“ชีวิตที่มีค่า ไม่ใช่ชีวิตที่ร่ำรวย มีเกียรติ หรือเพื่ออายุยืน แต่ชีวิตที่มีค่าคือชีวิตที่ตัวเราเป็นคนมีคุณค่า และทำให้ชีวิตคนอื่นมีค่า”
คุณค่าของคนอยู่ที่ใด คงเป็นคำถามที่คาใจอยู่หลายต่อหลายคน เพราะสิ่งนี้ทำให้มีทั้งคนทุกข์และสุขไปพร้อมๆกัน
แท้ที่จริงแล้ว... เราไม่ควรมองว่าเรามีค่าขนาดไหน ให้คนอื่นมาสนใจ แต่ควรมองว่าเรามีค่าขนาดไหน ที่จะให้คนอื่นมีสุข....
-
นักการเมืองอาจมองค่าของคนที่คนของใคร
-
คนมีชาติตระกูลอาจมองค่าของคนที่ชื่อเสียง ความมีหน้าตาในสังคม
-
ข้าราชการอาจให้ค่าของคนที่ยศและบรรดาศักดิ์
-
นักธุรกิจอาจให้ค่าของคนที่ฐานะเงินทอง
-
นักแสดงอาจให้ค่าของคนที่รูปร่างหน้าตา , การสร้างภาพ
-
คนที่เป็นหัวหน้าอาจให้ค่าของคนที่การทำตามคำสั่งจนเป็นที่พอใจ
-
ศิลปินอาจให้ค่าของคนที่คุณค่าภายในจากสุนทรียภาพ
-
คุณครูอาจให้ค่าของคนที่ความเป็นคน
-
นักวิชาการอาจให้ค่าของคนที่ความมีเหตุมีผล , การใช้ตรรกะ
-
นักจิตวิทยาอาจให้ค่าของคนที่อารมณ์และจิตใจ
-
คุณหมออาจให้ค่าของคนที่สุขภาพร่างกาย
-
นักกีฬาอาจให้ค่าของคนที่ความสามารถในทักษะ
-
นักดนตรีอาจให้ค่าของคนที่ความสามารถในสุนทรียภาพทางดนตรี
- นักปรัชญาอาจให้ค่าของคนที่ความเป็นจริงในตัวตน
อ้างอิงจาก นายธนากรณ์ ใจสมานมิตร