ความทรงจำที่มีค่า


ความทรงจำในการนิเทศงานนักศึกษาพยาบาล สิ่งที่มีค่าในชีวิต

ความทรงจำที่มีค่า

    เมื่อประมาณปลายปี ๒๕๕๒ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสนำนักศึกษาฯ ชั้นปีที่ 2 ไปฝึกปฏิบัติงาน ณ โรงพยาบาลมุกดาหาร ทั้งข้าพเจ้าและนักศึกษาต่างได้รับการต้อนรับอย่างดียิ่ง จากพี่ๆและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ในการฝึกปฏิบัติงานครั้งนี้เป็นการฝึกปฏิบัติงานในรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลพื้นทางวิชาชีพ มีนักศึกษาในอารักขาของข้าพเจ้า จำนวน 8 คน ถือเป็นการฝึกปฏิบัติงาน ครั้งแรกของนักศึกษา ข้าพเจ้าได้เกิดความเข้าใจอย่างมากกว่าแต่ก่อนว่า ผู้ที่ปฏิบัติหน้าที่เป็นครูนั้นย่อมต้องมีความเข้าใจในตัวศิษย์ทุกๆคนก่อน จึงจะสามารถถ่ายทอดความรู้ได้อย่างเหมาะสม ทั้งนี้เราเองเป็นครูก็ต้องเข้าใจตัวเองก่อน ไม่มีอคติใดๆ มากระทบ และที่สำคัญที่สุดคือ นักศึกษาของเรานั้นย่อมมี พื้นฐานแตกต่างกันไป เราผู้เป็นครูย่อมมีหน้าที่ฝึกฝนและให้นักศึกษาได้แสดงความสามารถที่มีอยู่อย่างหลากหลาย และสิ่งที่ควรทำคือ การเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้กล่าวความในใจ ข้อจำกัด หรือบอกสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ เพราะเราจะได้ปรับให้ตรง หรือวางแผนร่วมกันได้ เกิดการเรียนรู้ที่มีความสุข ลดความกดดันและความทรมานต่อการขึ้นฝึกในครั้งแรกลงได้ สร้างสัมพันธ์ระหว่างครูและศิษย์ ที่มีการสนับสนุนต่อการเรียนรู้ จนสุดท้ายการฝึกงานก็สำเร็จและบรรลุ ตามวัตถุประสงค์ของการฝึกฯ เป็นอย่างดี

                                                                   *** ลายฟ้า

                                                              ๒   มกราคม ๒๕๕๕

  

 

หมายเลขบันทึก: 473254เขียนเมื่อ 2 มกราคม 2012 12:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2012 00:13 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท