พระอาทิตย์...หัวใจของฉัน

และในเมื่อเราและสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างก็มีหัวใจดวงเดียวกัน ใยเราทั้งหลายจึงไม่พยายามที่จะอยู่ร่วมกันโดยสันติสุข? ใยเราจึงไม่พยายามหาทางออกของปัญหาโดยสันติภาพที่มีความรัก ความเมตตาเป็นพื้นฐาน?

แสงแดดสีทองอ่อนๆ ทาบทอลงบนน้ำค้างบนยอดหญ้า สะท้อนแสงกระพริบแพรวพราว สวยงามยิ่งในยามเช้าวันหนึ่งของปลายฤดูหนาว ฉันยืนหันหน้าไปทางทิศตะวันออกเพื่อรับวิตามินดีจากแสงแดดให้เต็มที่ และสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ รับออกซิเจนอย่างเต็มปอด กลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญ้าที่เพิ่งถูกตัดไปเมื่อวานเย็นยังคงโชยชื่น ความสดชื่น สงบ เป็นสุข ผ่านเข้ามาในห้วงความรู้สึก

ขณะที่ยืนชื่นชมความงดงามของสิ่งรอบตัวและระลึกถึงคุณของดวงตะวันอยู่นั้น ฉันก็เหลือบไปเห็น นกกวัก (White-breasted Waterhen) สองตัวกำลังก้มๆ เงยๆ เดินไปเดินมาอยู่กลางทุ่งกว้าง ปกติอาหารของนกชนิดนี้คือ ลูกกุ้ง ลูกปลา ลูกกบ เขียด หนอน แมลง ตัวอ่อนของแมลง ไส้เดือน และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่อาศัยตามพื้นที่ชื้นแฉะ รวมทั้งยอดพืชและเมล็ดพืชบางชนิด ในที่นั้นพวกเขาคงกำลังหากินแมลงต่างๆ อยู่

ภาพนกสองตัว คงจะเป็นคู่สามี-ภรรยา กำลังหาอาหารอยู่อย่างมีความสุขเบื้องหน้า ช่างเป็นบรรยากาศที่โรแมนติกจริง...ฉันคิด..

และแล้วสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นลูกกลมๆ เล็กๆ สีดำ วิ่งไปที่นกกวักคู่นั้น...

ลูกน้อยตัวสีดำสนิทของนกกวักทั้งสองนั่นเอง... ขนอุยอ่อนนุ่มสีดำฟูฟ่องไปทั้งตัวน่ารักมากทีเดียว ว่ากันว่าพอลูกนกฟักออกจากไข่ ขนแห้งสนิทแล้วก็สามารถออกวิ่งได้ทันที เพราะมีขายาวแข็งแรงมาก..

เจ้าตัวเล็กวิ่งตามพ่อหรือแม่ไปมา พอผู้ใหญ่หาอาหารได้ มันก็จะวิ่งไปจิกกินอาหารจากปากพ่อและแม่

แล้วเจ้าตัวเล็กอีกตัวก็วิ่งออกมาจากพงหญ้า แต่เจ้าตัวนี้พยายามหาอาหารกินเองโดยมีผู้ใหญ่คอยดูอยู่ห่างๆ

ท่าทางที่ลูกนกเดินวิ่งตามแม่บ้าง เคียงแม่บ้าง ก้มลงจิกกินอาหารข้างๆ แม่บ้าง ช่างเป็นช่วงเวลาที่เพลิดเพลินใจยิ่งนัก ฉันสุขใจไปกับพวกเขาที่ได้มีชีวิตครอบครัวที่สงบสุข อยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก มีอาหารที่อุดมสมบูรณ์ ได้รับความอบอุ่นและสิ่งจำเป็นในการดำเนินชีวิต ภายใต้ดวงตะวันดวงนี้ ได้เป็นส่วนหนึ่งของความงดงามของธรรมชาติยามเช้า ...ฉันแผ่เเมตตาไปหาพวกเขา...

ฉันยืนมองพวกเขาหากินอยู่กลางทุ่งนั้นนานพอควร จนพวกเขาเดินเข้าพงหญ้าข้างทางไป

ชีวิตธรรรมดาๆ และอาจเป็นปกติสุขอย่างนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันของนกกวักพ่อแม่ลูก กลับทำให้ดีกรีความสุขในใจฉันถีบตัวสูงขึ้นอย่างบอกไม่ถูก หากมีใครสังเกต เขาคงคิดว่าฉันเป็นคนบ้าบิ่นที่ยืนยิ้มอยู่ข้างทางเดินคนเดียว..

