การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ.ครั้งที่ ๓ - ตอนแรก.
* ปีใหม่๒๕๕๕ย่างกรายเข้ามาหลายวันแล้ว ผมอยากนำเรื่องการแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติครั้งที่ ๓ครั้งสุดท้าย. มาลงให้จบเสียเลย ดีน๊ะที่ไม่มีการจับบัตรคิวในการเขียนและอ่าน มิฉะนั้นผมคงถูกตำหนิเป็นแน่ว่า..ชอบแซงคิว..ปีใหม่แล้วควรทำอะไรให้เป็นไปอย่างเหมาะสมและถูกต้อง กับตนเองและส่วนรวม..ชีวิตจึงจะมีความสุขอย่างแท้จริง.
การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ - ครั้งที่สาม.
Third International Parachute Festival.
๒๒ ก.พ. - ๖ มี.ค..๒๕๓๘ ที่ค่ายแสมสาร กองพลนาวิกโยธิน.
กล่าวนำ.
ผมทำหน้าที่เป็นจนท.ติดต่อ ประจำทีมกระโดดร่มนานาชาติมาแล้วถึงสองครั้งสองครา และสามารถผ่านไปได้อย่างเรียบร้อยดี ต่อตัวเอง และต่อกองทัพเรือ. แต่งานที่ต้องใช้ภาษาของผมยังไม่หมดไปแต่อย่างใด ? ขณะรับราชการอยู่ที่กองรนบ.นย. ผมถูกหัวหน้าหล่อ ร.ท.ทองหล่อ ผลมูล รน.ต่อมาเกษียณในยศนาวาโท.ชวนไปร่วมในการแปล ระหว่างการฝึกร่วมผสมกับนย.อม.ที่กองพลนาวิกโยธิน แถวพื้นที่ระยองและจันทบุรี.อีกหลายครั้งหลายครา. มีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีเข้ามาเกี่ยวข้องกับผมเสมอๆจนผมสามารถสร้างสมประสบการณ์ในด้านภาษาทั้งทางทหารและทางภาคเอกชน ก่อนจะอำลากองทัพเรือไปอย่างถาวร ผมยังมีโอกาสแสดงฝีมือในการเป็นจนท.ติดต่อประจำทีมกระโดดร่มนานาชาติอีกเป็นครั้งสุดท้าย ระหว่าง๒๒ก.พ.- ๖มี.ค.๒๕๓๘.ในการแข่งขันครั้งที่๓.ที่สนามแข่งของกองพลนาวิกโยธิน
๑. ประกาศฯให้ทำหน้าที่นายทหารติดต่อ - ในการแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ.
ผมถูกผบ.รปภ.นย.ยศในขณะนั้น.คือน.อ.เสมา สุวรรณโชติ รน.เรียกเข้าพบ เพื่อไปรับทีมแรกคือ เซ้าท์อัฟริกา South Africa Team. ที่จะมาถึงในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมจำได้ว่าท่านยังให้เบี้ยเลี้ยงมาด้วยจำนวนหนึ่งและแจ้งให้ทราบว่า ทางเจ้าภาพได้จัดให้ผมกับพ.จ.อ.เพชรเกษม รัชตาภรณ์ พักที่โรงแรมสยามเบย์วิว พัทยากลาง. ขณะเขียนเรื่องนี้ท่านได้ ดำรงตำแหน่งเป็นพล.เรือโท ประจำอยู่ที่หน่วยบัญชาการนาวิกโยธินรอการเกษียณอายุ.เรารู้จักกันตั้งแต่พี่แกยังเป็นนักเรียนนายเรืออยู่เลย.อีกท่านที่ผมไม่ควรข้ามไปคือพล.รต.ชุมพร โชติโยธิน ผู้บัญชาการกองพลนาวิกโยธินในขณะนั้น. ผมเคยร่วมงานด้วยเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๒สมัยที่ท่าน ยังเป็นผู้บังคับกองพันทหารราบที่ ๘ ยศนาวาโท.และผมมีโอกาสไปปราบผู้ก่อความไม่สงบที่นครศรีธรรมราชด้วยกัน จนทหารนย.หลายนายต้องจากไป.ผมได้มาพบกับท่านอีกในงานเลี้ยงปิดการแข่งขันกระโดดร่ม ฯ ที่บริเวณสโมสร กรมร.๑ กองพลนาวิกโยธิน.แม้ว่าเวลาจะผ่านไปถึง ๑๖ ปี แต่ท่านยังรักและดีกับลูกน้องอย่างผมเสมอผมขออนุญาตถ่ายรูปคู่กับท่าน ดูสิครับ ! ท่านรีบมาตีคู่กับผมทันที โดยมิได้ถือเนื้อถือตัวแต่อย่างใด ? ผมลูกน้องเก่าน๊ะครับผู้การ. เขาไม่กระทืบก็ถือว่าบุญโขแล้ว ! ผมยังจำได้ดีครับว่า..ท่านเป็นผู้บังคับบัญชาที่ดีท่านหนึ่ง.
