ใจ ไม่จำ....!

 

 

 

 

เหมือนบาดแผลในสายลมที่พรมผ่าน

ความเจ็บปวดไม่นาน ก็แปรเปลี่ยน

จึงเราไม่สลด กับบทเรียน

กี่เจ็บท้นวนเวียน ไม่เคยจำ

 

หลายหนครั้งพังยับ ต่างรับรู้

ความสูญเสียซ่อนสู่ แรงกระหน่ำ

กว่าล่วงพ้นเศษซาก วิบากกรรม

แว่วเพียงคำปลอบแผ่วแผ่ว แล้วก็เลือน

 

จึงเราต้องเจ็บช้ำ อยู่ซ้ำซาก

ริ้วบาดแผลกรีดฝาก เป็นรอยเกลื่อน

ทุกเหตุการณ์ผ่านพลี วันปีเดือน

ก็ลืมสิ้นสิ่งย้ำเตือน ให้นำพา

 

เหมือนเราไม่เคยจำ ไม่สำนึก

กี่เจ็บผ่าน ไม่รู้สึก ไม่รู้สา

กี่บทเรียนเขียนย้ำ กี่น้ำตา

พอได้ปลื้มก็ลืมค่า ของบทเรียน

………………………

โดยคำ ลานเทวา

 

 

 

[โดยคำ ลานเทวา]