ห้ามอ่าน...โดยคนชอบอ่าน
ห้ามอ่าน ...
โดยคนชอบอ่าน...
เรื่องที่นำเสนอนี้ถือโอกาสเป็นของขวัญปี่ใหม่ สำหรับสมาชิก ผู้ชอบอ่าน เบาสมอง แต่แฝงด้วยปรัชญา....
คุณชอบอ่านไหมครับ...?
เปล่า...ผมไม่ได้หมายถึงตำราเรียนนะ...ผมหมายถึงอ่านทุกอย่างที่เป็นหนังสือ ไม่ว่าจะเป็นการ์ตูน (การ์ตูนประเภทโป้ ๆ ผมไม่แนะนำ) นิยาย สารคดีท่องเที่ยวสนุก ๆ หรือหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊ค หรือหนังสือจากสื่ออิเล็กทรอนิก สารพัดที่คุณจะอ่าน อ่านแล้วมีความสุข แต่ตำราเรียนถึงไม่ชอบอ่านก็ต้องอ่าน หรือใครว่าไม่จำเป็น แต่ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องเสียค่าลงทะเบียนเรียนซ้ำ แต่ปัจจุบัน ค่าลงทะเบียนไม่ต้องเสีย แล้วมันจะจำเป็นอะไรกับการอ่านตำราเรียน...น่าเป็นห่วงนักเรียนยุค ICT เสียจริง ผมให้ค้นคว้าทางสื่อ อินเตอร์เน็ต พี่ ๆ เขาไม่อ่าน ยกมาทั้งเทือกเถาเหล่ากอ
คนที่ชอบอ่านหนังสือจนติดเป็นนิสัยเหมือนคนที่ติดบุหรี่ หรือติดกาแฟ ว่างเมื่อใดคนสูบบุหรี่จะนึกถึงบุหรี่ทันที คนดื่มกาแฟก็จะนึกถึงกาแฟ หรือเคยเสพทุกครั้งหลังอาหารละก็ จะยิ่งคิดถึงหนัก ติดหนัก ไม่เชื่อลองดูก็ได้...เริ่มจากหลังกินอาหารมื้อเช้า หรือเย็นแล้วลองหยิบหนังสือใกล้มือ ไทยรัฐ เดลินิวส์ หรือหนังสือที่คุณชอบ เลือกคอลัมน์ที่คุณชอบ พอเบื่อก็เลิก ทำแบนี้ทุก ๆ วัน สักอาทิตย์ที่นี้ละพอหลังอาหารมื้อนั้นแล้ว คุณจะเริ่มรู้สึกว่ามันขาดอะไรอีกอย่าง คุณจะเริ่มมองหาหนังสือ นั่นแหละคุณเริ่มติดแล้ว ดีครับอ่านต่อไปเถอะ วันละนิดละหน่อยก็ยังดี ขอให้ติดเถอะ มันมีประโยชน์กว่าติดยาบ้า...แต่เด็กปัจจุบันจะติดอันสุดท้ายมากกว่า
บางคนติดอ่านในห้องน้ำ ขณะทำธุระเป็นประจำดีเหมือนกัน แทนที่จะทำท่าอึด อึด หน้าถมึงทึง แก้มตุ่ย ๆ หรือเสียเวลานั่งมองห้องน้ำไปเปล่า ๆ ก็อ่านหนังสือไปด้วย นับว่าเก๋ไปอีกแบบ แต่บางทีในห้องน้ำก็มีอะไรให้อ่านเล่นเพลิน ๆ เหมือนกัน เช่น “กูนึกแล้วว่ามึงต้องอ่าน” แน่ะยียวนกวนที่ใส่รองเท้า (ไม่ใช่กล่องเป็นอวัยวะ) ก็ไม่ให้อ่านได้ไง เล่นเขียนตรงหน้าจะจะ
ผมเคยเห็นเพื่อนครูติดหนังสือในห้องน้ำ ครูที่สอนที่โรงเรียนเดียวกับผมนี่แหละครับ เดินไปเดินมา ตามองหาอะไรบางอย่าง พอได้หนังสือ ก็หายวับไปในห้องน้ำเงียบไปเลย แต่การอ่านในที่แบบนี้ ถ้าบ้านมีห้องน้ำหลาย ๆ ห้องก็ดีอยู่ แต่ถ้ามีห้องเดียวใช้กันหลาย ๆ คน คงอ่านไม่มีความสุขดอกนะ อีกคนติดอ่านตอนทานอาหาร ถ้าไม่ได้อ่าน ทานไม่อร่อย แบบนี้ดีเราอยากทานกับดาราคนไหน ก็เลือกอ่าน เรื่องคนนั้น อยากทานกับนายกคนสวย ยิ่งลักษณ์ก็อ่านเรื่องของท่าน อย่างหลังนี้ดีนะครับ ครอบที่มีลูกเล็ก ๆ จะเห็นเป็นตัวอย่าง รับรองจะชอบอ่านทั้งครอบครัว
ผมชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน แต่ชอบอ่านเวลานอนอะไรก็ได้ ยิ่งเป็นประเภทธรรมะละก็ ยิ่งกว่ายานอนหลับ แต่ถ้าเป็นหนังสืออย่างอื่นไม่นอนก็ได้ บางทีหนังสือที่แจกตามงานศพผมก็ชอบอ่าน เพราะบางทีได้อะไรดีๆ จากเจ้าของประวัติ รู้จักชีวิตที่ต่อสู้ บางที่ท้ายเล่มยังมีอะไรดี ๆ สาระดี ๆ หายากของเจ้าของหนังสือด้วย หรือบุคคลที่มีชื่อเสียงที่ให้ลิขสิทธิ์มาเผยแพร่อีกด้วย เดี๋ยวนี้ถึงกับมีคนไปงานศพของคนที่ไม่รู้จัก เพียงเพราะต้องการหนังสือก็มี เมื่อวาน(27 ธันวาคม 2554) หลังจากกลับจากตัวเมืองบุรีรัมย์ ไปซื้ออาหารสุนัข อาหารนก เตรียมไว้เพราะจะเข้ากรุงเทพฯ หลายวัน ทั้ง ๆ ที่มีข่าว ปลาบู่ที่คุณ สรยุทธ์นำมาเล่าเขื่อนจะแตก น้ำจะทะลักคนจะตายมาก แต่ก็ต้องไป ผมนะไม่เชื่อข่าวแบบนี้หรอกครับ หมอดูหนึ่ง... ฟันธง...ผมดูแล้วผมขำ ต้องรีบเปลี่ยนช่อง บอกตรง ๆ ผมไม่เชื่อเรื่องหมอดู ผมเห็นบางคน เชื่อหมอดู เปลี่ยนชื่อ อักษร ตัวนี้เป็นกาลกิณี (เสนียดจัญไร ลักษณะที่เป็นอัปมงคล) ก็ไปเปลี่ยนตามหมอดู พ่อแม่ตั้งให้นับเป็นสุดยอดมงคลแล้วครับ ทำไมไปเชื่อคนอื่น ลืมไปว่า ตัวอักษร พ่อขุนรามสร้างขึ้น มนุษย์สร้างขึ้น ทำไมจึงให้มันมีอิทธิพลเหนือเรา บางคนหลอกได้แม้แต่ เทวดา ฟ้าดิน “รถคันนี้สีขาว” ทั้งที่เด็กอมมือยังเห็นเป็นสีดำ ... แต่ถ้าทำแล้วสบายใจ ก็ทำเถอะครับ ถือว่าเป็นกุศโลบาย ให้กับชีวิต ละกัน
คุยเสียยาว หลังจากเสร็จธุระ ก็เลยมองหาหนังสือเก่า ๆ เจอวารสารดอนเมืองสัมพันธ์ วารสารประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนดอนเมืองทหารอากาศบำรุง เมื่อปี พ.ศ. 2531-2541 ผมเคยสอนอยู่ที่นั่น เคยทำวารสารจึงมี วารสารมาเป็นอนุสรณ์ จึงหยิบมาอ่าน ก็เจอเรื่องที่ผมนำมาแบ่งปันให้สมาชิก ที่ชอบอ่าน ได้อ่าน เป็นเรื่องที่ เคยลงในนิตยสาร City Life มาก่อน(ไม่ทราบผู้เขียนเพราะไม่ได้อ่านจากต้นฉบับ อ่านจากวารสารประชาสัมพันธ์ดอนเมืองสัมพันธ์) อ่านแล้วน่าคิด จึงคัดลอกมาแบ่งปันให้คนชอบอ่านด้วยกันนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า พระเจ้าสร้างลาขึ้นมา และบอกมันว่า : เจ้าจะต้องทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้น จวบจนพระอาทิตย์ตก จะต้องแบกของหนักไว้บนหลัง เจ้าจะไม่ฉลาด แต่จะมีอายุยืนนาน 50 ปี แล้วเจาจึงจะได้เป็นลา