๒.ผู้เขียนกับผู้การชุมพร โชติโยธิน. - ที่งานเลี้ยงปิดการแข่งขัน. ปี ๒๕๓๘.
ผมออกจากห้องผบ.กองรปภ.นย.แล้ว ได้รีบไปประสานกับคนขับรถ ที่กองร้อยขนส่งนย.จนเป็นที่เรียบร้อยไม่มีปัญหาใดใด ? คนขับรถพักอยู่ข้างบ้านผมเองครับ เราออกจากค่ายกรมหลวงชุมพรฯกันตั้งแต่เช้ามืด แล้วตรงไปสนามบินดอนเมืองกันเลยผมประสานกับจนท.ตรวจคนเข้าเมืองและจนท.การท่าอากาศยานฯจนสามารถเดินเข้าไปรับทีมนี้ถึงด้านในช่องขาออก คนพร้อม-รถพร้อม. ไปได้.ผมให้คนขับรถจอดให้ทั้งทีมเข้าห้องน้ำแถวๆปั๊มที่ถนนบางนา-ตราด เป็นอันดับแรกแล้วจึงมุ่งหน้าไปที่ โรงแรมสยามเบย์วิวพัทยากันเลย Siam Bay view Hotel. คนขับรถใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงเศษๆเราจึงได้นำทีมนี้มาหยอดไว้ที่โรงแรมเพื่อเข้าพัก Check in. การแข่งขันจะเริ่มในวันรุ่งขึ้น. และทางนย.ได้จัดเตรียมรถบัสขนาดใหญ่มารับแต่ละทีมเพื่อนำเข้าสู่สนามแข่งขัน นักโดดจะต้องออกจาก ที่พักประมาณ ๐๗๐๐ น.เพราะสนามแข่งขันอยู่ที่ค่ายมหาเจษฎาราชเจ้า ค่ายแสมสารเดิม.ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๔๕ นาที. มีหลายทีมเช่ารถไปกันเองเพราะพี่แกไม่อยากไปแต่เช้า. บางทีมต้องลงแข่งในช่วงบ่าย จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปพร้อมรถบัส พี่แกจึงมาถามเกี่ยวกับการเดินทางจากผม เพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกผมจึงเขียนให้เป็นภาษาไทยและคำอ่านเป็นภาษาอังกฤษ.
๓.ผู้เขียน - เข้าไปรับทีมอัฟริกาใต้ถึงด้านในประตูสนามบินดอนเมือง. ปี ๒๕๓๘.
ผมกับเพชรเกษมจะต้องมาคอยประสานเวลาและกำกับทีมต่างๆให้ขึ้นรถได้ตามเวลาที่กำหนด.มิฉะนั้นเจ้านายอาจจะโกรธก็ได้.ลูกทีมก็เข้าที่พักเรียบร้อยแล้วผมจึงชวนคนขับรถมุ่งหน้ากลับสัตหีบกันเลย.ระหว่างจัดเตรียมของใช้ส่วนตัวอยู่ที่บ้านสมองของผมสั่งการให้พาลูกทีมไปทัวร์ในพื้นที่ เลี้ยงมื้อเที่ยงแถมเหล้าในมื้อเย็น ยังมีปัญหาเรื่องรถ.จะเอารถที่ไหนพาทัวร์และราคาเพราะไม่รู้ว่าจะเก็บเงินอย่างไร ?รถตู้สมัยนั้นก็ยังไม่เฟื่องฟูนัก จึงใช้รถกระบะมาสด้า Mazda Pick up truck. ของเพื่อนรุ่นน้อง พ.จ.อ.วิชัย เพียรดี ลาออกไปทำสวนทุเรียนอยู่ที่ระยอง.ในยศเรือโท. หมดปัญหาเรื่องรถแล้วก็จริงแต่เอผมจะเก็บหัวละเท่าไรดีน๊ะ ? ถ้าเก็บถูกไปเราจะขาดทุน-ถ้าแพงไปเขาอาจจะปฎิเสธได้ มาจบลงที่หัวละยี่สิบดอลล่าร์ครับผมเขียนโบชัวร์ขึ้นเองแล้วรีบนำไปเสนอทันที ผมก็ไปกับเจ้าของรถนั่นแหละครับ ! เพราะในใจยังคิดว่าถ้าเขาตกลงก็จะได้ให้บริการกันเลย รายละเอียดที่ผมเสนอลูกค้ามีดังนี้ครับ : อ่านแล้วท่านควรคิดเอาเองว่าน่าจะใช้บริการดีไหม ? ท่านผู้อ่านอาจจะไม่เชื่อผมก็ได้เพราะ ผมผิดหวังครับ.ผิดหวังที่คิดว่าเขาจะปฎิเสธ! ผมยื่นรายละเอียดให้หัวหน้าทีมอ่านและคิดว่า เขาจะประกาศให้ลูกทีมทราบรายละเอียดดังกล่าว ที่ไหนได้เขาบอกให้ลูกทีมขึ้นรถทันที.
