โคลงสี่สุภาพ ให้กำลังใจลูกศิษย์ ดญ.แอม นักเรียน ชั้น ม.๕
๐ เด็กนี้คมคิดเจ้า จรัสแสง
เดี๋ยวเดียวเจ้าเปลี่ยนแปลง ประหลาดแท้
โคลงคมคล่องสำแดง ดูดั่ง กวีนา
เพียรเพ่งบ่พ่ายแพ้ เพริศแพร้วคือผล
๐ คนเราย่อมเปลี่ยนได้ ด้วยเพียร
ทุกสิ่งสรรพ์ร่ำเรียน เลิศรู้
เพียงใจไป่หันเหียน ห่อนเกียจ คร้านแฮ
สิ่งยากหากยังสู้ สบข้อปรารถนา
๐ สมอุราที่ได้แนะ นำเธอ
หาใช่ใฝ่ละเมอ มั่วไซร้
เพรงกาลที่เผอเรอ เรียมช่วย สะกิดแฮ
กลเกิดกวีได้ ดั่งชี้เชิญชวน
๐ อบอวลอายกลิ่นเพี้ยง พวงบุหงา
สัมผัสสระอักษรา เลิศล้ำ
ไพเราะท่วงลีลา ราวกะ กวีแฮ
ไหลหลั่งดุจดั่งน้ำ ย่อมน้ำจากจินต์
๐ ถวิลสร้อยใส่ถูกต้อง ตามนิยม
จะใส่ตามอารมณ์ ไม่ได้
สรรคำที่เหมาะสม เสียงสอด คล้องนา
โคลงนุชจักงามไซร้ สุดสิ้นวิจารณ์
ขอบคุณคุณครูภาทิพ และครูบาอาจารย์ทั้งหลายที่แนะนำสั่งสอนการแต่งโคลงสี่สุภาพ
พระมหาวินัย ๑๗.๑๙. น. ๒๙ ธ.ค. ๕๔
หมายเลขบันทึก: 473471เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2012 20:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 20:06 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
นมัสการพระมหาวินัย ภูริปญโญ ทิวาพัฒน์
ขอส่งกลอนพรชัยปีใหม่นี้
ให้คุณงามความดีที่สร้างสม
จงนำความสดชื่นใจรื่นรมณ์
สร้างคำคมปีมะโรงด้วยโคลงกลอน
เป็นมหาวินัยน้ำใจกว้าง
เป็นแบบอย่างดีงามตามคำสอน
เป็นนักคิดนักเขียนนักให้พร
เป็นพระสงฆ์ผู้โอนอ่อนมากคุณธรรม
ขอบคุณบทกลอนเพราะๆ จากอาจารย์ ขอให้อาจารย์มีความสุขเช่นกัน