เกลือเขมร...เค็มสยาม

เขมรไม่ใช่ขอม...หลักฐานด้านเกลือ

 

ผมได้เขียนบทความทำนองว่า ขอมคือสยาม  และเขมรไม่ใช่ขอม  ไว้มากหลายนับสิบตอนยาวๆ  โดยได้อ้างหลักฐานและแนวคิดไว้พอควร ไม่ได้สักแต่เพียงโมเมเขียนเอามันแบบคลั่งเชื้อชาติ

 

วันนี้ (๖ มค. ๒๕๕๕) ผมขอเน้นย้ำเรื่อง เกลือ อีกเรื่องหนึ่ง เพราะสองสามวันที่ผ่านมานี้เพิ่งคิดปะติดปะต่อได้อีกนิดหน่อย

 

โจว ต้ากวน ทูตการค้าจีนที่นครวัด (คศ.  1296)  เมื่อปลายรัชสมัยพระเจ้าชัยวรมัน ๙ ได้บันทึกไว้ว่า อาณาจักรขอมมีเทคโนโลยีผลิตเกลือจากน้ำทะเลโดยการใช้ความร้อน  (อ้างอิง “A Record of Cambodia” Peter Harris, Silkworm book, 2007, isbn: 978 974 9511 244, chapt. 21, p.75)

 

การผลิตเกลือดังกล่าวนั้นผมเดาว่าก็คงใช้ความร้อนจากแสงอาทิตย์ในการทำนาเกลือแบบไทยเรานั่นเอง แต่...แต่ทำไม 600 ปีผ่านไป ชาวเขมรจึงผลิตเกลือไม่เป็น ??? ทั้งนี้เพราะมีหลักฐานระบุว่าต้องนำเข้าเกลือจากสยาม....ซึ่งเรื่องนี้ผมได้รับการบอกกล่าวเล่าขานยืนยันมาจากสองแหล่งโดยมิได้นัดหมาย

 

แหล่งแรกคือ จากชาวบ้านที่ อ.พิมาย  จ.นครราชสีมา  ที่เขาจะบริจาคเกวียนพิมายให้ผม  เราคุยกันถึงอดีตของเกวียนเล่มนี้ (ซึ่งสวยงามมากๆ) ท่านเล่าว่าเกวียนนี้เป็นของปู่ของท่าน ปู่ท่านเล่าให้ท่านฟังว่าสมัยปู่ (คงประมาณพศ. ๒๔๖๐) กองคาราวานเกวียนจากพิมายได้บรรทุกเอาของไปขายเมืองเขมรซึ่งมีสินค้าสำคัญอยู่เพียงสองอย่างคือ ผ้าไหมและเกลือ ส่วนขากลับก็บรรทุกเอาปลาแห้งปลาเค็มกลับมาขายที่พิมาย

 

เรื่องนี้ตรงกับคำให้การของคุณแม่ผมทุกประการ คือท่านเล่าว่าสมัยท่านเป็นสาวรุ่น (ราวพศ. ๒๔๙๐)  ท่านนั่งรถไฟจาก อ.วัฒนานคร จ.ปราจีนบุรี  ไปซื้อปลาจาก อ. ศรีโลภณ (จ. พระตะบอง) เพื่อเอามาขาย (เขมรมีปลามาก ราคาถูกมาก)   ท่านเห็นมีการบรรทุกเกลือใส่รถไฟไปขายทีเมืองเขมรมาก  เพราะเขมรทำเกลือไม่เป็น ต้องซื้อจากสยามเท่านั้น

 

นี่แสดงว่าชาวเขมรสมัยนั้นคงไม่สามารถผลิตเกลือใช้เองได้ ซึ่งแปลกมาก เพราะขอมนครวัดเคยผลิตได้มานานแต่อดีต อีกทั้งประเทศเขมรก็ติดทะเลเป็นแนวยาวมาก  ถ้าแขมรเป็นลูกหลานขอมก็ต้องย่อมผลิตเกลือเป็นสิ เพราะเกลือเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อการดำรงชีวิต มีหรือที่พ่อแม่จะไม่ส่งผ่านความรู้อันสำคัญยิ่งนี้ไปสู่ลูกหลาน

 

นี่เป็นหลักฐานโดยอ้อมที่สำคัญที่สนับสนุนทฤษฎีที่ผมตั้งไว้ว่า เขมรมาไล่ฆ่าขอมออกไปหมด จนทำให้ขอมหนีมาอยู่ที่อยุธยา...แล้วหอบเอาเทคโนโลยีต่างๆไปด้วย รวมทั้งการทำเกลือ จึงส่งผลให้เขมรทำเกลือไม่เป็น

 

ทอผ้าก็ไม่เป็น นับเลขก็นับได้เพียงแค่เลขห้า...ดังนี้แล

 

....คนถางทาง  (๖ มค. ๒๕๕๕)

 

 

 

[Nopparat Pongsuk]

น่าสนใจ น่าติดตาม ค้นหาความจริง ลึกลับดีค่ะ ดร.ทวิช

ว่างๆ จะไปค้นบทความที่อาจารย์เคยเขียนไว้ อ่านดูบ้าง

[คนถางทาง]

ตลาดโรงเกลือเป็นอีกหลักฐาน (เอ๊ะ..ผมลืมเรื่องนี้ไปได้ไง)

แม่ผมเล่าประวัติให้ฟังว่า หมู่ทอง (นามสมมติ..) แห่งอ.วัฒนานคร จ.ปราจีนฯ เป็นผู้สร้างโรงเกลือ เพื่อเอาเกลือใส่ถุงไปวางขายไว้ที่นั่น พวกเขมรจะมาซื้อเอาไปทำปลาเค็ม (ที่จับได้จากทะเลสาปเขมร) ต่อมาหมู่ทองก็พัฒนาต่อยอดเอาถุงเฮโรอินปนเข้าไปขายด้วย โดยมีลุงหนาม (ญาติห่างๆของผมเอง) ไปซื้อมาจากทางเหนือ …ทำให้ทั้งหมู่ทองและลุงหนาม ร่ำรวยรวดเร็วผิดปกติ แต่ความเจริญของท่านทั้งสองก็ไม่ยั่งยืน

คราวก่อนไปซื้อกางเกงที่ตลาดโรงเกลือมาได้สองตัว ตัวละ 99 บาท เพิ่งใส่ไปเที่ยวหนองบัวลำภูมาเมื่อสองวันก่อน (ตอนแรกว่าจะไปแม่ฮ่องสอน แต่ไปได้แต่เพียงตาก แล้ววกกลับไปเพชรบูรณ์ หนองบัวลำภูในที่สุด) …นกขมิ้นเหลืองแก่ ก็แบบนี้แหละ อิอิ

ว่าแต่ว่าใส่กางเกงไปสามสี่วัน ไม่ได้ซัก ขี้เกลือขึ้นเลยครับ