๔.ผู้เขียนและทีมนักโดด -หน้ารร.สยามเบย์วิว พัทยากลาง.ปี ๒๕๓๘.
|
Dear Mam / Sir. You shouldn’t remain at your hotel while you have nothing to do. I would like to set up the tour for your team around the area as per details : - Touring around the Temple of Wad Yarn Sung Wararam. - Sight seeing to the Beach. - Lunch.Thai food will be provided. - Visiting the Drop Zone. - Dinner. Thai whisky and Thai dinner will be provided and get back to the hotel. We are offered you only $20.00 per person. Why don’t you sign up now ! Best regards. Sgt.maj.Panpong L.
|
ผมไม่ดีใจหรอกครับที่สามารถขายทัวร์ได้ เพราะปรากฏว่าคนมีมากกว่าที่นั่ง แต่ผมมิได้ตกใจเลยแม้แต่น้อย ผมบอกวิชัยให้รีบนำชุดแรกไปส่งลงเดินเล่นที่วัดญาน ฯก่อน แล้วรีบตีกลับมารับพวกที่เหลือ.
Writer. : OK - Get on please. , my driver will drop the first group there
and coming back to pick up the rest , please don’t worry.
I will go with the second group.
Team Leader. : Hey hurry up , get on.
ในที่สุดผมตามมาสมทบด้วยในเที่ยวที่สอง เป็นจังหวะที่ชุดแรกเดินทั่ววัดญาน ฯ แล้วผมจึงรับช่วงต่อ เพื่อไปหาสถานที่กินมื้อเที่ยงตามเส้นทาง วิชัยเพื่อนผมต้องเหนื่อยหน่อยเพราะพอหยอดเราไว้ที่ร้านโบ้-เตาถ่าน เขาต้องรีบกลับไปรับชุดที่สองมาสมทบที่ร้านนี้ ใครอยากดื่มเบียร์เย็นๆก็สั่งมาเลย. ย-ห อย่าห่วง ! เพราะผมจ่ายเองรวมทั้งสิ้นประมาณหนึ่งพันบาทเศษๆ ยังเหลืออีกหลายสตางค์เพราะได้ค่าทัวร์มา ๒๐๐ เหรียญอเมริกันดอลล่าร์ ค่าเงินตอนนั้นประมาณ ๕,๐๐๐ บาท.
๕.หัวหน้าทัวร์และหัวหน้าทีม - ที่วัดญาน ฯ
เราดื่มไป-กินไป-คุยไป ก็สนุกสนานดีครับ นักดื่มรุ่นเก่าน่าจะรู้จักร้านโบ้-เตาถ่านน๊ะครับ เมื่อก่อนปลาดุกผัดเผ็ดทอดกรอบที่นี่มีชื่อมากทีเดียวร้านนี้เปิดมานานแล้วผมเคยพาเพื่อนต่างชาติ ไปใช้บริการเสมอๆแต่ไม่เข้าใจว่าทำไม ? พี่โบ้แกยิ่งขายยิ่งจน. ขณะเขียนเรื่องนี้ดูสิพี่โบ้แกขายร้านไปเสียแล้ว..ได้แต่สงสาร นักชิมหน้าใหม่ที่พลาดโอกาส.โปรแกรมต่อไปเริ่มขึ้นทันทีที่ทุกคนอิ่มกันแล้ว วิชัยเพื่อนผมพาไปชมวิวทะเล โดยผมปล่อยให้เดินกันให้ขาเปียกน้ำเค็มที่บ้านเรา แล้วจึงออกเดินทางต่อไปยังสนามแข่งขันที่ กองพลนาวิกโยธิน Drop Zone , Marines Division. ผมมิได้นำเข้าค่ายแต่อย่างใด ?เพราะไม่อยากโต้เถียงกับพวกกองรักษาการณ์ ท่านเคยเห็นไหมครับ ?ป้ายที่เขียนว่า “ทหารเป็นมิตรกับประชาชน“ แหมชาวบ้านกำลังดีใจเออ..มาเจอป้ายถัดไปดันเขียนว่า “ เขตทหารห้ามเข้า ! “ผมจึงพาพวกนักโดดทีมนี้เลาะมาข้างสนามโดยเลี้ยวเข้าไปทาง ช่องแสมสาร ก็เลี้ยวซ้ายข้างร้านกล้วยแขกนั่นแหละ!.ช่วงนั้นทีมนักโดดสาวนย.ไทยกำลังซ้อมกันอย่างขะมักเขม่นแต่ทีมของเรา ได้แต่มองข้ามรั้วเข้าไป แถมยังไม่มีใครที่อยากจะกลับเสียด้วย ผมว่านักโดดทีมนี้กำลังเฝ้ามองเพื่อเปรียบเทียบข้อเด่นและข้อด้อย ของตัวเองกับนักโดดสาว นย.ไทย. รู้เขารู้เรายังไม่รบก็ชนะแล้ว..แต่ไม่ได้ถ้วย. เราดูการซ้อมใหญ่ของ ทีมนย.ไทยอยู่นานพอสมควร.
๖. หัวหน้าทัวร์กับลูกทีม. มื้อเที่ยงที่ร้านโบ้ เตาถ่าน.ปี ๒๕๓๘.
เอ้า !แดดร่มลมตกแล้ว เราเดินทางมาที่ร้านอิสานที่มีชื่อในย่านสัตหีบ ครัวโปงลางนั่นเองครับ ! ผมสั่งลาบ น้ำตก เสือร้องไห้ ข้าวเหนียว ต้มโคล้งปลาช่อน อย่างละสาม-สี่ที่ เหล้า โซดา น้ำแข็งนั้นต้องสั่งอยู่แล้ว. หมดแล้วยังสั่งเพิ่มอีกน๊ะ ! ผมว่าอาหารประเภทนี้ก็คงจะแซ๊ปสำหรับคนอัฟริกาใต้แบบพวกเขาเป็นแน่ ทุกคนประทับใจมากครับ ผมคิดว่าเขาคงไม่เสียดายเงินเพียงยี่สิบเหรียญหรอกครับ ความสุขต่างหากที่เขาต้องการก็แหม ! เราเสี่ยงนั่งกินกันริมฟุตบาทเลยน๊ะ. ดูภาพประกอบ.จังหวะเหมาะมากที่ไม่มีรถสิบล้อ หรือรถเทรลเล่อร์คันไหน ?เบรคแตกแล้วหักหลบมาที่โต๊ะเรา.ปรากฏว่าทั้งคนจัดและลูกทัวร์ต่างก็อิ่มหนำสำราญกันพอสมควร. ผมจึงให้วิชัยไปส่งจนถึงโรงแรมด้วยความปลอดภัย และให้ค่ารถกับวิชัยจนเป็นที่พอใจทั้งสองฝ่าย. ผมแยกเข้าบ้านไปส่งศรีภรรยาแล้วขี่คาวาคู่ชีพกลับไปนอนห้องแอร์ที่พัทยา เพื่อจะได้ไม่ต้องรีบตื่นตอนเช้า. มาถึงโรงแรมผมได้เข้าไปคุยกับพนักงานที่เคาน์เตอร์โรงแรม จนสนิทกัน. เขาได้ให้บัตรกินอาหารเช้าฟรี และต่อมาเพชรเกษมกับผมเดินเข้าไปกินโดยไม่ต้องใช้บัตรหรือคูปองแต่อย่างใด ? จนจบการแข่งขัน. ผมขอบคุณย้อนหลังมาอีกครั้งครับ. ต่อมาถ้ามีโอกาสไปกินที่ร้านอาหารแบบบูเฟ่ต์ที่โรงแรมเล็ก ถนนสายสอง พัทยากลาง.ผมมักจะไปกินเองบ้างไปกับครอบครัวบ้าง ชวนเพื่อนๆไปหลายครั้งแต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จ..เพราะเพื่อนทหารของผมมักอยากกินแต่ลาบ น้ำตกและข้าวเหนียวเท่านั้น !
๗.มื้อเย็นกินเต็มที่. - ที่ครัวโปงลาง - ก.ม.๑.
เรามิได้ปฎิเสธ เมื่อบางทีมเชิญไปดินเนอร์ ที่ห้องอาหารในหรือนอกโรงแรมเพราะเราไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจต่างหาก. เปล่าครับเรามิได้เห็นแก่กิน. ช่วงแดดร่มลมตกวันไหน ? ที่เราไม่ได้ไปร่วมดื่มกับทีมต่างๆ ผมมักจะเดินข้ามไปใช้บริการที่ร้านอาหารตรงข้ามโรงแรมนั่นเอง ! นอกจากจะใกล้แล้วยังราคาถูกอีกต่างหาก. ผมสู้ราคาน้ำขวดที่นำมาผสมเหล้าไม่ไหวจริงๆ Mixer. ก็ที่ร้านตรงข้ามราคา ขวดละ ๖ บาทแต่ที่ห้องอาหารของโรงแรมขวดละ ๒๕ บาท. คิดเอาน๊ะว่าต่างกันเพียงใด ? ที่สำคัญเราควรจะประมาณตนกันบ้าง จริงไหมครับ ? ตอนเช้ารถบัสใหญ่ของนย. มารับที่หน้าโรงแรมตรงเวลา เราเพียงแต่มาคอยกำกับดูแลจนเรียบร้อย ทุกทีมขนอุปกรณ์ในการแข่งขันขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว เราจึงปล่อยรถออกไปยังสนามแข่งขันที่กองพลนาวิกโยธิน. บ่อยครั้งที่ผมมากับรถบัสแต่บางครั้งก็ตามมาทีหลังพร้อมกับบางทีม แต่ก็มาทันก่อนที่ร่มแรกจะลงสู่พื้นดินทุกครั้ง ครั้งนี้ผมมีโอกาสพาครอบครัวไปชมการแข่งขันกับพี่น้องประชาชนด้วย เพราะทางค่ายเปิดกว้างให้ประชาชนเข้าชมกันได้ฟรีสิครับ ! พอมาถึงสนามแข่งแล้วทุกทีมต้องมารายงานตัวที่เต็นท์กองอำนวยการก่อน เพื่อให้ทางกรรมการจัดลำดับ ในการนำทีมที่จะแข่งขันไปขึ้นเครื่องเฮลิคอร์ปเตอร์ ซึ่งจอดรออยู่ข้างสนาม หรือต้องไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบินอู่ตะเภา. ห่างจากสนามแข่ง. ประมาณ ๒๐ นาที.
๘. โอ ลัน ฟาน. เพชรเกษมและผู้เขียน.มื้อเย็นกับกรรมการสาวญี่ปุ่น - ที่โรงแรม.
เมื่อทุกฝ่ายพร้อมแล้วการแข่งขันจึงได้เริ่มขึ้นทันที. เช้านี้ท้องฟ้าแจ่มใสและลมไม่แรงเกินไปนักเหมาะกับการกระโดดร่มจริงๆ.วันนี้เป็นการแข่งประเภทแม่นยำทีมและบุคคลตลอดทั้งวัน ประชาชนเข้ามาชมการแข่งขันในค่ายบ้าง. ยืนดูอยู่นอกรั้วบ้าง รอบสนามก็จะเป็นเต็นท์ของทีมต่างๆ บก -เรือ -อากาศและ ตำรวจ.รวมทั้งทีมนานาชาติ.เพชรเกษม ผู้เขียนและจนท.คนอื่นๆก็เดินไปคุยกันบ้าง เมื่อมีเวลาว่างเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการและความรู้ต่างๆ.ทางลูกทีมสิงคโปร์และทีมเซ้าท์อัฟริกา พอเห็นทีมข้างๆที่ว่างจากการแข่งขัน นอนอยู่ในเปลเขมรก็พากันมาถามผมว่าจะหาซื้อได้ที่ไหน..ราคาเท่าไร ? ผมจึงได้ดำเนินการให้จนเป็นที่พอใจกับบรรดานักโดดที่ชอบนอนเปล แหม !กำไรก็พอมีบ้าง เราจะเสียเวลาไปซื้อให้เปล่าๆทำไมล่ะ ? รถผมมิได้เติมน้ำน๊ะทีนี้เข้าใจหรือยัง ? ด้านหน้าเป็นเต็นท์ของกรรมการ และนักโดดอาวุโสของทีมนย. ชื่อทีมเฒ่าทะเลครับ. นักโดดส่วนใหญ่เป็นข้าราชการอาวุโสทั้งในและนอกราชการ ฝีมือพี่แกไม่เลวทีเดียวลงตรงเป้าบ้าง นอกเป้าบ้างเวลาลมแรง ผมเขียนแบบนี้น่าจะดีน๊ะ. เพราะจะได้ไม่เสียหน้าไงล่ะ ! ช่วงพักเที่ยงมีการประกาศเรียกจนท.ประจำทีมต่างชาติ ให้มารับข้าวกล่องจากเต็นท์กองอำนวยการ โดยทางจนท.จะจ่ายให้นักโดดและจนท.ประจำทีม. ไหนใครที่ชอบพูดเสมอๆว่า ของฟรีไม่มีในโลกล่ะ ?ไปอยู่ไหนกันหมด ?
๙.รูปรับธงจากทีมเกาหลี. เลี้ยงก่อนแล้วค่อยมอบให้.
