นวนิยายเรื่อง ความสุขของกะทิ ของ งามพรรณ เวชชาชีวะ รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปี พ.ศ. 2549 ที่ใครหลาย ๆ คนตั้งคำถามว่า "ถึงหรือ"
ไม่ว่าอย่างไร ความสุขของกะทิก็เข้าตากรรม การ วินทร์ เลียววาริณ ซีไรต์ 2 สมัย นิยามไว้หลังปกว่า "สั้นแต่สั่นอารมณ์"
สำหรับผม อ่านแล้วไม่ค่อยอินเท่าไหร่ รู้สึกว่าไม่หนักและไม่ให้อารมณ์มากพอหากเทียบกับนวนิยายเด็กที่ได้ซีไรต์เช่น "ช่างสำราญ" ผมได้มีโอกาสสนทนากับอาจารย์ของผมคือ ศ.ดร.รื่นฤทัย สัจจพุนธุ์ ท่านอาจารย์ก็บอกเช่นเดียวกันว่า "ยังไม่ถึง"
เรื่องนี้ยังมีภาคต่อตามมาอีก 2-3 เล่ม ผมจำไม่ได้ ผมอ่านแค่เล่ม 2 (ความสุขของกะทิ และตามหาพระจันทร์) เองครับ
เหมาะสำหรับเด็ก ๆ ที่เพิ่งอ่านหนังสือ เพราะเรื่องนี้เป็นบันไดที่จะก้าวไปอ่านวรรณกรรมหนัก ๆ
วาทิน ศานติ์ สันติ
ชอบเล่มนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี โลกสดใส ขอบคุณค่ะ