ขับแท็กซี่ได้อะไร

ขับแท็กซี่ได้อะไร               บุญช่วย มีจิต

    มี

 

คำถามอยู่เสมอ  ๆ  จากเพื่อนร่วมงานบ้าง  คนที่รู้จักกันบ้าง  ผู้มีพระคุณบ้าง  ลูกศิษย์ลูกหาบ้าง  ตลอดทั้งคนรู้จักทั่ว ๆ ไปบ้าง  ว่า

“ ขับแท็กซี่ได้อะไร ?  ขับแท็กซี่คุ้มไหม ? ”  

                ถ้าจะคิดในแง่เศรษฐกิจ หรือรายได้แล้วตอบได้เลยว่า  “ไม่คุ้ม ”  เพราะเหตุว่า  รายได้ที่เหลือจากค่าเช่า  ค่าแก๊ส  วันละประมาณ   300  บาท  ต่อการทำงานหนักกว่า  10 ชั่วโมงนั้น   นับว่าน้อยมาก  เมื่อเทียบกับค่าแรงขั้นต่ำ

ซึ่งเขาทำงานกันแค่วันละ  8  ชั่วโมงก็ยังดีกว่า   ยิ่งถ้าเทียบกับเงินเดือนซีเจ็ดซึ่งรับอยู่ประจำเฉลี่ยวันละ  600 กว่าบาท  และงานก็ไม่ได้หนักหนาถึงขนาดแล้ว  ก็ยิ่งเทียบกันไม่ได้เลย 

                ถ้าถามต่อไปว่า 

 “ งั้นได้อะไร ?  ขับทำไม  ?”

  ขอตอบว่า 

“ ได้หลายอย่างทีเดียวและคุ้มเกินคุ้ม ” 

อย่างแรกเลย คือ  ได้รู้จักถนนหนทางในกรุงเทพมหานคร

 ท่านที่เคยคิดว่า  รู้จักกรุงเทพ ฯ ดีน่ะ ขอโทษที ลองมาขับแท็กซี่ดูเถอะ  จะรู้ว่าเราไม่รู้จักกรุงเทพ ฯ เลย  เคยขับแต่รถบ้าน ไปตามถนนสายหลัก  ไปยังจุดหมายต่าง ๆ ดูมันง่ายมาก  แต่ถ้าถามว่า

“  คุณรู้จักตรอกน้อย  ซอยเล็ก หมู่บ้านจัดสรร  บริษัท  โรงงาน โรงแรม  ต่าง ๆ ทางลัดอื่น ๆ ไหม? ”

  รับรองว่ามืดแปดด้านแน่  สิ่งที่คนขับแท็กซี่ใหม่  ๆ กังวลใจมากที่สุดก็คือ  เมื่อผู้โดยสารบอกว่าให้ไปส่งที่นั่น  ที่นี่  แล้วงงเป็นไก่ตาแตก คิดไม่ออกว่ามันอยู่ตรงไหน ส่วนไหนของกรุงเทพ ฯ 

ผมคิดว่าหลายท่านคงเคยถูกแท็กซี่พาวนจนหลง  ไปส่งไม่ถูกจุดหมายปลายทาง  มาบ้างแล้ว 

นั่นเป็นเพราะคนขับไม่รู้จริง ๆ

ไม่นับแท็กซี่เขี้ยวลากดินทั้งหลายที่แกล้งวนอ้อมเพื่อให้มิเตอร์ขึ้นมาก ๆ นะ 

ก็ได้ผู้โดยสารนี่แหละเป็นผู้บอกเส้นทาง  

เมื่อผู้โดยสารขึ้นมา  ผมจึงพูดเป็นคำแรกเป็นประจำว่า 

“ จะแนะนำเส้นทางไหมครับ  ?  จะเลือกเส้นทางไหมครับ  ? ”  

ดังนั้น  ผู้โดยสารจึงเป็นครูผู้บอกเส้นทาง  บางท่านก็เก่งเหลือเกิน     พากย์ตลอดทาง  สั่งไปซ้าย ไปขวาจนคนขับงงไปหมดก็มี

 บางท่านก็พาหลงเสียเอง  !!