เรื่องการเดินไปหอบหิ้วของกินนั้นเราทำได้ ผม เพชรเกษม ประพันธ์ บัวเผื่อนน้อยและสุชาติ ทองไพ สองคนหลังนี้เพิ่งจะมาร่วมงานด้วยเป็นครั้งแรก. ผมขอยืนยันว่าไม่เคยพบนายทหารที่มาเป็นจนท.ประจำทีมทำแบบเราเลยครับ..อ๋อเป็นนายทหารแล้วตายไม่ได้ เอ๊ย ! ทำไม่ได้..เออ.เออ แต่พอกินได้ว่ะ ! ผมจึงไม่แปลกใจที่ตามทีมต่างๆมักจะมอบของที่ระลึกบ้าง ให้ทิปบ้าง ให้เฉพาะผมกับเพชรเกษม มีบางคนขาดงานเพราะแอบเข้ากรุงเทพฯเพื่อไปเอากระเป๋าเป้ ที่มีตราธงชาติไทยมาขายให้ตามทีมต่างชาติด้วยน๊ะ กำไรเพียบ เอ้า ! ไม่ว่ากัน. แต่พี่แกมาฝากให้ผมดูแลทีมของตัวเองน่ะสิ ! ว่าได้ไหม ? ช่วงบ่ายวันต่อมาผู้เข้าแข่งขันที่เกี่ยวข้อง ต้องไปที่สนามกีฬากองทัพเรือ. กิโลเมตรที่ ๕. เพื่อทำพิธีเปิดการแข่งขันอย่างเป็นทางการ ทหารเรือและประชาชนมาชมพิธีเปิดกันอย่างหนาตา ซึ่งทางกองทัพเรือได้จัดขึ้นสวยงามและใหญ่โตทีเดียว มีดุริยางค์ทร.มาตีและเป่านำหน้าขบวน ตามด้วยขบวนทหารแต่งกายชุดขาว และนร.พยาบาลสาวๆซึ่งถือป้ายชื่อทีมต่างๆ.ผมได้ไปเดินอยู่เฉพาะบนพื้นหญ้าในสนาม มิได้เดินตามขบวนแต่อย่างใด ? เพื่อบันทึกภาพไว้ตามโอกาส นสพ.ต่างๆ-ทีวี มาทำข่าวกันแน่นสนาม.จำไม่ได้แล้วว่ามาจากช่องไหนกันบ้าง ? ผมไม่ได้ประจำสำนักไหนก็ได้แต่รีบบันทึกภาพไว้ก่อน.
๑๐. ก่อนพิธีเปิด - ที่สนามกีฬาทร.กม. ๕.ปี ๒๕๓๘.
พอถึงเวลาประธานในพิธีกล่าวเปิดงานในขณะที่ทีมต่างๆยังเดิน ได้ไม่ครบรอบนั้น บนท้องฟ้ามีการกระโดดร่มลงมาแบบเกาะหมู่บ้าง กระโดดแบบต่อร่มกันหลายๆชั้นบ้าง เต็มท้องฟ้าเลยครับ. ทุกคนลงสู่สนามอย่างปลอดภัยเพราะไม่มีข่าวว่า ใครถูกร่มตกใส่แต่อย่างใด ? เป็นอันว่าพิธีเปิดอย่างเป็นทางการได้จบลงอย่างสมบูรณ์ทีมต่างๆต้องกลับเข้าสู่สนามแข่งอีกครั้ง เพราะยังมีพวกที่เข้าแข่งขันทำการแข่งขันอยู่ แต่มีการจัดผู้ที่ว่างมาเพื่อร่วมกระโดดในพิธี การเปิดการแข่งขันจำนวนหนึ่ง. บ่ายมากแล้วนักโดดต่างชาติเก็บข้าวของมาขึ้นรถ.เพื่อรอเดินทางกลับที่พักที่พัทยา เพชรเกษมและผมสองคนที่ต้องไปพร้อมรถ เพราะเรามีห้องพักอยู่ที่โรงแรมสยามเบย์วิวนั่นเอง ! ส่วนจนท.คนอื่นก็กลับบ้านใครบ้านมัน ไม่มีใครอยากจะมานอนที่พัทยาผมไม่ทราบเหตุผลหรอกครับว่าทำไม? แต่ถ้าจะมาเพิ่มผมต้องบอกก่อนน๊ะว่า ที่ห้องพักนอนได้เพียงสองชีวิตเท่านั้น !การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติครั้งที่สาม มีทีมต่างชาติมาร่วมแข่งขันด้วยไม่มากนักเพราะบางทีมเคยมาแล้ว บางทีมมาอีกเพื่อหาประสบการณ์ ไม่ได้ถ้วยก็ไม่ว่าอะไร ? ประสบการณ์ต่างๆสำคัญกว่า.
๑๑. บนน่านฟ้า - ที่สนามกีฬาทร.กม.- ๕.
ทีมจากประเทศไทยยังมากันครบครับ มี จากกองทัพบก - กองทัพเรือ เจ้าภาพ กองทัพอากาศและกรมตำรวจ ส่วนทีมจากต่างประเทศนั้นมี ดังนี้ :
๑.ออสเตรเลีย. Australia Team. ที่จริงทีมนี้เคยมาร่วมการแข่งขันตั้งแต่ครั้งแรกแล้วครับ ผมยังจำได้ดีแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม ครั้งนั้นผมกับวินัย ว.เป็นผู้ที่คอยดูแลในระยะแรกๆ ปีพ.ศ.๒๕๓๐. แต่ครั้งนี้จนท.ประจำทีมอย่างเป็นทางการคือร.อ.ปัญญา ดอกจันทร์ รน.เพื่อนรุ่นพี่ทีสนิทกันนั่นเอง ! ตอนรับมาจากสนามบินเราไปพร้อมกันเพราะผมว่างจากทีมที่ประจำอยู่จึงร่วมไปรับด้วย. แต่เอาเข้าจริงพี่แกฝากผมดูแลแทนบ่อยๆ ธุระยังเยอะเหมือนเดิมครับ เอ้า ! ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป.
