต่อเติม
บางเวลาได้มาช่วยเสริม
สานเป็นความสดใส
ไม่มากมายให้แค่มี
มีความหวังเป็นทางสร้างธรรม
มีความช้ำเป็นกำลังใจ
เอาความจริงที่แตกสลาย
ใส่เบ้าหลอมรวมเป็นพลัง
เอาความเลวที่เกราะเกรอะกรัง
กลั่นมันทิ้งกลิ้งเป็นตะกอน
เอาน้ำตาที่เคยเปียกที่เคยหมอน
ไปราดรดร่างคนรุ่มร้อนให้ชุ่มเย็น
ให้ชุ่มเย็นไม่ย้ำยี
ฝันนั้นล่องลอย ดุจหิ่งห้อยแสงริบหรี่
ฝันนั้นยังมี สิ่งสดใสในคืนเดือนดับ
รอตะวันรุ่งราง จะลาลับไม่รบกวน
ยามคุณร้าวรัญจวน ก็จะหวนแสงหิ่งห้อย
ลอยเรืองรองในคืนข้างแรม
................................
ยามคุณร้าวรัญจวนก็จะหวนแสงหิ่งห้อย
ลอยเรืองรองในคืนข้างแรม
nutim