หลักปฏิบัติในการมีชีวิตเย็น
หลักปฏิบัติในการมีชีวิตเย็น
หลวงพ่อพุทธทาส ทรงสอนเรื่อง ชีวิตเย็น ว่า ระดับความเย็นมีทั้งศีลธรรมและปรมัตถ์ ดังนั้น คำว่า เย็น ในภาษาไทยธรรมดาสามัญที่เป็นภาษาคน มันก็อย่างหนึ่ง ภาษาบาลีที่เป็นภาษาธรรมมันอีกอย่างหนึ่ง
ในภาษาไทย คำว่าเย็น คือสบายอยู่ใต้ร่มไม้ มีลมพัด มันเย็นสบาย ความเย็น เป็นสิ่งที่ปรารถนาของผู้ที่ได้รับความร้อน สรุปคือ เมื่อเกิดมีความเย็น ความร้อนก็ตาย ถ้าเกิดมีความร้อน ความเย็นก็ตาย ดังนั้น ความเย็นจึงเป็นสิ่งกำกวม ไม่แน่นอน
คนเราถ้าใจเย็น ก็เสียเหลือเกิน ถ้าเย็นจนไม่รู้ทำอะไร ถ้าใจเย็นไม่โกรธง่าย มันก็ดี
ในภาบาลี คำว่าเย็น มันมีอยู่หลายระดับ ระดับชาวบ้าน มันอยู่เย็นสบาย เย็นอกเย็นใจ เรียกว่า นิพพุตะ ถ้าสูงสุด เรียกว่า นิพพาน
ความเย็นอกเย็นใจพอให้สังเกตและอานิสงส์ศีลว่า "สีเลน นิพพุติง ยันติ แปลว่า เย็น แต่ไม่ถึงนิพพานคือ เย็นแบบชาวบ้านต้องการ ถ้าในระดับปรมัตถธรรม หมายถึง เย็น ที่หมดกิเลสโดยสิ้นเชิง เย็นอย่างนี้ไม่เรียกว่า เย็นแบบ นิพพุติง
ความเย็นในส่วนจติใจ ในส่วนลึกของจิตใจ นี่ความหมายของคำว่าเย็น ๆ ในทางศีลธรรมในทางปรมัตถธรรมชั้นสูงสุด การเย็นขั้นสูงสุด เป็นเรื่องจิตใจ ทางวิญญาณ ซึ่งคนธรรมดาจะไม่ชอบ ไม่ต้องการก็ได้ มันเย็นจนเรียกว่า ชาวบ้านไม่ต้องการ คนที่มีกิเลสไม่ต้องการเย็น เป็นเย็นอย่างนิพพาน
นิพพาน คือ ไม่มีอะไรปรุงแต่ง มีความสะอาด มีความสว่าง มีความสงบถึงที่สุด คนก็ว่าจืดชืดเกินไปหรือว่าไม่รู้จักรัก ไม่รัก ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่กลัว ไม่ตื่นเต้นต่ออะไร ไม่วิตกกังวลอาลัยอาวรณ์อะไร ไม่อิจฉาริษยาใคร ไม่ดูหมิ่นใคร ไม่ยกตนข่มท่าน ไม่หวง ไม่หึง ไม่อะไรไปเสียทุกอย่าง คนธรรมดาก็ว่าจะมากเกินไป
จากหนังสือหลักการพัมนาชีวิตไปบนเส้นทางแห่งโพธิ ของหลวงพ่อพุทธทาส
ความคิดเห็น ทุกวันนี้ จะไม่ให้คิดริษยาไม่มีจะเกิดได้ ทุกชนชั้นในชาติไทย ก็ว่าได้กะมัง ในทศวรรษนี้ เพราะยังไม่เป็นผู้สิ้นกิเลส คือความอยากได้อยากมีอยากเป็น แต่ มีบ้างผู้ที่ "ละได้บ้าง ทำให้เบาบ้าง ทำได้รู้เท่าทันบ้าง เป็นต้น ..........เราท่านทั้งหลายควรพยายามทำให้เบาบาง.....สาธุ.......
ความเห็น (2)
แวะมานมัสการนะครับ