๑๒. ภาพที่ระลึกจากทีมออสเตรเลีย.
๒.จีน. Chinese Team. ถ้าจำไม่ผิดผู้รับผิดชอบทีมจีนในครั้งที่สามนี้ น่าจะเป็นพ.จ.อ.สุชาติ ทองไพ.เขาเป็นรุ่นน้องผมหลายปีครับ แต่เราเคยร่วมเรียนที่ศูนย์ภาษาทร.ด้วยกันเมื่อหลายปีก่อน อยู่คนละห้องกัน.
๓.เกาหลี. Korea Team. ทีมนี้ผมเคยดูแลอยู่ด้วยตอนที่มาแข่งขันในครั้งแรกแต่ในครั้งที่สองพี่แกไม่ได้มาอาจเป็นเพราะยังมีปัญหาคาใจกับพี่น้องเกาหลีเหนือกระมัง ! พ.จ.อ.เพชรเกษม รตาภรณ์ ยศในขณะนั้น.เป็นผู้ที่รับผิดชอบทีมนี้ ในครั้งที่สาม. เพื่อนร่วมห้องนอนของผมนั่นเองครับ ! ทีมนี้มีเต็นท์อยู่ที่สนามแข่งขันไม่ไกลจากเต็นท์ของผมนัก เวลาว่างผมมักจะเดินมาหาเพชรเกษมบ่อยๆ มีพันจ่ากองร้อยของทีมนี้ สนิทกับผมตั้งแต่มาแข่งในครั้งแรก ผมจึงมาช่วยเหลือทีมนี้ด้วยจนเป็นที่พออกพอใจของหัวหน้า และผู้จัดการทีม.
๑๓.ฟังคำชมเชย และรับรางวัลจากทีมเกาหลี.-ที่สนามแข่งกองพลนาวิกโยธิน.
ก่อนจบการแข่งขันพี่แกเรียกผมกับเพชรเกษมไปยืนแถว ประกาศเกียรติคุณ.แถมยังถีบเอ๊ย ! ทิปมาคนละหนึ่งพันบาท เท่านั้นยังไม่พอครับพี่แกเชิญผมไปเลี้ยงอีกหนึ่งมื้อที่ร้านอาหารทะเลบางเสร่ ทำไมผมจะจำไม่ได้ล่ะครับ พี่แกให้ผมพาครอบครัวไปด้วย. ทุกคนอิ่มหนำสำราญกันอีกแล้ว ผมมาแยกลงที่หน้าถนนใหญ่เพื่อกลับมาส่งศรีภรรยานางจิ๋ว - เมียตัวจริง เสียงจริง แล้วจึงนำคู่ชีพกลับที่พัก.
๔.สิงคโปร์. Singapore Team. ผมจำไม่ได้แล้วว่าใครรับผิดชอบทีมนี้ น่าจะเป็นพ.จ.อ.ประพันธ์ บัวเผื่อนน้อย ด้วยความที่เราสนิทกันมาก่อน ผมยังแวะเวียนไปให้ความช่วยเหลือเขาเสมอๆ ผู้จัดการทีมและหัวหน้าทีมยังชวนผมไปดื่มกินด้วยตามโอกาสเช่นกัน ก่อนจบการแข่งขันผมยังได้รับของที่ระลึกด้วยน๊ะ ขอบอก. ถ้าไม่ดีจริงเขาจะให้ผมไหมล่ะ ? ถ้าไม่เชื่อให้ดูภาพประกอบ.
๕.เซ้าท์อัฟริกา. South Africa Team. ทีมเซ้าท์อัฟริกานั้นผมไปรับมาจากสนามบินเลยครับและบรรยายไปแล้วบางส่วนครับ แต่จะขอเพิ่มเติมอีกหน่อยน๊ะครับ หัวหน้าทีมได้พาครอบครัวมาเที่ยวด้วยโดยมาพักในห้องสูทที่โรงแรมเดียวกับผู้เขียน.
๑๔.รับรางวัลจากหัวหน้าทีมในห้องพัก. - ที่รร.สยามเบย์วิว พัทยากลาง. ปี ๒๕๓๘.
ห้องพักน่ะเหรอครับ ? ต่างกันมากครับที่ผมทราบเพราะผมมีโอกาสได้รับเชิญให้มารับของที่ระลึกภายในห้องด้วยน๊ะ แฟนผมยังออกปากเลยว่าโอ้โฮ ! ห้องพักใหญ่โตมาก.ประกอบอาหารได้ด้วยครับ และต่างกับห้องที่ผมและเพชรเกษมพักราวฟ้ากับดิน ผมมิได้เสียใจใดใด ?ที่ต้องมาพักในห้องที่เล็กกว่า เราได้รับเกียรติให้พักฟรี ก็ถือว่าบุญโขแล้วครับพี่ - น้อง.
๖.ไทย. Thai Team. ทีมนี้ก็เหมือนเดิมครับมากันตามปกติจาก ทบ.-ทร.-ทอ. และตำรวจไทย เต็นท์ทหารอากาศไทยนั้นอยู่ติดกับเต็นท์ของทีมเซ้าท์อัฟริกา ผมกับทหารอากาศไทยจึงมีโอกาสทักทายกันบ่อยๆครั้งหนึ่งผมถูกเชิญไปคุยด้วยเพราะ ปีต่อไปทางกองทัพอากาศจะเป็นเจ้าภาพและเขาอยากทราบรายละเอียด.ในการรับ-ส่งทีมต่างชาติ. โดยปกติจะจัดที่ประจวบคีรีขันธ์อันเป็นถิ่นของเขา. ดูสิครับเราคุยกันจนจบ ผมจึงทราบว่าคนที่คุยกับผมนั้นเป็นถึงท่านนายพล โอ้โฮ ! พี่แกหน้าตายังเด็กๆอยู่เลยครับเอ..หรือว่าผมเริ่มแก่เองต่างหาก ก่อนจากกันผมจึงต้องยกมือไหว้ท่านเสียหน่อย ไม่ได้หยิ่งหรอกครับแหม ใครจะรู้ล่ะครับ ?เพราะต่างคนต่าง แต่งกายพลเรือนตามสบายนั่นเอง !
๑๕.กองเชียร์มากันทั้งแม่และลูก. - ที่สนามแข่งกองพลนาวิกโยธิน. ปี ๒๕๓๘.
ความจริงงานประเภทนี้ก็ไม่ถือว่าเหนือบ่ากว่าแรงนักสำหรับทหารนาวิกโยธินแบบ เรา-ท่านๆ จะว่าไปแล้วผมเห็นใจทุกฝ่ายครับเพราะบางทีต้องคิดเนื่องจากหลายคนมียศค้ำคออยู่นั่นเอง ! แต่ภาษากฎหมายเขาบอกให้ดูที่เจตนา จึงจะรู้ว่าผิดหรือถูก ?ผมขอออกนอกเรื่องหน่อยน๊ะครับถ้าใครได้อ่านเรื่องที่ผมไปทำงานให้กับยู - เอ็นจะต้องเข้าใจดี. ถ้ายังไม่เคยอ่านหรืออ่านแล้วลืมแล้ว - ผมขอฟื้นความจำให้ดังนี้ ช่วงหน้าหนาวหลังเลิกงานผมกลับมาทางด้านหลังของประตูสอ.รฝ. และพบว่า มีการตั้งร้านค้าซึ่งดำเนินการโดยทหารเรือ เสียดายที่จำชื่อหน่วยนั้นไม่ได้เสียแล้ว. ท่านอาจจะไม่เชื่อก็ได้น๊ะ พี่แกแต่งนาวาตรีเต็มยศออกมาเชิญลูกค้าให้แวะมาใช้บริการ แถมยังช่วยกันเสริฟเสียด้วย. ผมประทับใจมากครับ แต่ปีต่อมาไม่มีการจัดอีกเลยไม่ทราบว่าเจ้านายสั่งห้ามหรือเปล่า?เย็นวันหนึ่งระหว่างที่ผมดื่มกินกันพร้อมทีมสิงคโปร์ ทางผู้จัดการทีมมีปัญหาและมาขอให้ผมช่วยเพราะว่า ศรีภรรยากำลังจะมาถึงเมืองไทยเที่ยวประมาณสองยามและไม่รู้ว่าจะปลีกตัวไปรับได้อย่างไร ?
* จบตอนเสียที ใครเข้ามาอ่านก่อนคงพบว่าไม่ค่อยเรียบร้อย สาเหตุเพราะเน็ทที่นี่มักจะติดดับๆ โดยเฉพาะช่วงที่กำลังทำงานบ่อยครั้งจนผมต้องทิ้งไว้ข้ามคืน..
ความเห็น (2)
- ขอพระพุทธํรัตน์กำจัดทุกข์
- ขอพระธรรมนำสุขทุกสมัย
- ขอพระสงฆรัตน์กำจัดภัย
- ขอพระไตรรัตน์นำสุขจำเริญ เทอญ
ขอบคุณอาจารย์โสภณที่ทำบุญเผื่อครับ..สวัสดีปีใหม่ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัว สมหวังในงานหลวงและงานราษฎร์ตลอดปี๒๕๕๕.
โตนี่-ฟาง.
๕ ม.ค.๕๕