เมื่อวันฝนตกหนัก (อีกแล้ว)

ธรรมชาติแปรปรวน จากน้ำมือของมนุษย์

               สัปดาห์นี้คงไม่มีเรื่องเล่าชาวเบาหวาน  เนื่องจากอยู่เวรวันที่ 14 มค.55 เช้า-บ่าย และวันที่ 15 มค.55 เช้า-บีดี  แต่เมื่อวานฝนตกหนักตรงตามคำพยากรณ์ของกรมอุตุนิยมวิทยาที่ว่าไว้  ตกตั้งแต่เช้า ไม่มีคำว่าหยุด  ดิฉันลงเวรกลับบ้านก็ปรากฎว่า    น้ำปริ่ม ๆ จะเข้าบ้านอีกแล้ว  ทั้งที่เพิ่งจะท่วมในบ้านสูงประมาณ 80 ซม.ไปเมื่อวันที่   2 มค.55 นี่เอง  ข้าวของส่วนใหญ่ก็ยังอยู่บนชั้นสอง  มีบางส่วนที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวันก็ต้องยกลงมาบ้าง  เป็นอันว่าลงเวรแล้วก็ไม่ได้นอน  ต้องยกของที่วางอยู่บนพื้น ขึ้นวางบนโต๊ะและชั้นวาง เก็บเสื้อผ้าที่ตากไว้มาเก็บไว้ก่อน เพราะฝนสาดซ้ำจนเปียก  เสร็จตอนตี 3 ก็เข้านอน   ตี 4 ตื่นมาดูน้ำ เพราะประสบการณ์ตอนเดือนมีค.54 น้ำท่วมในบ้านประมาณ เกือบ 2 เมตร กลัวจะนอน ๆ อยู่แล้วลอยไปกับน้ำ  หรือไม่ก็หาทางออกจากบ้านไม่ได้  หลับ ๆ ตื่น ๆ  จน 6 โมงเช้า ตื่นขึ้นมาทำงาน ง่วงมาก ๆ แต่วันนี้มีคนมารับบริการไม่มากนัก  ดิฉันก็เลยได้บุญไม่ค่อยมากเท่าไร (มีอาจารย์ท่านนึงบอกว่า เวลาอยู่เวร อย่าเรียกว่าอยู่เวร ให้เรียกว่าอยู่บุญ  ท่านบอกว่าคน   โรงพยาบาลไม่ต้องไปทำบุญที่วัดไหน  มีบุญมาให้ถึงที่ทุกวัน )

              ช่วงนี้รู้สึกจะเป็นผู้ประสบภัยน้ำท่วมบ่อยขึ้น แต่โชคดีที่ไม่มีความเสียหาย  ยกเว้น เสียแรง&เสียความรู้สึก  ก็คงต้องทนกับสภาพนี้ไปอีกประมาณ 5 ปี เมื่อโรงพยาบาลก่อสร้างตึกใหม่เสร็จ  และได้ให้บริการในตึกสูงทั้งหมด คาดว่าก็น่าจะแก้ปัญหาได้อย่างยั่งยืน  แต่ตอนนี้ก็ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน  นั่นคือ กั้นไม่ให้น้ำเข้า สูบน้ำออก  ทำท่อระบายน้ำให้น้ำไหลลงทะเลให้เร็วขึ้น

               ปัญหาน้ำท่วมซ้ำซากของโรงพยาบาลท่าศาลาเกิดจากการถมที่รอบ ๆ โรงพยาบาลเพื่อก่อสร้างถนน  อาคารต่าง ๆ โดยไปขวางทางเดินของน้ำจากภูเขาลงสู่ทะเล  ไม่มีการวางระบบระบายน้ำ  ขณะนี้พื้นของโรงพยาบาลต่ำกว่าถนนหน้าโรงพยาบาลประมาณ 2 เมตร ก็คงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฝนตกทางภาคใต้ทีไร  โรงพยาบาลท่าศาลา ติดอันดับถูกน้ำท่วมทุกครั้ง  เรียกว่า ชื่อเสียงโด่งดังเพราะน้ำท่วมนี่แหละ

              น้ำท่วม  น้ำท่วม  น้ำท่วม

              โดยจนอ่วมอรทัยใจละเหี่ย

               เสียหยาดเหงื่อแรงกายพาอ่อนเพลีย

               ประสาทเสียเรื่อยมาคราฝนพรำ

                         คงต้องมีแรงกายไว้สู้ต่อ

                        กำลังใจมีให้พออย่าบอบซ้ำ

                        ธรรมชาติเอาคืนให้หลาบจำ

                        ภัยธรรมชาติเกิดซ้ำ  น้ำมือมนุษย์เอง

         จะพยายามอยู่กับธรรมชาติอย่างมีความสุข               

           นุชนาฎ  ตัสโต

              

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

ปากพะยูนก็หนักครับเภสัชนุช..

แต่ รพ.อยู่ที่บนควน ไม่ท่วม

[ภญ. นุชนาฎ ตัสโต]

ขอบคุณวอญ่า-ผู้เฒ่า ที่เข้ามาให้กำลังใจสำหรับสมาชิกใหม่ แล้วก็อิจฉาคนอยู่บนควนที่ฝนตกน้ำไม่ท่วม แต่ระวังดินบนควนจะสไลด์ลงมานะคะ เป็นห่วงค่ะ

ดิฉันรู้สึกดีดีมาก ๆ ที่เพิ่งเป็นสมาชิกใหม่ของ GotoKnow ท่าน ดร.ดิศกุล เกษมสวัสดิ์ ได้กรุณาให้กำลังใจดิฉัน กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