ลาตอบว่า : ข้าอยากเป็นลา แต่อายุ 50 ปี มันนานไปขอแค่ 20 ปีก็พอ พระเจ้าก็เลยให้ลามีอายุ 20 ปี
พระเจ้าสร้างสุนัข ขึ้นมา และบอกมันว่า : เจ้าจะต้องดุแลบ้านให้มนุษย์ จะต้องเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา กินอาหารอะไรก็ได้แล้วแต่มนุษย์จะให้เจ้ากิน มีอายุยืนยาว 25 ปี แล้วเจ้าจะได้เป็นสุนัข
สุนัขตอบว่า : มีอายุยืนยาว 25 ปี มันนานเกินไป ข้าขอแค่ 10 ปี ก็พอ พระเจ้าตกลงให้สุนัขมีอายุ 10 ปี
พระเจ้าสร้างลิงขึ้นมา และบอกกับมันว่า : เจ้าจะต้องห้อยโหนไปมาระหว่างกิ่งไม้กิ่งโน้นกิ่งนี้ จะต้องทำอะไรโง่ ๆ ให้ผู้อื่นขบขัน แล้วเจ้าจะมีอายุยืนยาว 20 ปี
ลิงตอบว่า : อายุอยู่ถึง 20 ปีน่ะ มันนานไป ข้าขอ 10 ปีก็พอ พระเจ้าก็ตกลง
ในที่สุดพระเจ้าก็สร้างมนุษย์ขึ้นมา แล้วบอกว่า : เจ้าจะได้เป็นมนุษย์เผ่าพันธุ์เดียวที่อยู่บนโลกใบนี้ เจ้าจะต้องใช้ความฉลาดเพื่อควบคุมสัตว์อื่น ๆ เจ้าจะต้องคอยดูแลโลกแล้วเจ้าจะมีอายุยืน 20 ปี
มนุษย์ตอบว่า : ข้าพเจ้าอยากเป็นมนุษย์ แต่อายุ 20 ปีมันน้อยเกินไป ทำไมพระองค์ไม่ให้อายุข้าเพิ่ม สัก 30 ปีที่ลาไม่ต้องการ อีก 20 ปีที่สุนัขไม่อยากได้ และอีก 10 ปีที่ลิงไม่ต้องการ พระเจ้าตกลงตามที่มนุษย์ร้องขอ และแล้วนับแต่นั้นมา มนุษย์ก็เลยใช้ชีวิต 20 ปีอย่างมนุษย์จนเขาเติบโตเป็นวัยผู้ใหญ่พวกเขาก็ใช้เวลาต่อมาอีก 30 ปีอยู่อย่างลา ทำงานหนักแบกภาระหนักอึ้งไว้บนหลัง และแล้วเมื่อถึงวัยที่ลูกของพวกเขาจากบ้านไป มนุษย์ก็ใช้ชีวิตอีก 15 ปี อย่างสุนัขคอยเฝ้าบ้านและกินอาหารอะไรก็ได้ที่ลูก ๆ ซื้อมาให้ แล้วเมื่อวัยชรา(65 ปีเป็นต้นไป) มนุษย์ก็ใช้ชีวิตอีก 10 ปี ที่เหลืออย่างลิง ย้ายไปย้ายมาจากบ้านหลังหนึ่ง หรือจากเด็กโขยงหนึ่งไปหาเด็กอีกโขยงหนึ่ง ยอมทำอะไรบ้า ๆ บอ ๆ เพื่อให้บรรดาหลาน ๆ ได้ขบขัน ...
อ่านแล้วเห็นด้วยมั้ยนี่ ?
(จากวารสารประชาสัมพันธ์ดอนเมืองสัมพันธ์ : โรงเรียนดอนเมืองทหารอากาสบำรุง กรุงเทพมหานคร์ )
ความเห็น (4)
ห้าม คนชอบอ่าน ... ๕ ๕ ๕ ห้ามยากนิ
ชอบอ่านนิตยสาร ซิตี้ไลฟ์ แต่หลังๆ ไม่เห็นตามแผง
เหมือนเคย่อ่านที่ไหนมาก่อน สนุกและให้ข้อคิดครับ
...สวัสดีค่ะ..
กิ่งไผ่ฯชอบอ่านเช่นกัน อ่านจนติด แต่มีข้อแม้นิดหน่อย ถ้าอ่านก่อนนอนจะไม่หลับ คืออ่านเพลินจนลืมเวลาไปเลยน่ะ
ใกล้ปีใหม่แล้ว...สุขให้มีความสุขและสมปรารถนาในสิ่งที่ตั้งใจนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ
ขอคุณพระรัตนตรัย จงดลบันดาล ให้ท่าน และครอบครัว สุขกาย สุขใจ ร่ำ ๆ รวย ๆ นะครับ