บนเส้นทางเรียนรู้มหาวิทยาลัยชีวิต : รุ่งทิพย์ ยศสิงห์
รุ่งทิพย์ ยศสิงห์ เป็นคนอำเภอเมือง จังหวัดชุมพร นอกจากเป็นแม่บ้านแล้วเธอยังเป็นวิทยากรพิเศษสอนการนวดไทยให้กับหน่วยงานต่าง ๆ เธอมีความฝันว่าบ้านของเธอจะเป็นแหล่งเรียนรู้ เป็นที่ฝึกงาน เป็นพื้นที่ที่ช่วยกันดูแลสุขภาพภายในชุมชนให้แข็งแรงและมีความสุข โดยจัดตั้งเป็นกลุ่มนวดไทยในหมู่บ้าน แต่ด้วยงบประมาณอันจำกัดเธอจึงไม่สามารถสร้างฝันของเธอต่อได้ บ้านของเธอจึงมีแต่โครงและฐาน ใครผ่านไปมาก็จะพูดว่า “ดูเหมือนบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จและถูกทิ้งร้าง” เธอเครียดมาก มีปากเสียงกับสามีบ่อย จนสามีสมัครใจที่จะพาตัวเองไปทำงาน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ เธอคิดว่าเพราะเขาคงต้องการหนีความเจ้าอารมณ์ของเธอไป
เธอมีเพื่อนนักศึกษามหาวิทยาลัยชีวิตที่เคยเรียนนวดไทยกับเธอ ออกปากชวนเธอมาเรียนที่ศูนย์เรียนรู้เมืองชุมพรด้วยกัน เธอก็ไม่สนใจเท่าไร แต่เขาก็ชวนเธอบ่อยมากจนเธอตัดสินใจเข้ามาลองเรียนดู โดยคิดว่าถ้าไม่มีประโยชน์จริงเธอก็จะไม่เรียนต่อ เพราะไม่ต้องการเสียทั้งเงินและเวลา
เมื่อเข้ามาสัมผัสเธอค้นพบว่า ทุกอย่างที่เรียนตรงกับความต้องการและปรารถนาที่จะเรียนรู้ ชีวิตของรุ่งทิพย์ค่อย ๆ พัฒนาขึ้น เธอเรียนวิชาการวางเป้าหมายและแผนชีวิต การเขียนโครงงานเส้นทางชีวิตของข้าพเจ้า การทำโครงงานเศรษฐกิจพอเพียง ในขั้นตอนของการวิเคราะห์ครอบครัวทำให้เธอได้หวนรำลึกย้อนอดีตทบทวนเป็นบทเรียนซึ่งเธอต้องทำเป็นโครงงานส่ง ทำให้เธอค้นพบว่าการเรียนครั้งนี้ได้กระตุ้นจิตใจให้เธอได้คิดและค่อย ๆ วางแผนว่าเธอจะจัดการกับฝันของเธออย่างไร
อันดับแรกเธอวางเป้าหมายกับบ้านของเธอว่า เธอจะเริ่มทำต่อไปโดยวางแผนว่า ถ้าเธอมีเงินสามพัน-เธอก็จะสร้างสามพัน ถ้าเธอมีเงินห้าพัน-เธอก็จะสร้างห้าพัน ถ้าเธอมีเงินหนึ่งหมื่น-เธอก็จะสร้างหนึ่งหมื่น ถ้าเดือนไหนเงินไม่เหลือก็หยุด ใช้ชีวิตแบบพอเพียงโดยปลูกพืชที่กินได้ในบริเวณบ้าน จากเมื่อก่อนที่ไม่เคยปลูกเลยเพราะบริเวณบ้านบางส่วนเป็นดินลูกรัง และบางส่วนน้ำก็ท่วมขังเมื่อเวลาฝนตกมาก ๆ การปลูกพืชผักที่กินได้ช่วยลดรายจ่ายไปส่วนหนึ่ง ช่วยย้ำให้เธอรู้จักคิดก่อนซื้อ การเรียนวิชาการรู้จักตนเองทำให้เป็นคนใจเย็นลง ไม่เครียด ค่อย ๆ พูดกับสามีดี ๆ เรื่องการช่วยสร้างต่อเติมบ้าน จากเมื่อก่อนเคยคิดว่าต้องเก็บเงินให้ได้ก้อนใหญ่จึงจะสร้างต่อเติมบ้านได้ เมื่อวางแผนแล้วค่อยพูดเลือกจังหวะที่เขามีเวลาพัก เขาก็ได้ช่วยหาดูไม้มาต่อเติม ช่วยสร้างในส่วนที่เขามีเวลาและสามารถทำให้ได้
