แด่...คุณครูที่รัก
แด่คุณครูที่รัก...
ศิษย์รู้จักอ่านเขียนเพียรศึกษา
เพราะมีครูนำทางสร้างปัญญา บ่มวิชาก่อเกื้อช่วยเหลือตน
จากเริ่มแรกหัดอ่าน-เขียนเพียรความรู้ มีเพียงครูคือตำราได้ฝึกฝน
ศิษย์มิอาจรู้ซึ้งถึงกมล
ว่าที่ตนเพียรไปอะไรกัน
เหมือนเส้นทางมืดมิดสนิทแน่ มิเห็นแม้แสงสว่างของทางฝัน
แต่วันหนึ่งเหมือนพบแสงสุริยัน ส่องสว่างกลางฝันอันเรืองรอง
เมื่อรู้จักคำว่า “ ครู ”
คือผู้สร้าง จึงรู้จักหนทางสายที่สอง
คือ ดี ชั่ว ผิด ถูก
ตามครรลอง
ให้ศิษย์ปองค้นหากล้าก้าวเดิน
เดิน เดิน
ไปหาใช่ไม่เมื่อยล้า ดุ่ม
ดุ่ม หน้าหาใช่ไม่ห่างเหิน
เดา เดา
ไปหาใช่จักเพลิดเพลิน จึง
ดุ่ม เดิน เดาไปตามเวลา
แด่คุณครูที่รัก... ศิษย์ประจักษ์รู้ซึ้งถึงคุณค่า
ที่ครูสั่งเตือนสอนแต่ก่อนมา แท้ครูปรารถนาศิษย์ได้ดี
บนสังเวียนนักสู้ต้องรู้หลีก
มีปัญญาดั่งปีกของปักษี
ต้องรู้ชนดั่งคนมีเสรี
ต้องรู้ที่นอบน้อมผ่อนกายา
ครูจึงเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่ เติมเต็มใจที่ขาดสมปรารถนา
มิใช่เพียงให้ความรู้วิทยา
แต่เป็นผู้เสริมค่าวิชาคน
แด่คุณครูที่รัก...
ศิษย์ตระหนักรู้ซึ้งถึงเหตุผล
ว่าครูรักท่วมท้นดวงกมล
ศิษย์จึงยลหน้าครูอยู่มิวาย
ขอประทับไออุ่นกรุ่นในจิต
ขอเพียงศิษย์สัมผัสมือสื่อความหมาย
เพียงได้พรอดกอดรักแอบไว้แนบกาย ก็ผ่อนคลายหายโศกศัลย์อันรำพึง
ใจสะทกอกสะท้านเมื่อกาลเปลี่ยน คราเกษียณครบวาระใกล้มาถึง
ภายในจิตศิษย์สั่นหวั่นคะนึง
กลัวคิดถึงคุณครูผู้ห่างไกล
จึงขอทำวันนี้ดีที่สุด
อยากรีบรุดกระซิบรักอันสดใส
อยากดูแลประคองขวัญถนอมใจ
คอยรับใช้ตอบแทนคุณหนุนบูชา
แม้นศิษย์พลั้งพลาดไปอภัยด้วย
เพียงอยากช่วยให้ครูสุขตามประสา
ขอเพียงครั้งเห็นครูรื่นชื่นอุรา
ศิษย์ก็ยิ้มทั้งน้ำตาด้วยภิรมย์...
ความเห็น (12)
บทกวีซาบซึ้ง ความหมายงดงาม ขอบคุณในการแบ่งปันความดีงามนี้ครับผม
- ยอดเยี่ยมค่ะ อ่านแล้วอิน
- ในฐานะที่เป็นทั้งศิษย์และครู
- มีความสุขค่ะ.
ขอบคุณ คุณธนากรณ์ ใจสมานมิตร มากครับที่แวะเข้ามาติชมและให้กำลังใจ
ขอบคุณครูแป๋ม เช่นกันครับที่เข้ามาให้กำลังใจ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ทำให้หลายคนมีความสุขเมื่อเสพบทกวีที่เขียนขึ้น ผมจะสร้างสรรค์ผลงานต่อไปครับ
บทกวีไพเราะ และเปี่ยมความหมายมากๆ ค่ะ
ทำให้คิดถึง คุณครูคนแรก คือป๋า แถมพ่วงเป็น พ่อพระที่บ้าน ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับคุณครู...คิดถึงมาก
อาวุธที่คมย่อมเกิดจากการใช้งานอยู่เนืองๆๆ หากหยุดใช้ย่อมหมายถึงสนิมที่กัดกิน วิชาการเติบโตได้ไม่ต้องอาศัยเวลา แต่อาศัยความเชื่อ ความศรัทธา และความตั้งใจ ครั้งก่อนเจ้ายังไม่กล้าที่จะโบยบินไปไกลทั้งที่หัวใจยังมีพลัง แต่วันนี้เจ้าสามารถบินฝ่าลมพายุใหญ่ได้อย่างสบาย
มาเชียร์ความกตัญญู
มาเชียร์คุณครูอยู่เสมอ
ด้วยความรักแด่ครูที่เคยเจอ
แม้นยามเผลอยังจำรำลึกคุณ
ขอบพระคุณ ท่านอาจารย์ดร.โสภณ เปียสนิท ที่เข้ามาให้กำลังใจไม่ขาดสายครับ
อ่านบทกลอนด้วยความซาบซึ้ง และประทับใจ
คิดถึงคุณครูในวัยเยาว์ค่ะ
ครู...
"... ในชีวิต ของครู ผู้คอยให้
ไม่ต้องการ สิ่งใด มาปลอบขวัญ
เพียงเห็นศิษย์ เป็นคนดี ในชีวัน
นั่นแหละฝัน ของครู รู้ว่าจริง..."