ไม่มีแท็กซี่คนไหนรู้หมดทุกเส้นทางหรอก

โธ่  ! ผู้โดยสารหลายท่าน  ไม่บอกจุดใหญ่  ๆ  ของสถานที่  แต่ดันบอกเป็นตัวเลขของถนนหรือซอย  เช่น  “ ราม ฯ 65 ” 

“ สุขุมวิท 24 ”

  “ ลาดพร้าว 80 ”  เป็นต้น    ทำให้งงได้

 

- 4 -

 ถ้าบอกว่า

“ ตึกช่อง 3 ”

 “ ซอยมหาดไทย ”

  “โรงแรมแอมบาสซาเดอร์ ”

  เราก็พอนึกออก

                สิ่งที่ได้ประการต่อมา  คือ  การรู้จักคุณค่าของเงิน  เมื่อก่อนผมใช้เงินอย่างไม่รู้จักมันยะมันยัง  อยากได้อะไรซื้อ  อยากกินอะไรกิน  แต่เมื่อมาขับแท็กซี่จึงรู้ว่า  เงินแต่ละบาทมีค่ามากเหลือเกิน  กว่าจะได้มาแทบรากเลือด จะซื้ออะไรทีต้องคิดแล้วคิดอีก  ทานข้าวเช้าเอาเที่ยง  บางวันก็ทานครั้งเดียว  ใช้น้ำลูบท้องไปพลาง ๆ ก่อน จะซื้อน้ำแต่ละขวดก็ต้องคิดจะเอาขวดขุ่น ขวดใส 

ดังนั้น  ผมจึงได้ทั้งความอดทน  ความรู้จักอดออม  ไม่สุรุ่ยสุร่าย  รู้จักค่าของเงิน

                และสิ่งที่ได้มาก ๆ  จะหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว  ก็คือ

 “ ประสบการณ์ชีวิต ”

  มันเหมือนเราเรียนมหาวิทยาลัยชีวิต  ผู้โดยสารที่ขึ้นรถแต่ละท่านนั้นให้ความรู้  ให้ข้อคิด  ให้คติ  และให้อะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่อาจจะได้หาจากที่อื่น ๆ หรือจากสถานศึกษาใด  ๆ  จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า  คนที่ขับแท็กซี่นาน ๆ  จึงเป็นคนรอบรู้  คุยได้มันทุกเรื่อง

          และสิ่งที่เป็นผลพลอยได้ที่สำคัญที่สุด  คือ 

 “ แท็กซี่ซีเจ็ดที่ท่านถืออยู่นี่ไง ”

                ตามผมมา  ผมจะพยายามถ่ายทอดเรื่องราวและพฤติกรรมของผู้โดยสาร  และคนขับแท็กซี่บางคนมาตีแผ่ให้ท่านได้ทราบ  ตามที่ได้ประสบมาจริง  ๆ  มันเป็นมุมมองของชีวิตที่ไม่เคยมีใครเปิดเผยมาก่อน  ผมเชื่อว่าหลายต่อหลายท่านยังไม่ทราบเรื่องราวลี้ลับของอาชีพนี้อย่างละเอียดเป็นแน่  รับรองว่าแต่ละเรื่องเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ถ้าหากว่าไปตรงกับท่านผู้ใดเข้า ก็ต้องขออภัยเป็นอย่างมากด้วย  ผมไม่มีเจตนาจะนำเรื่องราวของท่านมาประจาน  แต่ขอนำเรื่องของท่านมาเป็นกรณีศึกษา  เป็นวิทยาทาน เพื่อให้ท่านที่ไม่เคยสัมผัสกับอาชีพนี้ได้ทราบ  ยกเว้นบางเรื่องที่ได้ฟังจากเพื่อนคนขับแท็กซี่ หรือผู้โดยสารเล่าให้ฟัง  ท่านต้องใช้วิจารณญาณเอาเองว่า  จะเชื่อหรือไม่

 

[วิ]

ขอบคุณสำหรับข้อมูล ...สามีดิฉันเริ่มขัยแท็กซีที่อุบลฯ

ได้ไม่ถึงเดือน เข้ามาอ่านแล้วโดนใจค่ะ

ไม่รู้จะขับต่อหรือจะเลิก...สงสารสามีมาก...แต่ต้องทนเพื่อปากเพื่อท้อง