ทัวร์อีสาน..เยี่ยมหมู่บ้านเสื้อแดง
ช่วงวันเสาว์อาทิตย์ ๒๙-๓๐ มค. ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ผมขับรถเที่ยวตระเวนหาของเก่าไปในเส้นทาง โคราช ขอนแก่น อุดร สกล กาฬสินธ์ สารคาม โคราช .... ดินแดนใจกลางอีสานบ้านเฮา ผมขับไปตามถนนเล็กๆ ลดเลี้ยวเลื้อยไปเรื่อย
ได้พบ “หมู่บ้านเสื้อแดง” หลายหมู่ ...บางบ้านติดแต่ธงแดง แต่บางบ้านก็โจ่งแจ้งกว่านั้น โดยมีป้ายติดประกาศเลยว่า “หมู่บ้านเสื้อแดง” พร้อมรูปผู้นำยิ้มหราชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์เฉพาะตน (อดีตอำมาตย์ใหญ่แห่งสยามประเทศที่เมื่อปี ๒๕๔๓ เคยลงทุนมหาศาลพิมพ์รูปโปสเตอร์ตนเองแต่งชุดอำมาตย์ใหญ่เต็มยศไปติดไว้ทั่วประเทศ โดยไม่แจ้งมูลเหตุว่าทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร)
บางหมู่บ้านไม่ติดธงอะไร แต่บางหมู่บ้านก็ติดธงเหลืองระนาว โดยมีตราสัญลักษณ์ ภปร. ติดอยู่กลางธงด้วย ไม่ทราบเป็นเพียงความบังเอิญหรือประสงค์ต้องการสื่ออะไรให้มันดูค้านกัน
ผมไปถึง “หมู่บ้านพังโคน” (ที่วันนี้กลายเป็นอำเภอใหญ่ มีไก่ย่างขายระนาว) ไปสั่งไก่ย่างกินที่แผงริมทาง สั่งเสร็จแล้วจึงได้เห็นป้ายติดไว้ว่า “ไก่ย่างป้า...” “ไก่ย่างเสื้อแดง นปช.” ...ฮ่วย ถ้าเห็นเสียก่อนคงไม่ซื้อกินหรอก เพราะไม่อยากมีส่วนในการนี้
จากนั้นขับเลี้ยวขวาไปอ. วาริชภูมิ เห็นป้าย “อนุสรณ์สถาน จิตร ภูมิศักดิ์” เลยต้องเลี้ยวเข้าไปเยี่ยมสักหน่อย ปรากฏว่ามีผมไปอยู่รายเดียว เลยเอาไก่ปิ้งนปช.ไปกินกะส้มตำ ริมตำแหน่งที่ท่านจิตร (เสื้อแดงตัวจริง) ถูกยิงตาย
กินอยู่ประมาณ ๑ ชม. ก็ไม่มีใครมาคารวะ อีกทั้งสถานที่ก็ทรุดโทรมมาก ห้องน้ำก็ไม่มีน้ำ สภาพทั่วไปเหมือนกะว่า ไม่มีคนมาเที่ยวชมเลย แต่คงมีคนทำความสะอาดเดือนละครั้ง
ผมเสียดาย จิตร มาก ผมว่าเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาด และกล้าหาญ (โดยเฉพาะกล้าหาญนี้ยกนิ้วให้) แต่ผมวิจารณ์ว่าจิตรมีอคติครอบงำจิตใจมากเกินไป ทำให้ตีความอะไรผิดพลาดไปได้โข โดยเฉพาะประเด็น “ศักดินา” ผมจึงได้เขียนบทความโต้จิตไว้ ซึ่งก็ถูกพวกแดงจ๋า ด่าทอหยาบคายกลับมา
ถึงอย่างไร จิตรก็เป็นนักอุดมคติ “เสื้อแดง” ที่จริงใจ ไม่มีวาระซ่อนเร้น นอกเสียจากอยากเห็นความเท่าเทียมกันของสังคมอย่างแท้จริง แต่เขาไม่มีเวทีแสดงออก เลยต้องเข้าป่าจับปืนต่อสู้กับอำนาจรัฐ
แต่วันนี้อนิจจา เห็นพฤติกรรมแกนนำเสื้อแดงที่มาหลอกคนจนๆบ้านนอกคอกนา ที่ด้อยข้อมูล เอาเงินน้อยนิดมาล่อ เพื่อใช้เป็นฐานบันไดให้ตนเหยียบหัวปีนป่ายไปสู่ความร่ำรวย ฟุ้งเฟ้อ แล้ว ให้รู้สึกสะอึดสะเอียนยิ่งนัก
วันนี้แม้เราจะเห็นต่างกัน แต่ขอคารวะดวงวิญญาณของ จิตร ภูมิศักดิ์ ที่ใช้ชีวิตอย่างสมถะในป่าเขา จนถูกปลิดชีวิตอย่างแสนน่าสงสาร กลางป่าใหญ่ที่อ้างว้าง
จาก จิตร ภูมิศักดิ์ ถึง แกนนำเสื้อแดงวันนี้ ...จากของจริง ถึงของ เก๊ ....อยากเห็นจริงว่า คนพวกหลังนี้พอตายแล้ว จะมีใครมีกะใจเลี้ยวรถเข้าไปกินไก่ย่างหน้าอนุสรณ์สถานของพวกเขาบ้างไหม
...คนถางทาง (๓๐ มกราคม ๒๕๕๕)
ความเห็น (6)
หัวขบวนกลายเป็นอำมาตย์ไปแล้ว
ตอนประกาศทรัพย์สิน มีทรัพย์ 21 ล้าน (เท่าที่ประกาศ)
แม่โว้ย พวกไพร่ ระดับหัวหน้านะนี่
ขอยืมเสื้อไพร่กับสีแดงให้สักตัวซิครับ
อยากได้เงินครับบบบ
ขำ ตรงอาจารย์สั่งไก่ย่างกิน พอรู้ว่าเป็นของ นปช.ก็ไม่อยากกิน ทีแรกคิดว่าจะเอาไปทิ้ง
ดันเอาไปนั่งกินที่อนุสรณ์ จิตร อีก อ่ะ ขำมากๆ หากวิญญาณจิตรรู้ คงจะ.................
ตกลงแล้ว อาจารย์ ได้ของเก่า ปะ
ไม่อยากจินตนาการว่า เหตุการณ์ต่อไป จะเป็นอย่างไรเลยคะ ...
Somnuke Duangngam
คราวหน้าถ้าไปอีก แนะนำว่าหาไก่ย่างเสื้อเหลืองไปกินกับส้มตำเสื้อแดงลองดูบ้าง รสชาติจะเป็นยังไงช่วยรายงานด้วย
ท่านโสภณครับ วันนี้แกนนำเสื้อแดง มีเงินใบแดงๆ เต็มกระเป๋า ฮา
คุณ nop ครับ ได้ของเก่า แต่ถูกตัดหน้าของดีๆ ไปด้วยคนใส่กางเกงแดง (ไม่ใช่เสื้อนะ) ได้จากบ้านเชียงครับ เก่าระดับ 5000 ปี
คุณ Somnuke ครับ ..ไก่ย่างเหลืองราชดำเนินกินกะส้มตำปูแดงปลาร้าเค็มๆ ก็คงพอไหว แต่บรรยากาศนี่สิครับ ไม่รู้จะไปนั่งกินที่ไหนดี สงสัยต้องที่หมู่บ้านปูเอ๊ยปรองดองตัวอย่างแห่งชาติที่จะสร้างใหม่ที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยานะครับ อิอิ
"อุดมการณ์ มีได้ตั้งแต่ คนเขียนหนังสือไม่ออกจนถึง ผู้นำประเทศ
แต่ละปัจเจกบุคคลนำมาใช้เพื่ออ้างความชอบธรรมของตัวเอง
สีใหนๆสุดท้ายก็ไม่พ้นการเมือง ที่พวกคุณด่าทอว่า น้ำเน่า"
อยากหัวเราะร่าให้กับคนอวดปัญญาตน เพราะถึงที่สุดของตนแล้ว ไร้ซึ่งปัญญา เท่าที่เห็นกลวงโบ๋ ว่างเปล่า