ปิดตำนานขุนช้าง คนหัวหมอ

ปิดตำนานขุนช้างคนหัวหมอ

 

หลังจากชนะคดีด้วยการดำน้ำพิสูจน์ความบริสุทธิ์ พระไวยมีใจคิดแค้นจะพรากนางวันทองจากขุนช้าง  จึงลอบขึ้นเรือนขุนช้างและพานางวันทองไปอยู่ที่บ้าน  ขุนช้างถวายฎีกา  สมเด็จพระพันวษาจึงให้ชำระความเรื่องนางวันทอง  ให้เลือกว่าจะอยู่กับขุนแผนหรือขุนช้างหรือพระไวย  นางวันทองทูลเป็นกลาง  สมเด็จพระพันวษากริ้วตรัสให้ประหารชีวิตนางวันทอง  เพราะทรงคิดว่านางเป็นหญิงสองใจไม่สามารถตัดสินใจให้เด็ดขาดได้ว่าจะเลือกอยู่กับใคร

พระไวยอ้อนวอนให้นางวันทองไปอยู่ด้วย

 จมื่นไวยสารภาพกราบบาทา

ลูกมาผิดจริงหาเถียงไม่

รักตัวกลัวผิดแต่คิดไป

ก็หักใจเพราะรักแม่วันทอง

ทุกวันนี้ลูกชายสบายยศ

พร้อมหมดเมียมิ่งก็มีสอง

มีบ่าวไพร่ใช้สอยทั้งเงินทอง

พี่น้องข้างพ่อก็บริบูรณ์

ยังขาดแต่แม่คุณไม่แลเห็น    

เป็นอยู่ก็เหมือนตายไม่หายสูญ

ข้อนี้ที่ทุกข์ยังเพิ่มพูน

ถ้าพร้อมมูลแม่ด้วยจะสำราญ

ลูกมาหมายว่าจะมารับ

เชิญแม่วันทองกลับคืนไปบ้าน

แม้นจะบังเกิดเหตุเภทพาล

ประการใดก็ตามแต่เวรา

มาอยู่ไยกับอ้ายหินชาติ

แสนอุบาทว์ใจจิตริษยา

ดังทองคำทำเลี่ยมปากกะลา

หน้าตาดำเหมือนมินหม้อมอม

เหมือนแมลงวันว่อนเคล้าที่เน่าชั่ว

มาเกลือกกลั้วปทุมมาลย์ที่หวานหอม

ดอกมะเดื่อหรือจะเจือดอกพะยอม

ว่านักแม่จะตรอมระกำใจ

แม่เลี้ยงลูกมาถึงเจ็ดขวบ

เคราะห์ประจวบจากแม่หาเห็นไม่

จะคิดถึงลูกบ้างหรืออย่างไร

หรือหาไม่ใจแม่ไม่คิดเลย

ถ้าคิดเห็นเอ็นดูว่าลูกเต้า

แม่ทูนเกล้าไปเรือนอย่าเชือนเฉย

ให้ลูกคลายอารมณ์ได้ชมเชย

เหมือนเมื่อครั้งแม่เคยเลี้ยงลูกมา

     ขุนช้างต้องการจะถวายฎีกาต่อพระพันวษาแต่ไม่กล้าถวายฎีกาตามขั้นตอนด้วยเกรงว่าจะไม่ได้รับความเป็นธรรม

    อ้ายพ่อไปเชียงใหม่มา

ตั้งตัวดังพระยาราชสีห์

อ้ายลูกเป็นหมื่นไวยทำไมมี

เห็นกูนี้คนผิดติดโทษทัณฑ์

จึงข่มเหงไม่เกรงใจ

จะพึ่งพาใครได้ที่ไหนนั่น

ขุนนางน้อยใหญ่เกรงใจกัน

ถึงฟ้องมันก็จะปิดให้มิดไป

    ขุนช้างจึงลอยคอถวายฎีกา

    ครานั้นสมเด็จพระพันวษา

ทรงพระโกรธาโกลาหล

ทุดอ้ายจัญไรมิใช่คน

บนบกบนฝั่งดังไม่มี

ใช่ที่ใช่ทางวางเข้ามา

หรืออ้ายช้างเป็นบ้ากระมังนี่

เฮ้ยใครรับฟ้องของมันที

ตีเสียสามสิบทีจึงปล่อยไป

มหาดเล็กก็รับเอาฟ้องมา

ตำรวจคว้าขุนช้างหาวางไม่

ลงพระราชอาชญาตามว่าไว้

พระจึงให้ตั้งกฤษฎีกา

ว่าตั้งแต่วันนี้สืบต่อไป

หน้าที่ผู้ใดให้รักษา

ถ้าประมาทราชการไม่นำพา

ปล่อยให้ใครเข้ามาในวงล้อม

ระวางโทษเบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน

ถึงประหารชีวิตเป็นผุยผง

ตามกฤษฎีการักษาพระองค์

แล้วลงจากพระที่นั่งเข้าวังใน

   ขุนช้างถูกลงโทษในฐานที่ถวายฎีกาไม่ถูกกาลเทศะ  ถูกเฆี่ยนเสียสามสิบที  และเป็นที่มาของพระราชกฤษฎีกาการปฏิบัติหน้าที่ของทหารรักษาพระองค์  ในการตัดสินคดีความพระพันวษาให้โอกาสนางวันทองเลือกตามใจสมัครว่าจะอยู่กับใคร

   ครานั้นพระองค์ทรงธรณินทร์

หาได้ยินวันทองทูลขึ้นไม่

พระตรัสความถามซักไปทันใด

หรือมึงไม่รักใครให้ว่ามา

จะรักชู้ชังผัวมึงกลัวอาย

จะอยู่ด้วยลูกชายก็ไม่ว่า

ตามใจกูจะให้ดังจินดา

แต่นี้เบื้องหน้าขาดเด็ดไป

เป็นการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต นางวันทองจึงลังเลไม่สามารถตัดสินใจว่าจะเลือกอยู่กับใคร

    ความรักขุนแผนก็แสนรัก

ด้วยร่วมยากมานักไม่เดียดฉันท์

สู้ลำบากบุกป่ามาด้วยกัน

สารพันอดออมถนอมใจ

ขุนช้างแต่อยู่ด้วยกันมา

คำหนักหาได้ว่าให้เคืองไม่

เงินทองกองไว้มิให้ใคร

ข้าไทใช้สอยเหมือนของตัว

จมื่นไวยเล่าก็เลือดที่ในอก

ก็หยิบยกรักเท่ากันกับผัว

ทูลพลางตัวนางเริ่มระรัว

ความกลัวพระอาญาเป็นพ้นไป

   การกราบทูลแบบแบ่งรับแบ่งสู้ของนางวันทองทำให้พระพันวษากริ้วจัด ผลการตัดสินคดีความจึงออกมาในรูปนี้

  ว่าหญิงชั่วผัวยังคราวละคนเดียว

หาตามตอมกันเกรียวเหมือนมึงไม่

หนักแผ่นดินกูจะอยู่ไย

อ้ายไวยมึงอย่านับว่ามารดา

กูเลี้ยงมึงถึงให้เป็นหัวหมื่น

คนอื่นรู้ว่าแม่ก็ขายหน้า

อ้ายขุนช้างขุนแผนทั้งสองรา

กูจะหาเมียให้อย่าอาลัย

หญิงกาลกิณีอีแพศยา

มันไม่น่าเชยชิดพิสมัย

ที่รูปรวยสวยสมมีถมไป

มึงตัดใจเสียเถิดอีคนนี้

เร่งเร็วเหวยพระยายมราช

ไปฟันฟาดเสียให้มันเป็นผี

อกเอาขวานผ่าอย่าปรานี

อย่าให้มีโลหิตติดดินกู

เอาใบตองรองไว้ให้หมากิน

ตกดินจะอัปรีย์กาลีอยู่

ฟันให้หญิงชายทั้งหลายดู

สั่งเสร็จเสด็จสู่ปราสาทชัย

ปิดฉากรักสามเส้าระหว่างขุนช้าง-ขุนแผน-นางวันทองด้วยการประหารชีวิตนางวันทอง  และปิดตำนานขุนช้างคนหัวหมอ

[โสภณ เปียสนิท]

• ไม่อยากเห็นวันทองต้องประหาร
• เพราะฝ่ายชายสันดา...มันพาลหึง
• แย่งกันไปแย่งมาพากันดึง
• ทำไมจึงไม่ประหารคนพาลชาย เอย (นอกตำราครับ)

[ครูแป๊ว กัลยาณี]

สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์

โสภณ เปียสนิท

  เห็นด้วยกับอาจารย์นะคะว่าสมควรลงโทษฝ่ายชาย  นางวันทองไม่ได้มีความผิดอะไรเลยเพียงแค่ตัดสินใจไม่เด็ดขาดเท่านั้น