ทั้งคืน ผมรู้สึกเป็นห่วงพ่อกับแม่ เพราะเมื่อคืนแม่โทรมาบอกว่า น้ำท่วมเกือบถึงเอว ต้องช่วยกันยกเครื่องใช้ไฟฟ้าเช่นตู้เย็น ให้พ้นจากน้ำ กรณีแบบนี้ มันมากเกินไป เพราะที่ผ่านมาไม่เคยขนาดนี้ ยกเว้นปีหนึ่งที่มีพายุ ต้องขึ้นไปนอนบนขื่อบ้าน
เมื่อปลายเดือนตุลาคม ถึง กลางเดือนพฤศจิกายน น้ำท่วมไปรอบหนึ่ง ปกติน่าจะเพียงพอแล้ว นี้ปลายเดือนธันวาคม มันมากเกินไป ทั้งลมทั้งน้ำ มันมากไป
แม่เล่าให้ฟังว่า รู้สึกกลัว ที่บ้านพี่สาวตั้งอยู่ตำบลท่ายาง ไม่ไกลจากทะเล พี่สาวโทรมาบอกแม่ว่า ลมจัดมากๆ น้ำทะเลหนุนมาไม่ไกลจากบ้านเลย คลื่นใหญ่ด้วย ผมได้แต่นึกว่า นี่ขนาดชาวเลยังหวั่นกับเรื่องนี้ หากเป็นเราที่ไม่ได้อยู่กับทะเล คงคิดเลยเถิด เหมือนกระต่ายตื่นตูม
อากาศปทุมธานีวันนี้ เย็นผิดปกติ วันก่อนนึกว่าหมดหน้าหนาวแล้วเชียว แต่เมื่อวานอากาศหนาวเข้ามาเยือนอีก อยู่ในห้องต้องหยิบเสื้อแขนยาวกันหนาวใส่ตลอดวัน ท้องฟ้าอึมครึมพิกล
บรรยากาศโลกเปลี่ยนแปลงไป ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ชีวิตเราก็เปลี่ยนแปลงไปด้วย ไม่มีอะไรหยุดนิ่ง อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ จะไปขัดขวางคงไม่ได้ ได้แต่ปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติ
ปีที่พายุเกขึ้นจังหวัดชุมพร ผมอยู่ที่อำเภอท่าแซะ แม้ว่าจะเป็นเพียงหางของพายุ แต่ผมก็เห็นกำลังของมัน ตึกก่อปูนยังเอาไม่อยู่ แม่บอกว่า น้ำน่าจะมากขึ้นกว่าเดิมอีกสองวัน ผมบอกแม่ว่า เตรียมผ้าใส่ถุงไว้ก็ดี ซื้อหมูแช่เค็มไว้ด้วย เผื่อว่าน้ำมันจะหนักกว่าเดิม หากไม่หนักก็ดีไป
วันนี้แม่บอกว่า จะโทรมาบอกอีกทีว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร
ขอให้กำลังใจค่ะ..ติดตามข่าวด้วยความห่วงใย
ผ่านไปด้วยดีแล้วครับ..ขอบคุณครับ...เดี๋ยวปีใหม่..ว่าจะไม่กลับบ้านต้องกลับซะแล้ว