ตี๋เหรินเจี๋ย นักสืบคู่บัลลังก์เล่ม 1 สกัดแผนโค่นบัลลังบู๊เซ๊กเทียน

ตี๋เหรินเจี๋ย นักสืบคู่บัลลังก์

แต่งโดย เฉียนเยี่ยนฉิว

แปลโดย เรื่องชัย รักศรีอักษร

สำนักพิมพ์มติชน

นวนิยายจีนสืบสวนกำลังภายในแบบจีน โดยใช้ฉากสมัยจักรพรรดินีองค์เดียวของจีน บู๊เซ็กเทียน ผู้สถาปนาราชวงศ์ต้าโจวต่อจากราชวงศ์ถัง เดิมพระนางเป้นสนมในสมัยฮ้งเต้ไท่จง และสนมของฮ้องเต้เกาจง จนปี ค.ศ.655 ได้ขึ้นเป็นฮองเฮาหรือพระมเหสี เมื่อฮ้งเต้เกาจงสิ้นพนะชนม์ พระโอรสวัยเยาว์สองพระองค์ของพระนางผลัดกันขึ้นครองราชบัลลังก์ โดยมีพระนางกุมอำนาจอยู่เบื้อหลัง ต่อมา ปี ค.ศ.690พระนางจึงสถาปนาตนเองเป็นฮ้องเต้หญิงองค์แรกและองค์เดียวของประวัติศาสตร์จีน ในรัชสมัยนี้บ้านเมืองมีความวุ่นวาย มีการก่อกบฐหลายครั้งจากขุนนางและผู้สวามิภักดิ์ต่อราชวงค์เดิม พระนางจึงทรงต้องกวดล้างเชื้อพระวงศ์เดิและผู้ภักดีต่อราชวงศ์เดิมมากมาย แม้จะมีนิสัยโหดรา้ย แต่พระนางก็ทรงรักประชาชนอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุนี้พระนางจึงมีขุนนางคูพระทัยคอยช่วยเหลืองาน และขุนางที่ทรงไว้วางพระราชหฤทัยคือ ตี๊๋เหรินเจี๋ย ขุนนางเดิมในราชวงศ์ถังนั่นเอง

ตี๋เหรินเจี๋ย มีความมุ่งมั่นและตั้งใจริงในการทำงานรับใช้ฮ้องเต้และประชาชนโดยไม่หวังยศตำแหน่ง รักความยุติธรรม ดังนั้นเมื่อเปลี่ยนราชวงศ์เขาจึงยังได้ทำงานในราชสำนัก

ตี๋เหรินเจี๋ย นองจากจะเป็นขุนนางช่วยกิจการบ้านเมืองแล้วยังมีหน้าที่เป็นนักสืบอีกด้วย เขามักชอบปลอมตัวเป็นชาวบ้าน จึงได้ข้อมูลดี ๆ ที่ขุนนางมักไม่เคยได้ เขารอบคอบ พิจารณาทุกหลักฐานก่อนตัดสินคดี ไม่หูเบา และเชื่อคนง่าย ขุนนางแบบนี้ ถ้าจะหาในประเทศไทย ไม่รู้ว่าจะมีเหลือสักกี่คน ดังเช่น

"ขุนนางทีสร้างชาติ ขอแต่มีความสามารถอย่างใดอย่างหนึ่งก็ใช้ได้ อาจไม่ต้องคำนึงถึงความมียุติธรรม แต่ขุนนางที่บริหารดูแลบ้านเมือง ต้องมีทั้งความสามารถและคุรธรรมจึงจะใช้ได้"

เมื่อมีการก่อจราจลของชาวบ้านตี๋หรินเจี๋ยก็มองว่า

"ที่จริงชาวบ้านมีข้อเรียกร้องไม่สูง ขอให้มีที่ดินทำกิน มีข้าวอิ่มท้อง หากเรื่องแค่นี้พวกเราที่เป็นขุนนางก็ยังทำไม่ได้ ก็ควรรีบถอดหมวกประจำตำแหน่งออก"

ประโยคนี้อยากให้ขุนนาง (ข้าราชการ) ไทยได้ไตร่ตรองบ้าง

เรื่องตี๋เหรินเจี๋ย เป็นนวนิยายขนาวยาวอิงประวัติศาสตร์ มีเรื่องราวมากมายเช่น แผ่นโค้นล้มอำนาจ ลอบปรงพระชนม์ แต่เรื่องราวก็ผ่านไปได้เพราะยอดขุนนางผู้ชื่อสัตย์ปัญญาเฉียบคมอย่าง ตี๋เหรินเจี๋ย

เรื่องราวสนุก ซับซ้อน เผลอ ๆ สนุกว่า เชอร์ล็อคโฮม เสียอีก

แม้จะเป็นนวนิยายขนาดยาว แต่ก็สนุกมหาศาล ด้วยการดำเนินเรื่องเป็นฉาก ตัดสลับไปมาก อย่างรวดเร็วเหมือนดูภาพยนต์ แม้จะหนาราว ๆ ดาวินวีชีโค๊ต แต่เวลาอ่านกลับไม่รู่สึกเบื่อเลยสัก

ผออ่านแล้วรู้สึกว่าเขียนได้สนุกพอ ๆ กับเดนบรานว์เลยทีเดียว
เรื่องนี้มี ๔ เล่ม แต่ละเล่มก็จะมีอยู่หลายตอน สนุกไม่แพ้กันสักตอน
แฟนกำลังภายในอ่านสนุก มีฉากต่อสู้เลือกสาดมากมาย
แฟนสืบสวนสอบสวนอ่านสนุก ซับซ้อน ยากเกินคาดเดา
ผมรับประกันความัน ๕ ดาวแบบวางไม่ลง

วาทิน ศานติ์ สันติ