ได้อะไรมากว่าหรือน้อยกว่าที่คิด

ได้อะไรไหม?

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ นก ครับ อายุ 22 ปี เป็นคนศรีสะเกษ บังเอิญสอบติดที่ สาขากิจกรรมบำบัด ม.มหิดล(อยากเข้ากรุงเทพ555) ตอนนี้ก็เรียนใกล้จบแล้วครับ อยู่ปี 4 (ที่พูดมาไม่ได้เกี่ยวกับหัวข้อที่จะต้องเขียนวันนี้เลย55) เข้าเรื่องเลยครับ วันนี้นกเรียน วิชา Seminar2 ครับ เป็นวิชาที่ต้องหา Journal ที่เป็นภาษาอังกฤษ(อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ แต่ก็พยายาม ลูกมาหิดลนิครับ ต้องขยันหน่อย55) หัวข้อที่ต้องเขียนวันนี้ คือ ประโยชน์ที่ได้หลังจากฟังเพื่อนๆนำเสนอครับ(นำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ ใช้ powerpoint ในการนำเสนอครับ ตั้งเป็น ไสล ให้ run ไปเอง โดยกำหนดระยะเวลา ไสลน์ละ15วินาที"ก็ค่อนข้างโหดนะครับ 55) หลังจากที่นกได้ฟังเพื่อนๆนำเสนอแล้ว(แค่ฟังภาษาไทยยังไม่ค่อยรู้เรื่อง นี่ภาษาอังกฤษ เหอะๆ)ล้อเล่นนะครับ นกก็พอฟังออกบ้าง แต่ฟังได้ไม่ครบทุกคนนะครับ มันเยอะมาก  ตอนเรียนก็ฟังเป็นบางคนครับ ไม่ได้ลำเอียงนะครับแค่ฟังไม่ทันเลยรู้สึกว่าต้องหาอะไรมาเป็นแรงจูงใจละ ผมก็เลยหยิบหนังสือขึ้นมา 1 เล่น มานั่งอ่าน พอนกอ่านมันก็ทำให้นกรู้สึกว่า นี้แหละที่สนุก อยากรู้ไหมครับว่าหนังสืออะไร "มันคือ หนังสือนิยายครับ" เหมือนไม่ตั้งใจเรียนเลยเนอะ..อิอิ (ขอโทษนะครับ อาจารย์ ยกโทษให้ผมด้วยครับ) 

..................................................................................................

เข้าเรื่องดีกว่าครับ โม้ไปเยอะ.............................................................

สำหรับประโยชน์ที่ได้ในวันนี้ ก็คือ เทคนิคต่างๆที่ได้จากเพื่อนๆครับ เทคนิคในการรักษา(ทั้งใหม่และเก่า) แต่มีคนหนึ่งที่ไปรักษาผู้ป่วยที่เป็นจิตเวชครับ(พอดีตั้งใจฟัง เขาพูดน่าฟังครับ..55) "อ่อ ลืมบอกไป ผมเป็นคนชอบศิลปะนะครับ" ตอนที่เขาเล่าถึงวิธีการรักษา เขาใช้ดนตรีในการรักษาครับ ซึ่งดนตรีก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ตอนแรกผมมองแค่ว่า ดนตรี ใช้ในงานรื่นเริง ทำให้ไพเราะ สนุกสานาน แต่พอได้ฟังเพื่อนเอากิจกรรมการรักษามาประยุกต์ใช้กับดนตรีแล้วมันช่วยให้ผู้ป่วยอยากทำกิจกรรมมากขึ้น(ทั้งที่จุดประสงค์การรักษายังเหมือนเดิม) เหมือนเพื่อนจะร้องเพลง แล้วให้เคาะมือ เป็นจังหวะ อันนี้ผมมองว่า สามารถฝึกสามธิ ความสนใจ ได้ครับ และจากนั้นก็ให้ร้องเพลง แล้วพอเพลงหยุดก็จะให้ตอบคำถามโดยตั้งคำถามไส้ก่อนแล้ว เช่น วันนี้มีความสุขเพราะอะไร ถ้าให้ตอบเฉยคงน่าเบื่อแน่เลยครับ ขนาดเราเป็นคนที่ปกติ(อาจเพี้ยนนิดหน่อยครับ 55)ยังรู้สึกน่าเบื่อเลย แล้วนี่ผู้ป่วยจิตเวชจะเป็นยังไง  แต่พอมีเพลง ดนตรี มาเป็นตัวช่วย มาเป็นสื่อ มันช่วยให้ผู้ป่วยกล้าตอบ กล้าแสดงออก สนุกสนานไปกับการทำกิจกรรม ช่วยให้ผู้ป่วยมีสาวนร่วมในกลุ่ม มีความสามัครคี รู้จักฟัง รู้จักรอคอยให้ถึงคิวที่ตนเองต้องตอบ รู้จักมองโลกในแง่ดี ว่ามีความสุขเพราะอะไร ใครทำให้มีความสุข...แค่กิจกรรมเดียวได้ทั้งความสนุก เพลิดเพลิน และยังได้ประโยชน์ทางด้านการแพทย์อกีมากมาย...ผมขอเอาใจช่วยให้ให้ผู้ป่วยคนนั้นหายเร็วๆนะครับ จะได้กลับไปใช้ชีวิตกับครอบครัว(เหมือนเพื่อนบอกว่า ผู้ป่วยคนนั้นเขาไม่มีญาต จะได้กลับหรือป่าวหรือป่าวก็ไม่รู้ แต่ผมหวังว่าถ้าเขาค่อนข้างดี และพอที่จะออกไปใช้ชีวิตในสังคม ทางโรงพยาบาลคงจะประสานงานกับนักสังคมสงเคราะห์ เพื่อช่วยให้เขาสามารถหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพตนเองได้ครับ) นอกจากนี้ยังมีความรู้เรื่องอื่นๆอีกมากมายครับ............อ่านต่อฉบับบหน้า(ถ้ามีเวลาและได้คะแนนดี555)

......................ขอบคุณที่ตั้งใจอ่านครับ...............................................