เมื่อฉันแก่ลง


ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทาง...

 

ที่เคยเป็น.....

ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด

 

ตัวเองตอนฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า....

ขอให้คิดถึงตอนแรกๆที่ฉันใช้มือสอนเธอทำทุกอย่าง

 

 ตอนฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ....

ขอให้อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย

 

 ตอนฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้อย่าตำหนิฉันเลยนะ......

ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆฉันต้องทั้งออดทั้งปลอบเพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม

 

 ตอนฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆอย่าหัวเราะเยาะฉัน.....

จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม “ทำไมทำไม”ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม

 

 ตอนฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว .....

ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉันเหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ

 

 หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่....

 ให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉันแล้วกำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก....

ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน ฉันก็พอใจแล้ว

 

 ตอนเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ.....

 ขอให้เข้าใจฉัน สนับสนุนฉันให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่ๆ

 

 ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต .......

ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางให้ความรักและอดทนต่อฉัน

 

 ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจในรอยยิ้มของฉันมีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉันที่มีให้กับเธอ…...

 



 บทความนี้  ครูใจดีอ่านเจอในนิตยสารประกันภัย  ซึ่งนำมาจาก จากนิตยสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโกฉบับเดือนพฤศจิกายน  2004 ขณะที่นั่งรอพนักงานตรวจสภาพรถยนต์ เป็นบทความที่น่าคิดมากๆ  เลย นำมาฝากทุกท่่านค่ะ...**

 

บันทึกโดย....ครูใจดี

คำสำคัญ (Tags): #เมือฉันแก่ลง
หมายเลขบันทึก: 477879เขียนเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2012 10:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 สิงหาคม 2017 11:02 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

สวัสดีครับพี่ครูใจดี

คิดถึงมากครับ

ผมขอพี่ครูก็แล้วกัน...

ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทาง...

เป็นกำลังใจให้นะครับ

สวัสดีค่ะน้องหมอ Ico48

* สบายดีนะคะ  คิดถึงเช่นกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

..ในความเป็นจริง คนแก่ต้องค่อยปล่อยวาง..ฝึกจิตให้ผ่องใสไร้กังวล..ปล่อยคนหนุ่มสาวไปตามวิถีของเขา..พี่ใหญ่คิดเช่นนี้อยู่เสมอค่ะน้องครู..

...... เรามาเดี่ยวไปเดี่ยวอย่าเปลี่ยวใจ..ยึดพุทโธให้มั่นสำคัญเอย..

 

  

 

ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ของพี่ใหญ่ค่ะ

 

เมื่อฉันแก่ลง..ฉันจะได้อยู่เคียงข้างตาแก่คนนั้นไหม...และตาแก่คนนั้นจะอยู่เป็นเพื่อนฉันไหม...

สวัสดีค่ะIco64...เมื่อฉันแก่...ฉันคงจะต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้มากขึ้น...จัดบ้านให้เหมาะกับการเดิน นอน นั่ง สบายๆ...จะบอกกับทุกคนว่าถ้าฉันเจ็บป่วยหนักห้ามพาไปโรงพยาบาล...ให้ฉันนอนตายอยู่ที่บ้าน...เมื่อตายแล้วใครที่ฉันยกเงินให้มากที่สุด...จัดการทุกอย่างให้ด้วย...แต่ฉันจะถามก่อนว่ากลัวไหม...ทำได้ไหม...

สวัสดีครับ

              ถ้าเราปล่อยวางความเป็นธรรมชาติที่กำลังบั่นทอนอายุไขของเราว่าเรากำลังร่วงโรย  ปล่อยให้หลุดหายไปจากการคิดว่าเราต้องโดดเดี่ยวในการเดินทางในบั้นปลายของชีวิต  ความแก่ของเราก็จะถูกลืมไป  คิดถึงแต่เดี๋ยวนี้  บัดนี้เราทำอะไร   ทำให้ตัวเองหรือคนอื่นเดือดร้อนหริอไม่   ถ้ามองเห็นการกระทำให้คนรอบข้างมีแต่ความสุข   แน่นอนจะมีผู้เคียงข้างเราไปจนสุดปลายทางโดยไม่ต้องกังวล

พี่สาวใจดีค่ะ

เมื่อเราแก่ลง หัวใจก็จะยังคงสดใส เพราะเราเปี่ยมด้วย ความรัก แวดล้อม

เชื่อมั่น กันและกัน ส่งกำลังใจ เสมอ เช่นเคย นะคะ

ขอบคุณมากครับ ที่นำเรื่องเล่าดีๆมาฝาก ครับ

ขอบคุณ อ.ต้อมครับ

ที่ส่ง http://www.gotoknow.org/blogs/posts/477879?refresh_cache=true

มาให้อ่านครับ

ขอบคุณ ครูใจดีครับ ที่นำบทความที่อ่านแล้ว มีความสุขนำมาดำเนินชีวิตตัวเอง

ให้พ้นจากบ่วงกรรมได้ (ถ้าไม่ปฏิเสขความจริง)

และขออนุญาตสมัครเป็นศิษย์ด้วยคนหนึ่งนะครับ

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องเล่าดีๆ ขอบคุณอ.ต้อม..ด้วยค่ะที่ส่งข้อมูลให้ได้อ่าน..

สวัสดีคะ พี่ครูใจดี

สะดุดใจกับหัวเรื่อง ... สงสัยจะแก่ลงจริง ๆ อิอิ

ขอบคุณสำหรับ มุมมองความคิดที่ดีมาก แวะมาทักทายด้วย คิดถึงๆค้า

อื้อ..ปาดน้ำตาไปสามรอบ กว่าจะอ่านจบ

ขอบคุณมากค่ะครู

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ ดีใจมากๆ ค่ะ แม้ว่าไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยเหมือนก่อน
แต่คิดถึงบ้านหลังนี้ มีความทรงจำดีๆ ที่นี่
จะรักโกทูโนร์ ตลอดไปค่ะ

สวัสดีครับครูใจดีIco48

นี่คือสิ่งที่เราทุกคนต้องใคร่ครวญ ให้เข้าใจ กับธรรมชาติ ที่ต้องประสพด้วยความไม่ประมาท...สาธุ ๆๆ

เมื่อแก่ลงก็รอวันนั้นใครคนหนึ่งที่รอมา 25 ปี จะกลับมาจูงมือไปวัดด้วยกัน แค่นี้ที่รอทั้งชีวิต

ยามนี้แก่ตัวลงแล้ว ไม่ถวิลหาอดีต

ขอเพียงได้ระลึกรู้ลมหายใจตัวเอง และให้จิตนำพากายนี้ปฏิบัติกรรมดี

ขอบคุณและเป็นขอกำลังใจให้ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท