เลี้ยงปีใหม่2555 เราเปลี่ยนวันธรรมดาๆ ให้เป็นวันที่พิเศษมากๆ
ผ่านพ้นกันไปสำหรับการจัดงานปีใหม่ของโรงพยาบาลประจำจังหวัดพิจิตร เรื่องการเลือกวิธีทำงานของแต่ละคนนี่มันเป็นศิลปะเฉพาะจริงๆ คนที่เห็นว่าอีกคนทำงานง่าย และเราตั้งใจจะทำมั่งสุดท้ายก็ทำไม่ได้ เพราะคุณท่านหน้าบางกระมัง โดนเค้าตำหนิตรงโน้นตรงนี้ก็ทนไม่ค่อยจะได้ สุดท้ายก็เลยต้องเลือกในแบบที่ตนถนัด หากเราถนัดการใช้แรงงานเข้าสู้ เราก็จะเลือกใช้วิธีนี้ หรือหากเราถนัดในเรื่องราวที่เป็นการเฉพาะของเราเราก็จะเลือกในจุดที่ถนัด เพราะง่ายที่สุดแล้ว แต่ในมุมมองคนอื่นอาจจะโง่สุดๆ ก็ได้ เราไม่มีทางรู้ได้หรอก หากไม่ได้เปรียบเทียบกัน และการเปรียบเทียบกันก็ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากคนเราแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน
เมื่อผมเห็นและเลือกแนวทางได้ ซึ่งก็คือการทำตามสิ่งที่ที่ประชุมมีมตินะ ทั้งๆที่มันขัดความรู้สึกมากๆ แต่เมื่อกลับมาตรองดูแล้ว ก็ทำให้ทราบว่า ...ใจเขาใจเรา
หากเราเป็นคนตัดสินใจ แนวทางที่เราชอบแนวทางที่ยืนอยู่บนความมั่นใจในการก้าวหน้าต่อไปของโรงพยาบาลนั้น หรืออาจจะเป็นการช่วยลดวิกฤติการณ์ในปัจจุบันลงก็ได้นะ แนวทางอย่างนี้เราก็จะเลือกนะ ชัดเจน.. ส่วนเรื่องจะขัดใจลูกน้องคนไหน อย่างไร นั้นมันเป็นข้อที่มีลำดับความสำคัญถัดลงไป หรือบางทีการพิจารณายังไม่เลื่อนมายังข้อความรู้สึกของลูกน้องเลย
เมื่อเราได้แนวทางอย่างนี้ ..หากลูกน้องคนไหนดื้อไม่ไปตามร่องตามรอย เราเองก็จะรู้สึกว่า ไม่ค่อยเข้าท่านะ เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ก็ทำให้คิดถึงคำว่าลูกค้า หากเราทำงานในหน่วยงานในร้านค้าที่มีเถ้าแก่นะ ลูกค้าของเราก็คือหัวหน้าหรือตัวเถ้าแก่นนั่นเอง หากทำงานได้ดี มีผลกำไร ถูกอกถูกใจ สิ้นปีก็จะได้โบนัสอะไรทำนองนั้น หากทำไม่ค่อยจะดี ก็จะให้ไปทำงานที่ใช้แรงเป็นหลัก ไม่ต้องมาเป็นคนทำกำไร หรือมาเป็นคนขายของอย่างนั้น
ฉันใดฉันนั้น ก็ทำให้เรารู้เลยว่า ง่ายที่สุดก็คือทำในสิ่งที่เจ้านายต้องการนั่นแหละ ส่วนจะสามารถเก็บตังส์เค้าได้เท่าไรก็ขึ้นอยู่กับเรานะ เรื่องของผลตอบแทนบางครั้งไม่ได้เป็นรูปตัวเงินนะ แต่มันอาจเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในการนำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันเพื่อสร้างฐานะที่มั่นคง อย่างนี้ก็ถือว่าเป็น ผลตอบแทนเหมือนกัน
เมื่อผมตัดสินใจได้ วันนี้รับงานมาคือนำภาพการแสดงที่ทุกคนตั้งใจโชว์บนเวทีส่งไปยังผู้ชมที่อยู่ห่างไกลจากเวที โดยเจ้านายเค้าก็ยอมรับกับข้อจำกัดที่ รพ.เรามี ผลงานที่ต้องการแบบรับได้ก็คือต่อสัญญาณภาพจากกล้องส่งขึ้นจอแค่นี้จบ... นอกนั้นก็ขึ้นอยู่กับผมที่จะดำเนินการแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ผมเองก็พอมีความรู้อยู่บ้าง กล้องที่มีก็มี 2-3 ตัวทั้งกล้องใหม่กล้องเก่า ตัวฉายก็มีแล้ว จะขาดก็แค่ตัวสลับสัญญาณซึ่งเราเคยมีและก็ได้ชำรุดไปแล้ว จะซื้อใหม่ราคาก็แพง เจ้านายเลยไม่ค่อยสนใจ เพราะไม่คุ้ม ...เหตุการณ์ดูเหมือนว่าจะมาจบอยู่แค่ได้ภาพแบบไม่มีคุณภาพขึ้นจอนะ
ตรงนี้ก็ทำให้ผมหนักใจเพราะผมต้องโดนเต็มๆ เลยเพราะเป็นคนทำ คนดูเค้าไม่รู้ เค้าติก่อนเลยโดยไม่มีเวลามาฟังเหตุผล ด้วยเหตุนั้นผมเองถึงตระหนักอย่างมากนะ
สุดท้ายผมเองก็เลือกวิธีประยุกต์ใช้เจ้าวิดีโอพรีเซนเตอร์ที่เราใช้กันอยู่ทั่วไปในโรงพยาบาลมาเป็นตัวตัดสลับสัญญาณกล้อง ผมใช้กล้อง 2 กล้อง บันทึกในตัวและดูแลผู้ชมโดยใช้วิดีโอพรีเซนเตอร์ ตัดสลับให้ความสำราญกันไป ผลปรากฏว่าสามารถถ่ายทอดเรื่องราวบนเวทีได้อย่างดี ได้อารมณ์ ได้รับความสนใจ เสียงดังสนั่นเลยในยามที่มีภาพโดนใจ ได้เห็นรอยยิ้มของคนดูด้านหลัง ประกอบกับในครั้งนี้ระบบเสียงทำได้สมบูรณ์ยิ่งทำให้เป็นวันปีใหม่ที่ดีมากๆ ครั้งหนึ่ง และในวันดีๆ แบบนี้ก็มีส่วนหนึ่งของผมเสริมเข้าไปด้วย ผมเหนื่อยมากๆ นะแต่ได้ความสำเร็จติดไม้ติดมือมาด้วย ก็ไม่เลวใช่มั๊ยครับ
ความเห็น (2)
ชอบคมุมคิดดีๆ ทุกคนคือลูกค้า ที่ต้องการ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ขอบคุณค่ะ