การเรียนวิชาภูมิปัญญาท้องถิ่นและวิชาระบบสุขภาพสามารถนำมาใช้กับงานของเธอได้เป็นอย่างดี วิชาการสร้างความตระหนักรู้ในวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีไม่ใช่เรื่องไกลตัวอย่างที่เธอคิดเพราะอยู่ในชีวิตประจำวันของครอบครัว วิชาสังคมประชาธิปไตยทำให้เธอเริ่มหันมาสนใจการเมืองเพิ่มขึ้น จากเมื่อก่อนเป็นเรื่องที่เธอเบื่อหน่ายจนแทบจะไม่อยู่ในสมอง คิดว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้เกิด การเรียนวิชากระบวนทัศน์พัฒนา นำมาพัฒนาตัวเองได้จริง ๆ สนใจใฝ่รู้มองตัวเองลึกขึ้น วิชาการให้การปรึกษาและวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและการเรียนรู้ เดิมเคยคิดว่าเป็นวิชาที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่เมื่อเรียนแล้วสามารถนำมาประยุกต์ใช้ให้เข้ากับงานของเธอ โดยนำวิชาต่าง ๆ ที่เรียนมานำกลับมาสอนต่อให้กับผู้เข้ารับการฝึกวิชานวดไทยได้ ผลสะท้อนกลับมาทำให้เธอมีความสุข ดูตัวเองมีคุณค่ามากขึ้น ไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยแต่ก็ทำให้เกิดความพยายามนำภาษาอังกฤษที่ตัวเองเรียนมา มาสอนให้ลูกศิษย์บ้างตามความสามารถของตัวเอง จากการเรียนวิชาการให้การปรึกษาก็พยายามเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่ลูกศิษย์ไว้ใจ และมักจะมาขอคำปรึกษา ทุก ๆ วันที่เธอเปิดการเรียนการสอนในช่วงเช้าเธอจะมีเรื่องเล่าไปฝากให้กับลูกศิษย์ฟัง โดยรวบรวมจากเอกสารที่เรียนมา เช่น เรื่องเกี่ยวกับวิกฤตอาหารและพลังงาน ฯลฯ
“ถ้าเราคิดแต่จะหาเงินเพื่อซื้อสิ่งของที่ต้องการและอยากได้อย่างสิ้นเปลือง หาเท่าไรก็ไม่พอ” เธอรู้แล้วเพราะเธอเป็นมาก่อน ตอนนี้เธอหันกลับมามองชีวิตที่เรียบง่าย ใช้จ่ายน้อยและมีความสุข เดี๋ยวนี้เธอมีความสุขมากขึ้น เพื่อน ๆ นักศึกษาของเธอก็อยู่กันอย่างแบ่งปัน ไม่คิดเล็กคิดน้อย มีอะไรก็เอามาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน ทุกวันนี้เธอเยือกเย็นลง มีสติมากขึ้น ค่อย ๆ คิดสานฝันของเธอทีละเล็กทีละน้อย จากบ้านร้างที่สร้างไม่เสร็จเริ่มทำประโยชน์ใช้สอยได้บางส่วน เธอให้สามีช่วยสร้างตั่งไม้ไว้สำหรับนวดเวลามีผู้มาใช้บริการ เป็นที่ฝึกสอนเวลามีผู้สนใจมาเรียนทำให้มีรายได้เข้ามาเสริมบ้าง จากที่เคยปล่อยร้างไว้เสียหลายปีอย่างหมดความหวัง
การเรียนมหาวิทยาลัยชีวิตช่วยให้เธอเปลี่ยนแปลงจากคนที่ไม่เคยชอบพบปะผู้คน ชอบมองคนอย่างสังเกตและระมัดระวัง เปลี่ยนพฤติกรรมเป็นมองคนอย่างเข้าใจ ให้อภัย และพยายามบอกถึงจุดบกพร่องของเขาอย่างจริงใจ นับจากนี้เป็นต้นไป เธอจะมีสติกับการใช้ชีวิตควบคู่ไปกับการเรียนมหาวิทยาลัยชีวิต เพราะสร้างความคิดและจุดประกายชีวิตให้เธอ จากผู้หญิงที่ใช้ชีวิตสบายตามใจตัวเอง อยู่อย่างไม่มีพิธีรีตองอะไร การได้เรียนวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสารและการเรียนรู้ทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างมีแบบแผนมากขึ้น มีขั้นตอน มีพิธีการมากขึ้น เพราะอาจารย์ผู้สอนจะพูดเสมอว่า จะทำอะไรอย่าให้ง่ายจนเกินไป ทำให้เหมาะกับคุณค่านักศึกษาปริญญาตรี อาจารย์ผู้สอนทุกวิชาเธอได้สัมผัสถึงความจริงใจซึ่งออกมาจากจิตวิญญาณของผู้สอนอย่างแท้จริง ทำให้เธอต่อยอดสืบสานสิ่งเหล่านั้นมาใช้ปรับปรุงชีวิตจริงที่เธอเป็นอยู่ด้วย แม้อาจจะไม่ดีดังหวังของอาจารย์ผู้สอน แต่เธอก็พยายามค่อย ๆ พัฒนาต่อไปในมหาวิทยาลัยชีวิตของเธอ.
ความเห็น (8)
-
รุ่งทิพย์ ยศสิงห์
แม่ครูหญิง อ่อนนอก แต่แข็งใน
สร้างความฝัน ยิ่งใหญ่ ขึ้นในใจ
ยังเดินไป ไม่ถึง เพราะเกินตน -
เหมือนบ้านร้าง สร้างไม่เสร็จ
คือหนามเคล็ด ทิ่มตำ ย้ำตลอด
เจ็บลึก ๆ ในใจ ไปไม่รอด
แทบม้วยมอด เผาผลาญ ทั้งชีวี -
เส้นทาง เรียนรู้
เปิดประตู ได้พบ กับทางออก
ฝึกทักษะ ชีวิต ในสู่นอก
จึงเขียนบอก คุณค่า ม.ชีวิต
เรียนแล้วชีวิตเปลี่ยน เรียนแล้วจัดการชีวิตได้มากขึ้น เรียนแล้วเห็นทางออกของชีวิต เห็นความสุข จากความทุกข์ อย่างนี้ถึงเรียกว่า " มหาวิทยาลัยชีวิต" ครับ
เขียนดีเป็นคนรับความจริงอาจารย์ ไอศูนย์มาชื่นชมที่ม.ชีวิตศูนย์หลังสวน
ทัตชนน แก้วคำเครือ
เป็นกำลังใจให้คุณรุ่งทิพย์ ยศสิงห์ ที่ค้นหาตัวเองพบและค้นพบเส้นทางสู่ความสุขอย่างยั่งยืน สู้ต่อไปตราบใดที่มีความเชื่อและศรัทธาในแนวทางของม.ชีวิต จากม.ชีวิตลำปาง
คุณรุ่งทิพย์ได้ค้นพบตนเอง เพราะเปิดโอกาสให้ตนเอง เรื่องราวที่เล่ามา นอกจากจะสร้างพลังใจให้ตนเองได้ ยังเป็นเรื่องราวที่มีคุณค่าและสร้างแรงดลใจให้ใครต่อใครได้อีกมากมาย .....
ธนานนท์ ยศสิงห์
แม่ผมๆ
สุวิสา เรืองมี
หลังจากที่แม่ได้เรียนมหาลัยชีวิต เห็นได้ชัดว่าแม่มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี ใจเย็นขึ้น รับฟังความคิดเห็นคนอื่นมากขึ้น ขอบคุณ ม.ชีวิตค่ะ จากลูกสาวคนสวยของแม่ทิพย์
เก่งจังค่ะ อ่านแล้วได้แง่คิดดีค่ะ