ท่ามกลางแสงสีทอง ณ ทุ่งหญ้าแห่งนี้ ทั้งฉันและนกกวักครอบครัวนี้ต่างก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องพึ่งพาอาศัยพระอาทิตย์ดวงเดียวกันในการมีชีวิตอยู่ ดังที่หลวงปู่ติช นัท ฮันท์ กล่าวไว้ว่า พระอาทิตย์ก็เป็นเหมือนอีกหนึ่งหัวใจนอกกายเรา ไม่มีแสงอาทิตย์ชีวิตเราก็ดับลง และแน่นอนว่าพระอาทิตย์ก็เป็นอีกหัวใจหนึ่งของครอบครัวนี้เช่นกัน...

The Sun My Heart - พระอาทิตย์หัวใจของฉัน

จากหนังสือ สันติภาพทุกกย่างก้าว

เขียนโดย ติช นัท ฮันท์

แปลโดย ประชา หุตานุวัตร และ สุภาพร พงศ์พฤกษ์

เมื่อเราได้ประจักษ์แจ้งแล้วว่า "หนึ่งคือทั้งหมด และ ทั้งหมดก็คือหนึ่ง" ภายในร่างกายของเรา เราอาจจะก้าวไปอีกก้าวหนึ่ง โดยพิจารณาจักรวาลทั้งมวลให้ปรากฏอยู่ภายในกายของเรา เรารู้ว่าถ้าหัวใจหยุดเต้น สายธารแห่งชีวิตก็จะหยุดไหล ด้วยเหตุนี้ เราจึงทะนุถนอมหัวใจของเรามาก แต่กระนั้นเราก็ไม่ค่อยจะได้มีเวลาสังเกตว่าภายนอกตัวเรา มีสิ่งหนึ่งที่จำเป็นต่อการอยู่รอดของเราเช่นกัน

ดูที่แสงสว่างอันมหาศาาลทีเราเรียกว่าดวงอาทิตย์ ถ้าหากดวงอาทิตย์หยุดฉายแสง กระแสธารชีวิตของเราก็จะหยุด ดังนั้นพระอาทิตย์จึงเป็นหัวใจดวงที่สองของเรา เป็นหัวใจที่อยู่นอกร่างกาย "หัวใจ" ที่มีแสงสว่างอันมหาศาลนี้ได้ให้ความอบอุ่นซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นยิ่งต่อการดำรงชีวิตแก่สรรพสัตว์ทุกชีวิตบนพื้นโลก พืชมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะดวงอาทิตย์ ใบไม้ได้ซึมซับพลังงานจากแสงอาทิตย์ และคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ เพื่อผลิตอาหารให้แก่ต้นไม้ ดอกและลำต้น และเราต้องขอบคุณพืชทั้งหลายที่ทำให้สัตว์มีชีวิตอยู่ได้

เราทุกชีวิตคือมนุษย์, สัตว์และพืชต่างก็ "บริโภค" ดวงอาทิตย์ ไม่โดยทางตรงก็ทางอ้อม เราคงไม่สามารถบรรยายอิทธิพลของดวงอาทิตย์ หัวใจอันยิ่งใหญ่ที่อยู่นอกกายมีต่อเราได้ อันที่จริงร่างกายของเรามิได้จำกัดอยู่แต่ภายใน ผิวหนังที่ห่อหุ้มอยู่เท่านั้น ร่างกายของเรายิ่งใหญ่กว่านั้นมาก ยิ่งใหญ่จนมิอาจประมาณได้ เช่น ถ้าผิว อากาศที่ห่อหุ้มอยู่รอบ ๆ โลกสูญหายไป ชีวิตของเราก็คงจะต้องจบสิ้นลง ไม่มีปรากฏการณ์อันใด ในจักรวาลนี้ที่จะไม่เกี่ยวข้องกับเราอย่างใกล้ชิด จากก้อนกรวดที่นอนนิ่งอยู่ที่ใต้มหาสมุทร ไปจนถึงการเคลื่อนตัวของกาแล็คซี่ซึ่งอยู่ห่างจากเราออกไปหลายล้านปีแสง วอลต์ วิตแมน กวีคนหนึ่งได้กล่าวว่า "ฉันเชื่อว่าใบหญ้าใบหนึ่งก็มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่าการโคจรของหมู่ดาว" ถ้อยคำเหล่านั้นมิได้เป็นปรัชญา แต่หากมาจากส่วนลึกแห่งหัวใจของเขา เพื่อที่จะสื่อว่า "ฉันใหญ่โต ฉันบรรจุเอาหลายๆ อย่างไว้ด้วยกัน"

ด้วยความนอบน้อม

ปริม ทัดบุปผา

ริมทุ่งกว้าง Sembawang, Singapore

๒๖ มกราคม ๒๕๕๕

เขียนใน GotoKnow โดย ...ปริม ทัดบุปผา...
ใน การเดินทางสู่ปัญญา

คำสำคัญ (Tags): #ติช นัท ฮันท์#The Sun My Heart#พระอาทิตย์...หัวใจของฉัน

หมายเลขบันทึก: 476375เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 14:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (26)

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 15:36 น. ()

สุริยาส่องแสงแรงสอดสี

ชุบชีวีสดใสใจสุขสันต์

ความมืดมัวทั่วนภาหายไปพลัน

ดวงตะวันอาบทั้งหล้าฟ้าสีคราม

ภาพจากบันทึกนี้ค่ะ:

http://www.gotoknow.org/blogs/posts/400243

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 15:49 น. ()

เช้า แดดอ่อนๆ เสียงนกต่างๆ แทรกความเงียบมาเป็นระยะๆ..มีความสุขครับ
สรรพสิ่งในธรรมชาติ ล้วนสัมพันธ์ซึ่งกันและกันนะครับ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆนี้ครับ

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 16:59 น. ()

...

พระอาทิตย์ส่องแสงกระทบกาย
ดวงฤทัยส่องแสงกระทบจิต
สายใยบางแสนบางพาดผ่านมิตร
เพียงเพ่งพิศ พิศดูจึงรู้ทัน

สงบงามตามจิตที่นิ่งเงียบ
ช่างน่าเปรียบความรักของแม่ฉัน
นกตัวน้อยวิ่งไล่กันและกัน
ธรรมชาติวาดฝันให้ฉันเดิน

...

;)...

วิรัตน์ คำศรีจันทร์

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 17:36 น. ()

งามทั้งความเป็นศิลปะภาพถ่าย กับจังหวะการบันทึกชีวิตและความงามของธรรมชาติที่ได้จังหวะพอดิบพอดีอย่างยิ่ง สายตาของดร.ปริมดี๊ดี อีกทั้งช่างทำงานในหัวให้สามารถสังเกตแพทเทิร์น แล้วถ่ายทอดบทสรุปเป็นภาพที่ดีที่สุดของแต่ละเรื่องราวที่น่าทึ่งมากเลยนะครับ เลนส์ดีมากเลยนะครับ ฝีมือและความมีศิลปะของมุมมองเหมือนนักเล่นกล้องเลยครับ

สิงห์ ป่าสัก

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 20:24 น. ()

สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมเยียนและเรียนรู้ครับ
งดงามทั้งมุมมอง แง่คิด และภาพชีวิต
ขอบคุณครับ

...ปริม ทัดบุปผา...

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 21:37 น. ()

สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่

ขอบคุณสำหรับบทกลอนอันงดงาม รับกับภาพที่สดสวย ที่กรุณานำมาฝากกันค่ะ

ท้องฟ้าจากตึกที่ทำงานพี่ใหญ่สวยมากค่ะ

ฝันดีนะคะ :)

...ปริม ทัดบุปผา...

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 21:43 น. ()

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ ธนิตย์ สุวรรณเจริญ,

ขอบคุณค่ะ ชอบความคิดที่ว่า "สรรพสิ่งในธรรมชาติ ล้วนสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน" ค่ะ

เพราะหากทุกคน ทุกสิ่งมีชีวิต เกี่ยวเนื่องกัน ความรู้สึกของความ "คุ้นเคย" ความเป็น "พรรคพวกเดียวกัน"

อาจช่วยเพิ่มพลังความเมตตาในสังคมนี้ค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

...ปริม ทัดบุปผา...

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 21:49 น. ()

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn,

ปริมทึ่งในความสามารถในการแต่งกลอนสด ที่เพราะมากมาย และสื่ออความหมายได้ดี ของอาจารย์ จริงๆค่ะ

ครั้งที่แล้วถูกอาจารย์แซวว่าพยายามเขียนกลอน บวกกับวันนี้ถูกเรียกป้า ไฟอยากเหือดหายค่ะ

อาย ไม่แต่งละ รออ่านของอาจารย์แล้วกัน อิอิ

ราตรีสวัสดิ์นะคะ

...ปริม ทัดบุปผา...

เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2012 22:00 น. ()

ท่านอาจารย์ วิรัตน์ คำศรีจันทร์,

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์สำหรับกำลังใจค่ะ จะได้มีแรงใจหัดถ่ายรูปต่อค่ะ

ปริมเพิ่งเริ่มจับกล้องมาไม่นานนี้ค่ะ ตอนนี้ยังใช้กล้องอนุบาลอยู่ค่ะ Canon Powershot SX40HS ยังไม่กล้าลอง DSLR ค่ะ อยากจะเรียนรู้ตัวนี้ให้มากก่อนแล้วค่อยพัฒนา แต่ตัวนี้ดีที่ซูมได้ไกลค่ะ เหมาะสำหรับถ่ายรูปนก แต่ภาพจะไม่ค่อยคมชัดมากเหมือน DSLR ที่มีเลนส์เฉพาะกิจค่ะ

อาจารย์กรุณาให้คำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :)